"Komutanım, temiz." dedi Elfida telsize doğru. Sesler kesik, görüntüler bulanıktı. Kulağındaki çınlama artıyordu ama durmadı. "İçeri girin." dedi telsizdeki ses.
Elfida gülümsedi, oyun yeni başlıyordu. "Emredersiniz." dedi ve ayağa kalktı. Çok yakınına atılan bombadan dolayı sarsılmıştı, başı ağrıyordu fakat bunlar onu durduramazdı.
Silahını kavrayarak karanlık evin içine girdi, gece görevlerini seviyordu çünkü karanlık onun işiydi. Zifiri karanlıkta daha iyi hareket edebilirdi. Önünde eliyle sağı işaret eden komutanına kafasını sallayıp sağdaki koridora girdi.
Ev büyüktü, hava soğuktu, etraf karanlıktı ama Elfida gülümsüyordu. Çok severdi aksiyonları, oyunları. İlk üç odayı kontrol edip temiz olduğuna kanaat getirdi. "Son bir oda komutanım," diye fısıldadı, tam karşısındaki odaya bakarak.
Hızlı ama sessiz adımlarla kapının önüne geldi, içinden üçe kadar sayıp kapıyı tekmeledi. Silahın ışığı küçük bir alanı gösterse de durmadan etrafa baktı.
Koca ev daraldı, soğuk hava Elfida'nın bedenini uyuşturdu. Karşısındaki oturan, yarı baygın bedene dikkatle baktı. "Birisi var komutanım," dedi sessizce.
"Geliyoruz, terörist mi?" Elfida dizinin üstüne çöküp kafasını eğdi ve eldivenli elini adamın çenesine götürdü. "Hayır, sanırım aradığımız kişi."
Sustu bir süre, baygın bedene baktı. Gözleri kapalı, kanlar içindeki adam çocukluk arkadaşından başka birisi değildi. İçeri giren komutanına bakmadan derin nefes aldı.
"Karşısınızda," dedi. Sesi, tüm duygulardan oldukça uzaktı. "Ünlü kalp cerrahı Ecevit Eğilmez."
-
Dadrararaa
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ELFİDA
General Fiction"Öyle güzel gülüyorsun, aşık olmaktan başka seçenek mi kalır insana?" -- Kitap kapağı: @goguskafesiboslugu-
