7. Hayat Kumarının Usta Hilekârı
Bol bol yorum yapıp
oy vermeyi unutmayalım lütfen!
Keyifli okumalar. ♡
☽
Şeytanla oturduğun masada,
hayatın ortaya bahis diye atıldığında,
tehlikeli bir namlu dayatılır alnına.
Bahsi kaybedip geldiğinde yolun sonuna,
yalvarmayı kes ve Tanrı'ya dua etmeye başla.
Milan'dan
(Alisa'nın yanına gitmeden iki saat önce.)
Hayat; inişi çıkışı bitmeyen bir mesele,
ölümü benliğine kenetlemiş bir kelepçeydi benim için.
On beş yaşında aldığım ilk büyük darbe ile sersemleyip düştüğümde yere, bir daha ayağa kalkamayacağımı düşünmüştüm. Ama kalkmıştım.
On beş.
Benim dönüm noktam.
Gençliğimin en güzel yılında, her şeyimin benden alındığı yaş.
Doğum günümden iki gün sonraydı. Annem tedavi olmayı reddettiği kanser hastalığına doğum günümden iki gün sonra yenilmişti. Hediyesini vermeden önce ağlayarak sarılmıştı bana. Aldığı yıldız kolyesini, boynumdan asla çıkarmıyordum.
Öleceğini hissettiğin için mi sarılırken ağladın anne?
Mumları üflemeden önce dilek tut dediklerinde ailem ve sevdiklerimle hep beraber olmayı dilemiştim kocaman gülümseyerek.
Dileğimin neden tersi gerçekleşti anne?
Babam çok cesursun derdi bana.
İnanmıştım. Gerçekten cesurum sanmıştım.
Ben neden hâlâ geceleri seni düşünüp ağlıyorum anne?
Neden artık rüyalarıma girmeyip kabuslarımda benden kaçıyorsun?
Sanırım cesurluğum, dört duvar arasında tek başıma kaldığım âna kadardı. Babam hep güçlü olmamı isterdi. Korkak asla olamazdım. Ben de istediğini yapmıştım. Hep istediğini yapardım. Onun sürekli isteklerini yerine getiriyorken o asla beni dinlemiyordu. Annemi hiç anmıyordu mesela. Özlemiyor muydu eşini?
Onu sevmiyordu bile, diye fısıldadı acımasız iç sesim.
Doğruydu.
Babam annemi hiç sevmemişti.
O sadece bana odaklanıp kendi işine yarayacak bir silah yetiştirmek istemişti. Yetiştirdi de fakat ben bundan nefret ettim.
Ta ki Alisa'yla tanışana dek.
Ta ki onun hayatına girmem gerektiğini anlayana dek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LEYÂL
Teen Fiction❝Ellerim kan, vücudum harap; bir sonsuz döngüdeyim, geceler bana tutsak.❞
