Bölüm 20: Günün Sonunda Arzu

6K 203 40
                                    






Ah sevgilim, haberin yok ki ben gidecekken sen girdin hayatıma



Aradan bir hafta geçmişti fakat yaşadığım o iğrenç şey bir anlığına bile çıkmamıştı aklımdan.

Cihan her zaman yanımdaydı ve beni asla yalnız bırakmıyordu.
Ara da dışarı çıkıp gelmesinden bu olayla yakından ilgilendiğini anlayabiliyordum ama sesimi dahi çıkarmıyordum.

Öylesine yorulmuştum ki artık hayattan tek isteğim Cihan'ın yanımdan ayrılmamasıydı.

Yaram yavaştan iyileşmeye başlamıştı, ilk güne nazaran daha iyi hissediyordum kendimi.

Cihanı arzulayacak kadar iyi, değil mi Efsun?

Hem de nasılll

Tabi aşağılık herif sürekli geçiştiriyordu beni.
Neymiş yaram acırmış
Ya bırak acıyan yara olsun, beni nefessiz bırakmadığın sürece hissetmem bile
Gerçi nefessiz bıraksa asıl o zaman kendime gelecektim ama neyse

Az değilsin Efsun

Her zaman ki halim bebeğim

Ulan Cihan ben senin aklını almaz mıyım he Cihan

Hadi o zaman dur da göreyim seni

Oturduğum koltuktan kalkıp önce mutfağa geçtim
Uzun süredir hiç mutfağa girmemiştim. Bana kalsa girerdim de Cihan yaran var sen hastasın diyerek izin vermemişti

Önce güzel bir sofra hazırlayacaktım sonra daaa
Sonrası sonraya kaldın canım

Önce güzel bir çorba yaptım, ardından Cihan sevdiği için karnıyarık ve pilav yapmaya koyuldum.
Yemekleri halledince salata için malzeme çıkardım ve canım çektiği için fırına kek attım

Günün sonunda ancak oturabildiğimde ise gerçekten yorulmuştum

Cihan'ın bir bildiği varmış di mi Efsun
Varmış valla

Saat akşam yediye gelirken güzel bir duş alıp Cihanı çıldırtacak o hamleyi yaptım
(Piç gülüşü domdldldlföddlödşd)

İçime sadece tülden olan iç çamaşırlarımı giyip, üzerine tüylü kısa ve yırtmaçlı sabahlığımı giydim.

İçime sadece tülden olan iç çamaşırlarımı giyip, üzerine tüylü kısa ve yırtmaçlı sabahlığımı giydim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Hiç giyinmeseydin de olurdu biliyorsun di mi

Yavaş yavaş bebeğim

Ah benim masum sevgilim aklını alacağımdan haberi yok

Yaklaşık yarım saat sonra kapı çaldığında sinsi gülüşünle kapıyı açmaya gittim

Açtığım kapıyla karşımda hiç de masum olmayan Cihanı gördüm

Bizi ters düz edecek farkındasın di mi Efsun?

Farkındayım aşkım

Beni süzdükten sonra yutkunup zorlukla konuştu

"Bu ne hal sevgilim?"

Gülmemek için dudaklarımı ısırırken kendimi toplayıp cevap verdim

"Her zaman ki halim sevgilim. Hadi gel yemek yiyelim" deyip arkamı döndüğümde bir anda belimi saran kollarla bir adım daha atamadım.

Hissetmek istediğim şey tam da buydu
Kolları arasındayken öyle huzurluydum ki yaşamak fazla geliyordu

Yolların bende bıraktığı emareler oldu
İç çekişler oldu
Can acıları oldu
Yürek yangınları oldu
En önemlisi de yolların bende bıraktığı ağıtlar oldu
Hiç susmayan, hiç bitmeyen, hiç tükenmeyen,
yaramın üzerine tuz basmaya hep devam eden acılar

Ama sonrasında öyle güzel bir kalbe denk geldim ki yaşadığım ne varsa arkamda bırakmaya gücüm oldu
Ah sevgilim
Haberin yok ki ben gidecekken sen girdin hayatıma

"Nereye kaçtığını düşünüyorsun İstanbullu?"
Kulağımın arkasından fısıldamasıyla huylansamda sadece gülümsedim

"Bir yere kaçtığım yok sevgilim, sadece mutfağa gidiyordum. Hem sen aç değil misin?"

"Açım Efsun hem de öyle açım ki ne kadar yersem yiyeyim asla doymayacakmışım gibi."

Asla utanmayan ben bile bu laflarla kızarmıştım.

"O zaman yemeyi bırakma sevgilim"
Dediğim cümlemin sonu tabi ki belliydi

Beni kendine çevirip usulca kucağına almasıyla rotamız zaten belli olmuştu

Allahım goooollllll

Sırtımda hissettiğim soğukluk bir an için içimi titretmişti
Cihanın öpücükleri yüzümden boynuma inerken eli de rahat durmayıp sabahlığımın kuşağını çözüyordu

"Belli ki benim küçük kızımın canı bir şeyler istiyor. Madem öyle sana istediğini vereyim di mi?"

Sadece öpücükleriyle bile öyle mayışmıştım ki sadece "Hm hm" diye mırıldanabilmiştim.
Cihan da bu durumu anlamış olacak ki kahkaha atmıştı
Takıldığım şey ise kahkahasının bile beni aşırı derecede azdırmasıydı.























HELLLLOOOOOOOO
NABERSİNİZZZZZ
Kızçelerim ay ne kadar özlemişim yazmayı
Vizelerim yarın başlıyor ve ben napıyorum evet tabi ki sizi daha çok bekletmemek için bölüm yazıyorum
Ayrıca neredeyse 50k olmuşuz bu beni aşırı motive etti tabi çok da mutlu oldum
Farklı bir şehirdeyim hayat zor hele üniversite ayrı zor ama bölümüme aşığım o yüzden no problem
O kadar yoğun oluyorum ki ailemle bile konuşmaya zor vakit buluyorum bu yüzden lütfen bölümün geç gelmesini mazur görün ballarım
Karakterlerimi yazmayı da çok özlemişim zaten duygulandım lan

Neysee benden bu kadar
Hepinizi çok çok çok seviyorum ve öpüyorum
Destekleriniz için ayrıca size minnettarım
Devamını da beklerim kocaman bir aile olduk bunun da devamı inşallah gelir

Bölüm hakkındaki yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum hadi ben kaçtım

:))

YÜZBAŞIM /  TEXTİNG +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin