•03.BÖLÜM•

22 8 56
                                        

İnsanın yaşı kaç olursa olsun,  ağlarken hep kimsesiz bir çocuktur...
~ Özdemir Asaf

🍋🍋🍋

10 nisan 2006

vedasız mektup...

" selim oğlum ,anlattık ya tatile gidiyoruz şebnem gelemez " diyordu orhan bey, selime . şebnemin bu olan bitenin hiçbirinden haberi dahi yoktu .

" ama baba limon bensiz sıkılır ,ayrıca ona haber vermeden gidemem! " dedi minik selim odasına koştu eline bir kağıt kalem aldı selim, ancak yazmayı bilmiyordu ki. annesine söylese ' vaktim yok ' derdi , babasına söylese kağıdı elinden alırdı .

resim çizmeye karar verdi selim bir tane bavul çizdi , boyadı ... bir tane araba çizdi, boyadı ... sonra limon çizdi yanına da kıpkırmızı bir kalp... şebnemlerin evinin önüne gelince kapıyı tıklattı , tıklattı açan olmayınca kağıdı kapının önüne koydu uçmasın diye de onun çok sevdiği sulu boya setini bıraktı selim . sulu boyanın hemen yanına her tarafı gümüşten renksiz bir limon uçlu bir kolye bıraktı .

gümüş olmasının sebebi ise şebnemin alerjik bir vücuda sahip olmasıydı...

şebnem her zaman selimin saçlarına yapışarak ' ver şu suyu boyayı bir kez süyüp bıyakcam ' derdi ama selim vermezdi . ' olmaz limon okula başlayacağım lazım bana ' derdi . şimdiyse daha hiç kullanmadığı sulu boyayı ona bırakıp gitmişti . minik selimin de veda şekli buydu . kendinden bir parça bırakmak ...

🍋🍋🍋

Çok delice geçirdiğim hafta sonundan sonra okula gitmeliydim . ama okulda karşılaşacağım yüzler sebebiyle okula hiç gitmek istemediğim bir sabaha uyandım.

dün gece üstümü bile değiştirmeden yatıp uyumuştum . üstüm kan kokuyordu . ve daha yeni temizlemiş olduğum ev de öyle . hemen yataktan çıkıp hızlı bir banyo yaptım .

duştan sonra günlük makyajım ve saçımı yaptıktan sonra üzerime kot pantolon ve yeşil bir bluz giyip evden çıktım .

apartmandan çıktığım an keremle karşılaştık . yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdikten sonra lafa ilk ben atıldım.

" aa günaydın kerem kolun daha iyidir umarım " dedim kolundaki alçı henüz çıkmamıştı .

" günaydın , evet daha iyi ama yüzüm biraz acıyor pansuman için bende sana gelecektim " yok ben en sonunda en yüksek binanın tepesinden kendimi maviliklere bırakacağım az kaldı.

" aslında neden olmasın kerem ama derse geç kalıyorum onu başka zaman yapalım , hadi ben kaçtım !" hızla keremin yanından uzaklaştım .ne yapışık çocuktu bu da , küçükken de böyleydi bu .

fakülteye evim çok yakın olduğu için yürüyerek gidiyordum . yaklaşık on dakika sonra fakülteye girdim . alt kattaki kafeteryadan kendime kahve aldıktan sonra boş bir masaya oturdum .

oturup kahvemden bir yudum aldığım sırada karşıma birden selim sandalyeyi çekip oturdu. hızla kahveyi dudaklarımda çekip masaya koydum .

" seni bütün hastaneye rezil etmeyeyim derken bütün fakülteye rezil olmaya razısın galiba !" kaşınıyordu ya resmen 'gel beni kaşı ' diyor . ben en sonunda delirenziii

" o nasıl olacakmış ? " bak bak laflara bak ben sinirleneyim diye uğraşıyor ama yemezler . tüm sakinliğimle cevap verdim .

" bak selim sana dün de söy-"

" evet dünde söyledin 'ben eski limon değilim' dedin ama öylesin dün o adamı ameliyat ederken ki yüz ifadenden tanıdım ben seni , kokundan tanıdım , endişeli hallerinden , sinirli hallerinden ve tabi ki kolyenden " elimi boynuma götürdüm ve limon uçlu kolyemi parmaklarım arasında tuttum.

KODUMUN HATASIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin