YÜZBAŞIM / TEXTİNG +18

Bölüm 10: O Ben Olmuştu Bende O

Dün mükemmel bir gecenin ardından şuan olanlara inanasım gelmiyordu.

Allah'ım sanırım bu yatakta sancıdan öleceğim. Fevkalade ve muhteşem ötesi bedenimin sonu böyle olmamalıydı.

Regl'im her ay çok zorlu geçerdi, tabi bunda çikolata kistlerinin etkisi büyüktü.

Acı dolu inlemelerim odayı sararken aynı zamanda yalnız oluşum ve duygusallığım peşimi bırakmamış beni bir güzel ağlatmıştı.

Sabahtan beri telefona gelen arama ve mesajlar vardı ama kolumu kaldıracak gücüm olmadığından hiçbirine bakamamıştım.

Duyduğum kapı sesiyle ağlamaya başlayınca bendeki sabır çoktan dolmuştu.

Ya acıyın bana ne olur, nasıl kalkacağım ben şimdi?

Sızlanmalarımla birlikte zor bela ayağa kalkıp iki büklüm kapıyı açtığımda karşımda Cihan'ı gördüm.

"Cihan!"

Gözleri yüzümde oyalanınca kaşlarını olabildiğince çattı. Allah bilir ne haldeyim ya.

İsyan bayraklarını çekelim iç ses

Tamamdır

Sonrada gözleri karnımı saran ellerime ulaşınca yüz ifadesi yumuşadı.

"Güzelim ne oldu sana böyle?"

Daha fazla ayakta duramayacağımı anlayınca sorusunu cevaplamadan yatak odama doğru yürüdüm.

Kapıyı kapatıp arkamdan geldiğinde aynı zamanda konuşuyordu.

"Sana bir şey oldu sandım. O kadar mesaja ve aramaya dönmeyince aklım başımda çıktı Efsun."

"Cihan ölecek gibiyim çok ağrım var. Konuşacak gücüm bile yok." dediğimde sorusunu yenileyeceğini anladım ve o sormadan "Regl oldum ve benimki diğer kadınlara nazaran çok daha fazla acılı geçen bir dönem." diye konuştum.

"Ah benim güzelim keşke öncesinde deseydin sana yardım ederdim. Bekle beni hemen geliyorum." deyip odadan çıktığında ben olduğum yerde acıdan kıvranmaya devam ettim.

Öyle canım yanıyordu ki gözlerimdeki yaşlar süzülerek yastığı sırılsıklam etmişti.

 Az sonra yanımda bir hareketlilik hissetsem de gözlerimi açmadım ama ardından ayaklarımda hissettiğim sıcaklıkla gülümsedim.

Ama bu kadar güzel düşünme be adam. Yapma bunu bana. Kendine bu kadar çok alıştırma beni.

"Cihan" diye adını fısıldayıp daha fazla ağlamaya başladığımda yatağın yanına eğilerek saçlarımı okşamaya başladı.

"Güzelim o kadar çok mu ağrıyor? Bir hastaneye falan gitsek he?"

Başımı zorlukla iki yana sallayıp reddettim "Ben hastanelerden çok korkuyorum asla olmaz."

"Sadece karnım değil, bacaklarım belim göğüslerim de ağrıyor. Göğüslerim az sonra bomba niyetine patlarsa şaşırma. Allah'ım yüzüstü bile yatamıyorum canımın acısından yaa!" 

Tabi son cümleyi isyan edercesine gözlerim kapalı söylemiştim.

İçimdeki sütyeni çıkarıp parçalama isteği asla gitmiyordu.

"Cihan arkamdan sütyenin kopçasını çözer misin daha fazla dayanamayacağım." dediğimde saçlarımdaki eli tişörtümün altından sütyenin kopçasını buldu.

Biraz uğraştıktan sonra açılan kopçayla rahat bir nefes verdim ve askılarını kollarımdan çıkarıp sütyeni tişörtün altından çıkardım.