Your Heart Calls My Name (Currently Revising)

Chapter 3: Gift & Teases

Maddie's POV

Nandito kami ngayon ni Avery sa garden nakaupo dito sa mansion ng kaibigan kong si Karina. Ang ganda ng design at theme ng debu niya. Mamaya pa lang ito mag sisimula. "Hey, are you sure makakapunta si Azi?" Tanong ni Avery. Nag aalala kami ngayon kung makakapunta si Azi sa birthday party ni Karina dahil nasa hospital daw ang kapatid niya ngayon dahil sa taas ng lagnat niya. Kawawa naman Si Charly, she's only 10 Years old. I'm pretty sure sobra ang alala ni Tita Carmilia at Tito Kenzo kay Charly habang nasa trabaho siya. Actually pupunta din ngayon sila tita dahil kaibigan niya ang parents ni Karina at close din siya kay tita Carmilia. Sana nga maka dalo sila.

Naagaw ng pansin ko ang papalapit samin na si Roan. "Roan, Kararating mo lang ba? Nasan na sila Haze at Tyrone?" Tanong ko sa kanya. I am not very close with Roan. Pero comfortable naman akong kausapin siya.

"Nasa loob, Kausap si Karina." He answered habang tumitingin sa paligid.

"Why'd you leave those two? Baka mag away nanaman sila!" Sabi ni Avery sa kanya.

Huminga siya ng malalim. "Ha... This place is quite. Let me stay here. Ang ingay sa loob." Sabi at reklamo nito.

"Roan likes quite place like this? We have something incommon!" Nakangiting sabi ko sa kanya.

"I prefer loud place like bar." Rinig kong sabi ni Avery. "Nandito lang ako ngayon dahil walang kasama si Maddie. Osya iwan ko na siya sayo Roan." Nagulat ako sa sinabi niya.

"W-wait are you leaving me with Roan?" Tanong ko sa kanya. Ngumisi siya tsaka na kami iniwanan. Napansin kong nakatingin sakin si Roan. Lumapit siya tsaka umupo sa tabi ko.

"What's wrong? Not comfortable talking to a guy?" He asked.

Matagal ko na siyang kakilala pero hindi kami mashadong nag uusap. I think we were completely different from each other. Hes the type of person na confident lang at walang pakialam sa opinion ng ibang tao dahil laging cold at bored ang nakaguhit sa mukha niya. Me? I'm quite shy when talking to anyone, I barely know at just like a simple girl bumababa din ang confidence ko kapag naririnig ko ang bad opinion ng iba sakin.

I know I'm pretty and everything but I still lack confidence. minsan nga naiingit ako sa confidence ng mga kaibigan ko. I sometimes wonder if its because I'm the youngest one? Because I'm 17 years old? Hindi naman sa napaka bata ko talaga dahil 1 year older lang si Karina sakin.

I looked at Roan tsaka siya nginitian. "It's not like that. I just don't know what to talk about with you dahil nga di naman tayo madalas mag kasama." Pag papaliwanag ko sa kanya.

"Ah. Is that so." Konting katahimikan ang nabuo sa pagitan namin. Pero agad ko itong binasag.

"Kasama ka sa 18 roses diba?" Tanong ko sa kanya. He looked away. Tsaka huminga ng malalim. "Ba't hindi mo puntahan si Karina?"

"I think it's hard to deal with something that's important to you. when someone's closer to you feels the same way as you do..." Natahimik siya ng konti tsaka yumuko. "Seriously... what am I saying? You should go, Instead. Karina's probably looking for you." Kalmadong sabi nito when I'm the one who told him na puntahan si Karina.

Medyo confused ako sa sinabi niya. What is he talking about? I just noticed. close pala silang dalawa ni Karina.

"Why me, ikaw ang mas kailangan don." Natatawang sabi ko sa kanya. Tumayo ako sa kinauupuan ko tsaka siya hinarap. "Roan, Do you want something to eat?" I tilt my head downward a little para tignan ang mukha niya. "You know what, Forget about what's bothering you. Mag focus ka muna sa mas ikakasaya mo. Alam kong di ko alam kung ano yang problem mo ngayon but this is the small things I can do for you." Napatigil siya ng konti sa sinabi ko pero nginitian ko lang siya.