ATEŞ'İN ADIMLARI

•HAYAT•

'Devrim,den'

Evdeki tıktırtıyla uyandım. Tabi ki buna tıkırtı denirse. Abim olucak şerefsiz yine sabaha kadar içip içip eve gelmişti.
Yataktan kalktım ve direkt banyoya geçtim. Elimi yüzümü yıkayıp temizlendiketen sonra odama geri dönüyordum ki,
giderken koridordan abim bana sırıtarak yürüyordu. Odama hızla kaçtım ve direkt olarak kapıyı kilitledim. Ailemi kaybedeli 1 yıl oluyordu. Daha onların acısını yaşayamadan hayatım altüst olmuştu. Ailemi kaybettiğim zamandan beri abim böyleydi ve bana karşı tamamen değişmişti.
Tamamen değişmişten kastım ailemi kaybettiğim zamandan beri abim denen piç tarafından psikolojik ve fiziksel tacize uğruyordum. İlk başlarda çok büyük tepkiler gösteremesemde zamanla ona karşı cesaretlenmiştim ama bi yandan da alışmıştım. Alışmam bir şey ifade etmiyordu, artık canım hiç olmadığı kadar çok yanıyordu.
Ama okumak zorundaydım anneme ve babama söz vermiştim ve aynı zamanda bu şerefsizden tek kurtulma yolu buydu.
Bir hışımla odama girip kapıyı kilitlendikten sonra arkamdan sarhoş bi sesle bağırdı.

"Devrim Aç şu lanet kapıyı."dedi.
Artık çok korkmuyordum ama ondan kaçmak dışında başka çarem yoktu. Karşısına çıkıp karşılık vermeye gücüm yoktu.

"Kızım aç şu kapıyı. Bak abin geldi özlemedin mi beni. Hem azıcık eğleniriz nolucak."dedi.
"Siktir ol git." diye bağırdım.
"Lan aç yoksa kırar girerim."

Üstümü çıkarıp hızlıca giyinmeye başladım. İki katlı küçük bi apartmanda yaşıyorduk zaten camdan çıkıp gitmem gerekiyordu. Başka çarem yoktu. O pezevenke daha fazla dayanamıyordum. Okulu mu bitirir bitirmez stajla beraber yarı zamanlı iş bulup buradan siktir olup gidicektim.
Hemen giyinip saçlarımı topladım ve ayakabımı ayağıma geçirdim. Rimelimi , telefonumu ve bazı önemli eşyalarımı çantama koydum. Çantamla notlarımı alıp pencereye yöneldim.

Pencereyi açıp aşağı doğru baktım. Piç hala kapıya vurup bana bağırıyodu.
"Devrim sana son kez söylüyorum aç şu kapıyı orospu."dedi.
Hayır hayır korkmuyorum. Derin bi nefes alıp aşağı atladım. O kadar yüksek değildi korkmama da gerek yoktu zaten.
Direkt yola koyuldum. Okuduğum üniversite yürüme mesafesiyle 25 dakika falandı. O yüzden ilerdi otobüs durağına doğru yürüdüm.

'Ateş'ten'

Tüm gece babamın değişik halleri yüzünden gözüme uyku girmemişti. Şirket yüzünden de kafam allak bullaktı. Babam itin tekiydi ama şirketi ayakta tutmak bana dedemden mirastı. Açıkçası bir gün babamın o şirketti payına konmak en büyük amacımdı.
Babam denen kişi Zafer Kara'yla hala konuşma nedenim şirketti. Tek ailemin yani annemin katili puştla onun elinden alıcağım pay için hala konuşuyordum. Zafer Kara hep böyleydi. Sahteydi, düzenbazdı, her türlü itliği yapardı. Ama bu sefer farklı bir şey vardı.
Sanki bana yakınlaşmaya çalışıyor gibiydi.
Ama bunun altında bir şey çıkardı elbet.
Daha fazla düşünmeyi kesip yattaktan kalktım. Erkenden şirkete gitmek için hazırlanmaya koyuldum.

'Devrim'den'

Okul bittikten sonra bitkin bir şekilde eve geldim. Piskoloji okuyordum. Yani kat be kat yoruluyodum. Daire kapısına anahtarı sokarken abimin evde olmamasını diledim ve dilediğim gibi de oldu. Rahat bir oh çekip odama geçtim. Üstüme salaş bir şeyler geçirdim ve mutfağa ilerledim. Her yeri bok götürüyordu. Mutfaktan çıkıp salona geçtim. Farksızdı. Toplamak dışında başka çarem yoktu bu yüzden hızlıca toplamaya koyuldum. Kendime küçük sandviç yapıp salona geçtim. Abim denen Serdar piçi etrafımda yokken nerede olursam oluyim huzurlu ve rahattım. Televizyondan rastgele bir program buldum.
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan hava kararmıştı bile. Yavaş yavaş gözlerim kapanacağı sırada Serdar dan diye içeri girdi.
Yerimden sıçrayıp direkt ayağı kalktım.
"Lütfen lütfen yaklaşma."dedim. Yalvarmaktan nefret etsem bile bu şerefsize söyleyeceğim başka bir şey yoktu.
"Canım kardeşim."diye bir anda bana yaklaştı. Korkuyla geri adım attım.
"Lütfen uzak dur , yalvarıyorum sana."dedim korkuyla.
"Korkma Devrim."
"Sana güzel şeyler söyleyecektim sadece. Bak uzaktayım."dedi.
Serdar çok garipti. Üstü başı dağılmıştı ama ona rağmen çok sakin davranıyordu. Hatta bana düzgün davranıyordu. Kesinlikle bunun altında bir iş vardı. Tırsmıyor değildim ama şu an böyle olması daha da işime geliyordu.

"Ne oldu o zama söyle."dedim bir hışımla.
"Yarın senle şöööyle güzel bir yemeğe çıkalım mı?"dedi.
Tek kaşımı havaya kaldırdım. Ne diyordu bu. Beni nerdeyse bir yıldır taciz eden adam bu muydu?
"Ne diyorsun abi sen."
"Sana güvenebileceğimi falan sanıyorsun."dedim.
"Biliyorum Devrimcim bana güvenmiyorsun. Ama ben akıllandım. Senle konuşmak hallettmek istiyorum. Benle yarın gel o yemeğe eğer pişman olursan ve benle barışmak istemezsen anlarım ve hayatından tamamen çıkarım. Söz veriyorum."dedi.
Sonuna kadar dediği şeylere inanmıyordum ki. Hayatımdan çıkmaktan söz etmesi bütün fikrimi değiştirmeme sebep oldu. Açıkçası gram güvenmiyordum ama eğer doğruysa ve bu şerefsizden kurtulabilirsem diye düşünüyordum.
"Bilmiyorum."
"Bakıcam. Düşünücem bi. Sakın yaklaşma bana."dedim.
İki elini havaya kaldırıp benden daha da uzaklaştı. Garipti.
...

Bütün gece teklifini düşündüm ve bazı istisnalar söyleyip kabul edicektim.
Sabah uyandığımda bazı işlerimi halledip mutfağa gittim. Okulum 2 hafta kapalıydı. Bugün evdeydim o yüzden. Mutfağa girdiğimde Serdar ordaydı. Bana garip bir biçimde gülümsedi. Aslında bu gülümseme normaldi ama bana hep sapıkca ve tacizci bir biçimde gülümsediği için garip gelmişti.

"Günaydın" dedi bi anda.
Cevap vermedim ve bi anda söze atıldım.

"Akşam gideceğimiz yere tek başıma gelmek istiyorum, ve kalabalık bir mekan değilse oraya girmeye bile tenezzül etmem. Eğer bunları kabul edersen senlinle konuşmak için o yemeğe gelirim."dedim.
Tabi ki de onu affetmeyecektim. Sadece onla yemeğe çıkıp onu affetmediğimi söyleyecektim ve tamamen hayatımdan çıkaracaktım.
Serdar kocaman ve iğrenç bir şekilde gülümsedi.
"Tamam kabul canım kardeşim."dedi

İğrendim..

...
Serdar bana gidiceğimiz yeri ve saatti söylemişti. Saat 21.00 gibi buluşucaktık. Saatin yaklaşmaya başladığını fark edince kalkıp hazılanmaya başladım. Çok özenmeme gerek yoktu. 10 dakika durup dönmeyi düşünüyordum. Belki bugün hayatımın yeni başlangıcı olabilirdi. Açıkçası hafif heyecanlıydım.
Giyinip ve hafif bir makyaj yapıp evden çıktım.

Restorantın önüne geldiğimde Serdar restaurantın önünde volta atıyordu. Yanına çok yakın olmayacak şekilde yaklaştım.
"Neden içeride değilsin?"dedim.
"Seni bekledim canım kardeşim."dedi. Ama gözleri sanki hep etrafdaydı ve birini arıyor gibi davranıyordu. Sonra bi anda yüzüne koca bi gülümseme yerleşti ve gözünü bir yere sabitleti.
Oraya doğru dönüp baktım ve koca siyah bi mercedes ile karşılaştım. İşte tam o anda bir şeylerin ters gittiğini anladım...