Bölüm şarkısı: Derya Uluğ - hep sana çıkıyor bu yollar
2 saat sonra yabancının bana attığı konuma gitmiştim. Burası gerçekten bi akıl hastanesiydi, ne yani benim güzelimi, Hera'mı buraya mı kapatmışlardı.
Görüş için girmek istediğimi söyledim güvenliğe, hastanın ismini ve soyadını istedi.
"Hera Aksel hangi odada kalıyor acaba?"
"Hastanın kimi oluyorsun?" dedi. Ne diyecektim, 4 yıldır onu seven, onun çökmesini uzaktan izleyen korkak olduğumu mu söyleyecektim.
"Erkek arkadaşıyım." dedim.
Adam bi kaç işlemden sonra bana 404 numaralı bir kağıt verdi. Hera'nın oda numarası yazıyordu.
Bi kaç merdiven çıktıktan sonra oda tam karşımdaydı. Çok korkuyordum, hayatım boyunca ilk defa bu kadar korkuyordum.
Yavaş adımlarla kapının önünde durdum. Kapıyı tıklattım, hiç bir ses gelmedi. En sonunda içeri girdim.
Gördüğüm kişi benim güzel kızım, Hera'mdı, çok özlemiştim. Öylece karşısındaki boş duvara bakıyordu, geldiğimi duysa da dönüp bir kez bile bakmamıştı bana.
"Hera," diye seslendim ona. 1-2 saniye duraksadı, ve en sonunda o güzel gökyüzü mavisi gözlerini bana çevirdi.
"Bay R." demişti bana.
"Hera, noldu sana güzelim, naptılar sana, ne içirdiler sana?"
"Bana kimse bişey yapmadı, ben ne yaptıysam kendime yaptım, kaçmaya çalıştım kendi benliğimden, kaçamadım en sonunda buraya geldim, ait olduğum yere."
"Hera senin ait olduğun yer burası değil ki, kaçma ne kendinden ne de benden. Gel güzelim, hadi seni de alayım gidelim buran, çıkalım hadi lütfen." dedim umutla.
"Unutuyorum, bazen kendimi, bazen seni, adımı, yaşımı, yaşadığım evi. Bu yüzden burdayım beni burdan artık kimse çıkaramaz."
"Hera lütfen inan bana iyileşiriz, birlikte üstesinden geliriz, söz veriyor güzelim, nolur." dedim ama bu sefer içimde umut yoktu.
"Git Bay R. beni hiç tanımamış gibi yoluna devam et, lütfen.
" Benim sensiz bi yolum yok anlasana, nereye gidersem gideyim hep sana çıkıyor yollarım."
"Üzüleceksin,bana niye bu kadar bağlandın ki, ölüyorum anladın mı ölüyorum sana kalbim de zihnim de hasta derken çok ciddiydim Bay R."
Afalladım. Konuşamadım. Dilim lâl oldu sanki.
" N-ne ölüyorum mu? Bu ne demek Hera? İyileşirsin yemin ederim her tedavide yanında olurum. Söz veriyorum lütfen Hera bu kadar çabuk pes etme."dedim,gözümden bir damla yaş akarken.
" Çabuk mu, 5 yıldır beynimdeki bu hastalıkla uğraşıyorum, daha ne kadar dayanabilirim sence? Canım acıyor anlasana. Unutuyorum, ya insan kendi adını unutur mu ben unutuyorum yoruldum tanımadığım insanların bana acıyarak bakmasından." dedi hıçkırarak ağlarken, elimi uzattım gözyaşını silmek için ama kendini bir adım geriye çekti,silemedim sevdiğim kızın gözyaşlarını.
" Git nolur git artık daha fazla yorma kendini benim için, bana değmez."
"Değmez mi? Sana? Sana bu hayatta her şey değer, senin için her fedakarlıği yaparım ya anlayamadın mı hâlâ. Ha! Seni 4 yıl boyunca ne kadar çok sevdiğimi hâlâ anlayamadın mı?! Uçan kuş bile anladı, sen nasıl anlayamadın ya?!" diye bağırdım,ağlamasına dayanamıyordum, onu ağlatanın ben olması ise beni öldürüyordu.
Şaşkın şaşkın yüzüme bakıyordu.
" Beni nasıl sevebildin, 4 yıl, hemde 4 yıl, fark etmediğimi mi sanıyorsun?! Ettim ama işte bu yüzden uzak durdum insanlardan, kimseyi üzmek değildi niyetim. Kimseyi ben öldükten sonra ağlatmak değildi. Git lütfen, eminim yoluna çok güzel insanlar, seni senin gibi sevecek insanlar çıkacaktır. Git bir daha da buraya gelme. "
Nasıl söyleyebiliyordu bana bunları, aklım almıyordu.
"Gideyim öyle mi? Gideyim ve seni hiç sevmemiş gibi yoluma devam edeyim öyle mi Hera? Bunu yapmamı gerçekten istiyor musun? Yüzüme bak, gözlerimin içine ve bana gitmemi söyle, haydi madem bu kadar çok istiyorsun gitmemi, gideceğim." dedim boğazım düğüm düğüm olurken.
Hera beni korkutacak şeyi yaptı. Gözlerimin içine baktı ve bana kalbimi ateşe verecek o kelimeyi söyledi.
Ağlarken," Git.. " dedi bana.
Arkamı döndüm, kapıyı açtım, arkamdan son bir şey söylediğini duydum.
"Özür dilerim, Arın sevgine karşılık veremediğim için." dedi.
