Çelişki [TOMARRY]

31."Tom Riddle mı? Muggle doğumlu mu? Voldemort mu?" - "Aslında melez."

Zaman çok komik bir şey; bir an yıl yeni başlıyor ve bir sonraki an neredeyse Noel tatili oluyor.

Slytherin ilk quidditch maçını rahatlıkla kazanmıştı, artık Flint sürekli strese girmek yerine bir kez daha rahatlamıştı. Quidditch maçından sonra Noel hızla yaklaşıyordu ve bunu tüm kalede fark ediyordunuz. Herkesin molaya ihtiyacı vardı ve elbette herkes tatili ailesiyle geçirmenin heyecanını yaşıyordu.

Ancak Harrison boş zamanını, kimseyi hayati tehlike içeren bir duruma sokmadan Lockhart'ın bir sahtekar olduğunu nasıl ortaya çıkaracağını bulmaya çalışarak geçirdi.

Şu anda Tom'un ofisinde oturuyor, Lockhart'ın kitaplarını inceliyordu, bunun nasıl yapılacağına dair bir şey, bir ipucu bulmaya çalışıyordu. Aslında Tom'un nerede olduğundan emin değildi ama son zamanlarda Hogwarts'taki kalabalıktan kaçmak için buraya daha sık geliyordu.

"Lütfen bana Lockhart hayranı olduğunu söyleme." Tom konuştu, Harrison'ın neye baktığını görünce adam ofisinin kapı aralığında duruyordu. "Bu, çok korkulan Karanlık Lord Voldemort'u öldürmek için yeterli olurdu, çünkü eğer durum böyle olsaydı şu anda bu binadan atlardım."

Harrison homurdandı, başını kaldırdı ve Tom'un resmi cüppesiyle ayakta durduğunu gördü.

Başka tarafa baktı, "Aptalın sahtekar olduğunu kanıtlamaya çalışıyorum."

"Bırakın da savaşsın-"

" Kimseyi öldürmeden ."

"Serseri," dedi Tom. Harrison tekrar Tom'a baktı, "İlk Büyüceşûra toplantısı mı?"

Tom başını salladı ve masanın diğer tarafındaki sandalyeyi alarak Harrison'ı masasının arkasından uzaklaştırmaya bile çalışmadı. "Lord Gaunt'u tanıtıyorum sadece."

"Kulağa sıkıcı geliyor."

"Öyle, inan bana." Tom, "En azından insanları manipüle edebiliyorsun" dedi.

"Yer değiştirmek ister misin?" Harrison kitapları işaret ederek dedi. Tom sırıttı, "Hayır, acı çekmene izin vereceğim."

"Ben de bana yardım etmekten onur duyacağınızı düşünüyordum ."

"Basilisk işin içine girer girmez ben de varım."

"Öldürmek yok, Tommy oğlum."

"Öldürmek benim imza hareketimdir." Tom, "Gerçekten" dedi.

Harrison, "Yazık," dedi. "Eğer gerçekten birini öldürmek istiyorsan, Dumbles'ı öldür. Ah! Ya da geçen yıl Noel balosunda tanıştığım bir takipçin."

"Hâlâ onun yavaş ölümünü planlıyorum ama herkes geri döndüğümü bildiğinde bunu yapmak daha eğlenceli." Tom, "Yakında tam bir toplantı yapacağım" dedi.

"Katılabilir miyim?"

"Cidden bunu istiyor olamaz mısın?" Tom sordu, "Ben onları görmezden gelirken veya onlara işkence ederken, kelimenin tam anlamıyla insanlar bana yalakalık yapmaya çalışıyor."

"Kulağa eğlenceli geliyor, kara lord gibi davrandığını görmek beni heyecanlandırıyor."

Tom şüpheci görünüyordu ama Harrison kitabına geri döndü, bu yüzden Tom sadece içini çekti ve okuması gereken bir tür makaleyi çağırdı, Harrison açıkçası buna aldırış etmedi.

Harrison'ın aklının dağılmaya başlaması beş dakika sürdü, açıkçası Lockhart yetenekli bir yazar bile değildi, Harrison adamın gerçek bir yeteneği olduğundan şüpheliydi.

Kitapları kapattı ve iç çekerek arkasına yaslandı, "İkiz asalarımız var, biliyor musun?" dedi Harrison, bilmeden aylar önceki sözlerini tekrarlayarak. "Bazen bunu düşünüyorum, çünkü yani hortkuluk yüzünden olabilir, bir süredir teorim buydu."