7 yıl sonra, İstanbul Bakırköy ruh ve sinir hastalıkları hastanesinden..
Kafamın içindeki sesler susmuyordu.
Biliyordum, asla susmayacaktı.
Ne kadar trajedik değil mi, bir zamanlar Hera'yı kaçırdığım hastane de şimdi benim olmam..
Tek fark Hera benim burda olduğumu bilmiyor, görmüyordu.
7 yıl oldu, toplam 11 yıl 6 aydır o yoktu. Ben onun hayatına hiç dahil olmamıştım ki, o benim hayatımın tümü olmuşken.
Hera gitti. Öldü.
Ama bende kalamadım. Ben zaten ondaydım.
Delirdim.
Hera giderken kalbimi de aklımı da götürmüştü.
Şimdi ne mi yapıyorum?
Elimdeki ilaç kutusuna bakıp belli belirsiz gülümsüyorum.
Çünkü bu ilaç kutusu benim Hera'ya gidiş biletim olacaktı.
Artık sonsuza kadar birlikte olacağız sevgilim..
27 yaşımda, her zaman 19 yaşında kalacak olan sevgilimin yanına gidiyordum ben bugün.
Affet beni sevgilim, seni çok seviyorum ve şimdi yanına geliyorum.
İlaç kutusunu açıp elime bir avuç ilaç döktüm. Hepsini ağzıma attım. Saniyeler içinde titremeye, terlemeye başladım. Yatağa yatıp ölümün gelip eni Hera'ya götürmesini bekledim.
Sonrası simsiyah boşluk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
