Yarak-ı Sevkiye, Hyunho

kayınpeder beni seviyormuş

Biz, biz derken ben ve diğer salaklar her zaman olayların eğlenceli kısmını görürdük. İyi veya kötü bir olay, ne fark eder? İkisinin de eğlenceli yönü, her birimiz için en iyi seçenektir. Eğlenelim yeter. Hayatı yaşama sebebimiz de bu değil mi zaten? Zevk alamayacaksam, eğlenemeyeceksem, neden yaşıyorum? İşte bu bizim yaşama biçimimizdi, eğlence.

Her neyse.

Ben, Hwang Hyunjin. Namı diğer "Hyunjin West", neden öyle olduğunu sormayın, anlatmaya üşendim. 12. sınıfım, tek yaşıyorum. Ha, bir de, ortaokuldan beri yanımda olan 7 amele de benimle beraber, evler yine biraz uzak ama, ruhen buradalar, hissediyorum. Amele dediğime bakmayın, onlar olmadan cidden ne yapabileceğim hakkında bir fikrim yok. Son seneye kadar dayandık da, gerisi belli değil. Hepimiz ayrı malız çünkü.

yazar notu da atim gari: ARKADASLAR SA AS NABER IYI MISINIZ! bu ilk tasak gecmeli duzyazı ficim ins guzeldir ya

tm baslıoz

yazim hatasi varsa belirtin he
yazim hatasi yapmayi sevmem🙁
(sapkalı a koymaya usenıyom, onlar bastan hatali ztn.)

Okul için kurduğum elli alarmdan birisine uyandım, hangisi olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Yataktan kalkacağım diye ani bir hareket yaptıktan ve ayağımın yorgana takılması yüzünden fark edemeyip sert bir şekilde yeri boylayınca ufak bir küfür patlattım, rutin gereği.

Yerden zar zor kalktıktan sonra da ilk banyoya koşup dişimi fırçaladım çünkü ağzımdaki bok yemiş tadı gitmiyordu. Ondan sonra üstümü giyindim. Üzerinde hiçbir şey olmayan, bana da oldukça bol gelen bir beyaz tişörtün altına elimi dolaba attığım gibi gelen ilk pantolonu giydim. Şanslıyım ki, sevdiğim pantolonlardan biriydi.

Daha sonra saate baktım. Beynimi biraz zorladıktan sonra fark ettim ki, şu an derste, bir 15 dakika sonra da teneffüste olacaklarını zor olsa bile hesaplamayı başardım diyecektim ki, geç kalmışım amına koyayım.

 Hemen elime telefonu aldım, açtığım an zaten beklediğim manzara karşıma çıkmıştı.

Kunduraların Efendisi yani Minho'dan toplamda altmış dokuz arama gelmişti. Neden altmış dokuz sayısında durduğunu hepimiz biliyoruz fakat, altmış dokuz arama mı? Üşenmedin mi be adam? Shitpostçu olmasının yararlarından biri de üşenmemesi sanırım. 

Ha, evet. Lee Minho, shitposta hayatını adamış önemli isimlerden biri. Ayrıca kunduralara bayılır. Örnek olarak, "Kundura Sevenler Birliği"ni kendisi kurdu, öyle karizmatik bir adam.

Telefonu kapatıp aynada kendime son bir kez baktım ve ne kadar yakışıklı olduğum hakkında ufak konuşmamı yaptım, günlük rutinim. Geç kalsam da atlayamam. Çok yakışıklıyım be anasını satayım.

Her şeyi yaptıktan sonra çantamı sırtlamam ile ev kapısından ayrılmam bir oldu. Koşuyordum, çünkü Chan'ın bir ders daha geç kalırsam yeni "Non-Gigachad" olarak beni seçeceğine emindim, herkesten daha iyi biliyordum bunu. Bu lakap bizim aramızda kimdeyse, o kişi gigachad olmuyordu, tüm olay bundan ibaret. Ancak bizim sözlüğümüzde, "Gigachad" kavramı çok asil bir kavramdır. Bu yüzden, ne olursa olsun, gigachadliğimizi kaybetmememiz gerekiyor.

On dakikaya yakın bir süre boyunca sanki peşimde sivas kangalı varmış gibi koştuktan sonra, okula gelmiştim. Nefes nefese kalsam da merdivenleri çıkmak için son bir kere daha koşup o ani denge kaybı ile merdivenlerden pata küte düşmeyi göze alarak merdivenleri çıktım. Kendi katımda durduğumda tam gözüm kararıyordu ki düşmemek için merdivenden uzaklaştım. Yorulmuşum yani, neyine zorluyorsam.

Sınıfıma yaklaştığım zaman bana orta parmak çeken birini gördüm. Kesinlikle Minho'ydu. Biraz daha yaklaştığımda bu tahminimi doğrulamıştım. Kapıda bekliyor beni, paşam ya.