Niekoniecznie sztuka.

Wiara

Przeklęta dusza w pseudo świętym świecie,

I wszyscy do około tacy prawi, szlachetni,

Ale to dualizm nadaje życiu sensu,

I mówi, że źli ludzie też są przecież potrzni.

Mówią, że mnie demon opętał,

Bo wyrzekłam się Chrystusa,

I że jestem zła i brudna,

Bo nie będę czcić szajbusa,

Ale to oni kradną,

Źle życzą i krzywdzą bliźniego,

Ja chciałam żyć w zgodzie ze sobą,

Ja chciałam świata dobrego.

Ja robię ze szczerej miłości,

Ale się nie spowiadam,

Nie chodzę do kościoła,

Na dno piekła spadam.

Chore społeczeństwo,

Chore ramy tworzy,

W chorej instytucji,

Chory obraz boży,

I mówią, że są klarowni,

Że kieruje nimi światło,

I znów krzyczą "jesteś diabłem!",

Bo im ego podupadło.