Ölüyorum susuyorsun.. - Hyunin-

-Dokuz- Başımın Çaresine Bakabilirim.

Sabah uyandığımda Hyunjin yanımda yatıyordu. Kollarının arasındaydım. Yavaşça kollarından sıyrıldım. Kollarının arasında olmak bile acı veriyordu. Halbuki birkaç ay, belki de bir ay önce hayalim buydu. Lavaboda işlerimi hallettim ve üzerimi değiştirip kulaklığımla telefonumu, bir de su aldım. Evden çıktım. Kulaklığımı takıp şarkı açtım ve yürüyüş yapmaya başladım.

Bir süre yürüyüş yaptıktan sonra kafamı dağıtmak için Minho Hyung'un dükkanına gitmeye karar verdim.

Yaklaşık 15-20 dakika sonra varmıştım. İçeri girdim.

"Oh, Selam İn-ah. Seni görmek ne güzel."

"Seni de görmek çok güzel Minho Hyung."

"Yüzün asık sanki biraz, bir sorun mu var?"

"Anlatırım sonra ya, önemli bir şey değil. İnnie'yi görebilir miyim?"

"Tabii ki! Gel hemen getireyim. İstersen sen odaya geç."

"Ah, pekala. Bekliyor olacağım Hyung."

Arka odaya gittim ve yere oturdum. Çok geçmeden Minho Hyung İnnie'yi  getirmişti. İnnie de bu durumdan memnun olacak ki etrafımda dönüp koşturmaya başladı. Bense gülerek onu izliyordum. Minho Hyung geri gitmişti. İnnieyi kucağıma aldım, yanağımı yaladığında gülümseyip kafasını okşadım.

Uzun süre İnnie ile oynadıktan sonra Minho Hyung'a seslendim ve İnnie yerine gitti. Ben de Minho Hyung'a gitmem gerektiğini söyleyerek oradan çıktım.

İnternet kafeye gitmiştim. Normalde kendi bilgisayarımdan hallederdim ama eve gitmek istemiyordum. Bi bilgisayarın başına oturdum ve işlere bakmaya başladım. Baya bi araştırma yapmıştım ve birkaç yere başvurmuştum. Normalde sınava girip, yüksek alıp bölümüme güzel bi şekilde devam edecektim ama Hyunjin her şeyi mahvetmişti. Bende plan yapmıştım.

Hyunjinin işten ayrılmadığını ve ayrılamayacağını biliyordum. Daha fazla onunla yaşayabilecek miydim? Bilmiyordum. Onu seviyordum ama istiyor muydum, orası belli değil. Kendi ayaklarım üzerinde durabilmeliydim. İş bulup, kendimi geçindirip, aynı zamanda da okuyabilirdim. Ailemin yanına dönemezdim. Onları seviyordum ama gitsem bile onlara tüm masraflarımı bırakamazdım. Tamam bana destek çıkıyorlardı, ama öyle zengin bi aile değildik. Onları zorlamak istemiyordum. Kendi başımın çaresine bakabilirdim. Hyunjin ile yaşamak istemiyordum, sanırım. En azından beraber yaşamayan sevgililer olabilirdik. Belki de hiç bir şey.