Çelişki [TOMARRY]

46.En azından artık minik değilsin.

Bir haftalık komadan uyanıp iki yaş daha yaşlı görünmenin sorunu, kimsenin ne olduğunu bilmemesidir.

Bunun sen Harrison iken olmasının sorunu, herkesin başına gelen her şeyi bilmenin kendi hakları olduğunu düşünmesidir.

Bir sürü lanet söylentisi, karanlık ritüeller vardı; Hatta bazı öğrenciler Harrison'ın muhtemelen on beş yaşında olduğuna karar verdiler , ancak bir dahi olarak görülmek için bunu saklamaya karar vermişlerdi.

Bu teori kısa sürede saçmalık olarak algılandı, çünkü on beş yaşında olmasına rağmen hâlâ bir dahiydi .

Gerçeği ailesi, Tom, Blaise ve kendisi dışında kimse bilmiyordu. Blaise'e, çocuğun saf kaygısı ve küçük ziyareti sırasında ona işkence etmiş olabilecek Tom'u ziyaret ederek yaptığı asil fedakarlık nedeniyle anlatmıştı.

Tabii bu, insanların daha çok şikayet etmesine neden oldu. Bu yüzden İhtiyaç Odasına gitti, tam iki saat oturdu, Rita'ya uzun bir mektup yazdı ve kadına bu hikayeyi ancak her bölümünü dahil ederse yayınlayabileceğini söyledi.

Sadece üç gün sonra Gelecek Postası'nın ön sayfasındaydı, Harrison bir kez daha Büyücülük Dünyası'nın tamamında bundan daha ilginç bir şeyin olmadığını merak etti.

"Bu doğru mu?" Pansy sordu: "Magic sana başka bir hediye mi verdi?"

Harrison başını salladı, "Sanırım."

"Herhangi bir yan etkisi olmadığını nereden biliyorsun?"

"Birdenbire daha da hormonlu olmanın dışında mı?" Harrison, "Başka bir şey eklediyse, o zalim bir tanrıdır ve artık ona tapmayacağım" diye sordu.

Pansy homurdandı, "En azından artık minik değilsin."

Harrison, şu anki 5 fit ve 9 inç boyundan daha uzun olabileceğini ummasına rağmen, bunun adil olduğunu düşündü.

"Sanırım asıl yan etki Hope'un bütün gün bana dik dik bakması." Harrison, görmezden gelinmesi zor bir şey olduğunu söyledi. Kızların gözleri her zaman onun üzerindeydi, şu anda Hermione'nin ona gazete okumasını dinlerken öfkeyle yemeği bıçaklıyordu.

Pansy kıza baktı, "O biraz zavallı."

Harrison onaylayarak başını salladı, "Büyüceşûra toplantılarına katılıp katılamayacağımı ve eğer katılabilirsem Lord Potter'ın yüzünü görmek için sabırsızlanıyorum."

"Ah tabii! Ailem bana onun katıldığını söyledi, orada bu kadar sakin olması tuhaftı. Hiçbir ilgi onun üzerinde değil."

"Belki," dedi George, Harrison'ın karşısına otururken, "denemediği için değil ama tüm dikkat her zaman Harrison'ın toyboy'u üzerinde."

"Ona bana böyle seslendiğini söyleyeceğim." Harrison gözlerini devirerek cevap verdi.

"Haftalık ziyaretlerinizden birinde mi?" George sırıtarak sordu.

Harrison etkilenmemiş bir kaşını kaldırdı ve George güldü, "Öyleyse öfkeli bir Karanlık Lord'a dikkat edeceğim."

Tam o sırada büyük salonun diğer tarafından yüksek bir sızı geldi, Harrison Gryffindor masasına ve şu anda balkabağı suyuyla kaplı olan Hope'a baktı.

"Çok teşekkür ederim Neville. Dönüp büyük salonun çıkışına doğru koşmadan önce oğlanın yüzüne tükürdü, ama doğruca Profesör Snape'le karşılaştı.

Harrison, özellikle şu anda güldüğü için başının belaya gireceğini bildiğinden, kahkahasını saklamak için ağzını kapattı.

"Acelen mi var Bayan Potter?" Snape sordu ve Hope salona baktıktan sonra hızla başını salladı, "Özür dilerim, Snape."