ATEŞ'İN ADIMLARI

•ANLAŞMA•

Kafa mı çevirip arabayı uzaktan süzdüm.
İçime bir kurt düştü. Serdar da bir garipti. Ona dönüp.
"Niye içeri geçmiyoruz geldim işte."dedim.
Gözlerini o yönden çekip bana sabitledi.
"Bekle bi kızım sende amma sabırsız çıktın."
"Ne diyosun abi. Girelim işte geldim. Hem sen ne garip davranıyorsun?"
"Bekle azcık."dedi.
Neyi bekliyordum bilmiyordum ama tek bildiğim şey buradan bir an önce gitmem gerektiğiydi. Serdar'ın bu halleri hiç hayrı alamet değildi.

"Ben gidiyorum. Vazgeçtim. Konuşacağımızda yok zaten."diyip tam adım atıcakken bi anda sıkı bir şekilde kolumu tuttu.
Sinirli bir şekilde bana bakıp beklememi söylüyordu. Tam o anda emin oldum ki. Bu sadece bi yemek değildi.
Kolumu kurtarıp kaçmaya çalışırken Serdar bi anda "Ooo hoşgeldiniz efendim."diyerek arkamdan yaklaşan adamlara baktı.
Arkamı döndüğümde iki tane takım elbiseli korumaya benzer adamlar bize doğru yürüyordu. Serdarın suratına bakttım.

"Noluyo burada? Kim bunlar?"dedim.
"Senin için geldikler."diyip pis bi şekilde sırıtıp beni onlara doğru ittirdi.
Bu sefer ben daha ne olduğunu anlamadan o iki adam koluma girdi.

"Napıyosunuz be! Bıraksanıza oğlun kolumu!"
Çırpınmam hiç bir fayda etmiyordu. Serdara noluyo der gibi baktım.

"Her şey senin için benim güzel kardeşim. Al hayatından siktir olup gittim. Bu yaptığım hem sana yarıyacak hem bana."diyerek yanımızdan ayrıldı. Arkasından ne kadar bağırsamda dönüp bakmıyordu. Ne olduğunu hala idrak edemiyordum.
İki koluma girmiş adamlar beni bi anda ilerdeki mercedes arabasına doğru sürüklemeye başlamıştı. Ne kadar çırpınsamsa nafileydi.
Bağırıyordum yardım istiyordum ama sanki görünmezmişim gibi hiç bi insan buraya bakmıyordu.
Arabanın önüne geldiğimizde beni arabaya sokmak için her yolu deniyorlardı.
Bense girmemek için. Bu sefer öndeki şoför koltuğundan başka bir adam indi ve yanıma gelip boğazıma kaşla göz arasında bir iğne sapladı. Bütün vücudum uyuşmuştu ama bilincim yerindeydi.
Beni arabaya soktuklarında en son hatırladığım şey yanımda ki yaşlı bir adamdı..

...
'Ateş'ten'

Eve girdiğim gibi direkt soğuk bir duş aldım. Zafer Kara bugün akşama beni evine davet etti. Akşam yemeği falan dedi ama eminim ki bir şeyler vardı. Gidip öğrenicektim. Kesin yine bir pislik yapmıştı. Yüzüne bakmak bile midemi bulandırıyordu ama emindim ki az kalmıştı elinden bütün her şeyi alıcaktım. Sonrası umrumda bile değildi.
Duştan çıkıp bir kaç dosya inceledikten sonra odama geçtim ve giyinmeye koyuldum..
...

'Devrim'den"

Gözümü açtığımda kocaman bir odadaydım.
Odanın ortasında koca bir yatak yanında iki çekmeceli küçük bir komidin ve giriş kapısının arkasında kalan yarım bir banyo vardı. Direkt olaraka kapıya yöneldim ve açmaya çalıştım.
Tahiminim gibi de oldu kilitliydi.
Beni kaçıran daha doğrusu kaçırıldıysam hangi salak kapıyı kitlemezdi zaten.
Kapıyı yumruklayarak bağırmaya başladım.

"Açsanıza şu kapıyı! Aloo!"
"Kafaya mı yediniz kardeşim!"
Yumruklamak yetmedi tekmeye geçmiştim.
Kırmak istercesine vurmaya başladığımda kapının önündeki bi adam. Tabi ki tahminimce beni arabaya sokan adamlardan biri.

"Az bekle Zafer bey gelince açıcaz kapıyı"
"Çeneni kapa ve otur oturduğun yerde."dedi
"Ya ne diyosun ne Zaferi ne gelmesi aç kapıyı."dedim.
Ses gelmedi. Biraz daha durursam kafayı yicektim.
Geçtim yatağa oturdum. Beklemekten başka çarem yoktu.
Bi yarım saat sonra kapıdan tıkırtı sesleri geldi. Kapıyı açıp 2 adam içeriye girdi.
Beni buraya getiren adamlar bunlardı. Yine aynı şekilde iki kolumdan tutup dışarıya çıkardılar.