Önceki bölümün devamını isteyen sevgili okurum seni kıramayarak yazıyorum bu bölümü, umarım düşündüğün gibi bir bölüm olur :D
* * *
"Kara Kedi bana o adamı bulup adalete bizzat kendin teslim edeceğini söyledin. Bir haftadır hiçbir şey yapabilmiş değilsin."
"Lavuk ortada yok. Belli ki başına gelecekleri az çok tahmin ediyor. Elimden bir şey gelmiyor ki."
"Elimden bir şey gelmiyor diyecek kadar basit mi bu konu?! Kız korkusundan dışarı çıkamıyor günlerdir."
"Adam ortada yok. Kapı kapı Paris'i gezmemi mi bekliyorsun?"
"O zaman beni engellemeyi bırak da ben halledeyim."
"Öfkene hakim olamıyorsun Uğur Böceği"
"Öfkemi hak ettiği için olabilir mi?!"
"Bu meseleyi bu kadar kişiselleştirmeni anlamıyorum. Sürekli profesyonel olmak isteyen sen değil miydin?"
"Kız okula bile gidemiyor diyorum sana, sokakları onun için güvenli hale getirmekten başka bir amacım yok. Konunun profesyonel olmakla bir ilgisi falan da yok!"
"Meseleyi kişiselleştirdiğini kabul ediyorsun yani?"
"Bir kadın olarak korkusunu anlıyorum sadece. Daha fazlası değil. Ağzımı aramayı bırak."
"Bundan daha fazlası var ve sen bana anlatmıyorsun."
Uğur Böceği Kara Kedi'nin bu kadar düşüncesiz olmasına şaşırıyordu. Onu çoktan anlayacağını sanmıştı ama durum düşündüğü gibi olmamıştı. Kendini anlatamamış olmanın verdiği sinirle sesini yükselterek konuştu:
"EVET BUNDAN DAHA FAZLASI. O KIZDA KENDİ GEÇMİŞİMİ GÖRDÜM."
Kara Kedi için taşlar şimdi yerine oturmuştu. Bunca zaman onu anlamadığı için kendini suçladı. Diyecek bir sözü yoktu, utancını gizlemek amacıyla sustu.
"Şimdi rahatladın mı?"
Kara Kedi ne diyeceğini bilemediğinden uzun süre sessiz kaldı. Gitmek için sopasına uzandığında konuştu:
"Söz veriyorum bu gece bu konu kapanacak."
...
Memur Roger bu saatlerde Kara Kedi'yi akuma olmadığı sürece pek görmezdi. Özellikle de onu karakolda ağzı yüzü kan içinde olan baygın bir adamı yakasından sürüklerken görmeyi beklemezdi.
"Kara Kedi?"
"İyi geceler Memur Roger."
"Bu adam kim?"
"Bu gördüğün it, savunmasız bir kıza zarar vermeye çalışan aşağılığın teki."
"Bu gece mi oldu olay?"
"Hayır. Bir hafta önce. Hayvan herif saklanarak kendini kurtarabileceğini zannediyordu da."
"Polise neden haber vermedin?"
"O kısım biraz karışık."
Roger'a Uğur Böceği'nin adamı öldürme çalıştığını ve kendisi onu engellemeye çalışırken adamı ellerinden kaçırdıklarını söyleyemezdi.
"Anladım... Kızın ifadesini almamız gerekiyor ama."
"Roger, bu meseleyi aramızda halledelim..."
"Adamın raporuna ne yazmamı bekliyorsun?"
"Görgü tanığı Paris'in en değerli kahramanı Kara Kedi yazmanı bekliyorum."
"Kanunlara göre-"
...
(Şimdi okuyacağınız kısım ertesi gün Uğur Böceği ve Kara Kedi'nin konuşması. Zamanı biraz ilerlettim kafanız karışmasın.)
"Roger nasıl ikna oldu peki?"
"O da bana kalsın..."
"Teşekkür ederim."
"Söz verdiğimde tutarım bilirsin."
Uğur Böceği hafifçe tebessüm etti. Ona kırgın olsa da bu sözüne gülmeden edememişti.
"Özür dilerim Uğur Böceği."
Kara Kedi söyleyeceklerini kafasında toparlamıştı şimdi bunları dile dökmesi gerekiyordu. Bu düşündüğünden daha zor olacaktı. Derin bir nefes alarak devam etmek için hazırlandı.
"O gün de dün de çok aptalca davrandım. Seni bir şeyler anlatmaya zorlamamalıydım. Bazen saçmaladığımı söylemekte çok haklı oluyorsun."
"Aptalca değil de biraz düşüncesizce davranmış olabilirsin."
"Özür dilerim..."
Genç kız partnerinin yüzünden gerçekten üzgün olduğunu anlıyordu. Aralarındaki bu kırgınlığı sürdürmek istemedi, anlayışla tekrar gülümsedi.
"Sorun yok kedi."
Uğur Böceği küpelerinden gelen sesle gitmesi gerektiğini anladı. Kara Kedi'yle vedalaştıktan sonra uzaklaştı.
Kara Kedi onun arkasından baktıktan sonra kendi kendine konuştu:
"Umarım bir gün bana güvenebilirsiniz leydim..."
* * *
Hiç içime sinmeyen bir bölüm oldu ama paylaşacağım
Annem yaşama hevesimi sikiyor bu aralar(sanki çok var da amk)
Ben gidiyom oy vermeyi unutmayın cici bakın kendinize
