Çelişki [TOMARRY]

28.Günlük

Tamam, bunu boşver. Harrison güzel günler diye bir şeyin olmadığını bilmeliydi.

Harrison yurduna genellikle o gün olduğundan daha geç dönmüştü, yani bunda yanlış bir şey yoktu. Ancak günlüğünü bulmaya çalıştığında hiçbir şey bulamadı. Ceplerinde hiçbir şey yoktu.

Hiçbir Slytherin'in bunu yapmayacağını biliyordu, Harrison'ı öldürücü bir ruh haline sokma riskini almak istemiyordu. Yani onu böyle bir şey yapacak kadar sinirlendirecek kadar önemseyen tek bir kişi vardı. Ve bu durumu daha da kötüleştirdi.

Hope'un farkına varmadan ondan bir şeyler çalmayı başardığı düşüncesi açıkçası oldukça etkileyiciydi. Özellikle de Harrison Hope'u görmediği için.

Hope'un Tom'la konuştuğunu öğrenmesinden endişe duymuyordu; günlüğün üzerindeki büyüler onun parselscript ile dolu normal bir günlük gibi görünmesini sağlıyordu. İçine bir şeyler yazmaya kalkarsa küçük bir şok yaşayacak, her yazmaya çalıştığında şok daha da kötüleşecekti.

Tom o kadar dramatik olduğundan Harrison şu anda biraz memnundu.

Harrison Tom'a kısa bir mektup yazdı, onu Hedwig'e götürmek için gizlice dışarı çıktı, sonra yarın ROR'dan kaybolan dolabı almaya karar verdi, yani bir dahaki sefere kimsenin herhangi bir şey çalabileceğini düşünmüyordu. yine ondan.- bunun yerine böyle bir şey olduğunda Tom'un evine gitmenin bir yolu olurdu.

Bütün bunları yaptıktan sonra Tom'un çok kızmayacağını umarak kendini uykuya bıraktı. Adamın öfkeyle aptalca bir şey yapmasını istemiyordu.

~

Ertesi gün herkes Harrison'la ilgili bir şeyler olduğunu fark etti. Çoğunlukla hızlı cevapları ve hiçbir şeye ilgi göstermemesi nedeniyle.

Ayrıca bütün gününü Gryffindor masasına bakarak Günlüğünü bulmaya çalışarak geçirdi.

"Allah kahretsin." Harrison, Gryffindor masasında bir kez daha hiçbir şey göremeyince mırıldandı.

"Tamam," Pansy içini çekti. "Bugün senin neyin var?"

"Önemli değil."

"Kesinlikle önemli! Harrison, bütün gün çocuk gibi davrandın! Şimdi bize neler olduğunu anlatsan iyi olur-"

"Ya sen ne?" Harrison, "Tam olarak ne yapacaksın?" diye sordu.

Pansy başını salladı, "Draco gibi davranıyorsun." Bunu sadece Blaise ve Harrison duyabilsin diye alçak sesle söyledi. Blaise homurdandı, Harrison ikisine de dik dik baktı.

"Birisi günlüğümü çaldı." Harrison mırıldandı ve Pansy'nin gözleri büyüdü, " Günlük mü?"

"Evet elbette!" Harrison şöyle dedi: "Gerçekten Günlük olması umurumda değil! Elbette, hayatım hakkında istediğin her şeyi oku, zaten kimse sana inanmaz."

"Bu kötü olabilir." Pansy dedi ve Harrison başını salladı, "Sanırım Hope'du, ama nasıl olduğunu bilmiyorum , onu dün bütün gün görmedim."

"Onu geri almana yardım edeceğiz." Pansy bunu söyleyince Harrison da başını salladı. "Teşekkür ederim. Olumlu bir nokta var; eğer onu çalan gerçekten Hope ise, bütün koruyucu büyüleri kırabilmesinin imkânı yok."

"Yani hiç sır yok mu?" diye sordu Pansy, rahatlamış görünüyordu.

"Sanırım göreceği tek şey Beowulf'un Parselscript'e çevrilmiş hali olacak." Harrison, "Ama koruyucu büyüleri Voldy'nin yaptığından emin değilim" dedi.

Pansy homurdandı, "Umarım bunu tercüme etmeye çalışır, bu baş belası olur."

Harrison da aynı fikirdeydi, eğer Hope tercüme etmeyi başarırsa gerçekten komik olurdu.