Ne kadar feryat etsemde yırtınsamda dinlemediler beni. Bayıldım.
Gözlerimi açtığımda teyzemin kucağındaydım. Banka uzandırmışlar beni. Teyzem başımı dizlerine koymuştu. Herkes per perişandı. Hemen kalktım. "Babam nerede?" dedim ve o anda annemin feryadı geldi kulağıma;
"Kübişşşş! Koş kızım koş. Babanı götürüyorlar. Koş kızım baban gidiyor baban bizi bırakıyor kübişş."
Cenaze arabasına koymuşlardı babamı. Başım iyice dönüyordu. O an ölmek istedim yine ölmek istedim. O halsiz halimle kalktım koştum arabanın peşinden. Baba diye feryat ederek. Annemi tutuyorlardı. Annem yırtınıyordu ama ne fayda.
Benimde peşimden koşmaya başladı yakınlarım. Ben babamın peşinden onlarda benim peşimden. Baba diye bağıra bağıra gittim. Sen nereye gidiyorsun baba diyerek koştum. En sonunda nefessiz kaldım ve yere düştüm. Çok halsizdim. Dermansızdım iyice. Güç kalmamıştı bende.
Kaldırdılar beni ama yine bayıldım. Gözümü tekrar açtığımda arabamızın içindeydim. Annem bayılmış yanımdaydı. Tanımadığım biri kullanıyordu arabayı. İçerisi kalabalıktı. Bunlarda kimdi? Neredeydim ben?
O an aklımın gidişini unutamıyorum. Sonra dank etti aklıma. Bi an hafıza kaybı yaşadım sanki. Kabullenemiyordum ki.
Anneme çok sakinleştirici verdikleri için uyanmıyordu iyice uykuya dalmıştı. Bitmişti artık kadın. Arabada bile kıyameti kopardım.
"Babamı almadan nereye gidiyoruz lan? Babam nerede ?" diye bağırdım. Arabamızdakiler dayım,teyzem,yengem ve beş kuzenimdi. Tanıyamamıştım.
Teyzem ağrı kesici olduğunu söyledi ve ilaç verdi. Uyku hapıymış bilmiyordum. Anneannemin evine gittik. Baba tarafım memleketten yola çıkmış geliyorlardı.
Anneannemin evine vardığımızda indim. Annemi kucaklayıp eve çıkardılar. Anneannem kapıda oturuyordu. Oda ağlamaktan bitmişti çok yaşlıydı. Eğildim dizlerine;
"Anneanne biliyormusun benim babam öldü? dedim.
Sarıldı bana ağladı. İçi dışına çıkana kadar ağladı. Benimde farklı bi yanın yoktu bende ağlıyordum.
Herkes babamın bana "Prenses" dediğini bilirdi.
Babamın arkadaşı Mehmet ağabey bana "Babasının prensesi güçlü kal." dedi.
Gözlerimi kapattım. Sadece babamı düşündüm. Babasının prensesi.. o bendim.. babamın prensesi..
Babam nerde benim Allah'ımm..
Dayımın yanına gittim.
"Beni kimden isteyecekler dayı? Ben kimin kollarından telli duvaklı çıkacağım evden? Ben kime baba diyeceğim. Ben çok yalnızım biliyormusun?" dedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAVUŞAMAYAN İKİ KUL
Non-FictionNe demiş Ramiz Karaeski;Her İhanet Sevgiyle Başlar. Ezel dizisi senaryoydu ama gerçeğini yaşadığım bu hayat... Derinlemesine Hissedilen Duygular ve yaşantılar.. Kayıplar ve yaşanamayanlar.. Kavuşamayan iki Kul..
