Sevgili günlük | Altay Bayındır

10. Bölüm

Yeni bölüm mü dedi biri???

İyi seyirlerrr

Ellerim titriyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ceren 'İyimisin' diye soruyordu. Yüzümün bembeyaz olduğunu ve su isteyip istemediğimi sormuştu, şuan kendimden nefret ediyordum. O kadar zaman sonra hiç kimseye güvenemeyen ben, şimdi ise ilk kez güvenmemin cezasını çekiyordum.

Ceren yanımdan kalkıp hızla balkona doğru koşmuştu. Kalbinin ağırdığını hissediyordum.

Güvendin, sana güvenme demiştim :)

İç sese güvenmemiştim. Kendi iç sesim haklı olurdu her seferinde. Ama bu olayda iç sesimin sesini kısmayı seçmiştim. Altay hızlı adımlarla yanıma geldi ve önüne çöktü.

Acınası bir durumdasın. Ben bile acıyorum artık sana.

Ayağı kalktım. Altay da benim kalkmamla beraber hızlıca ayağa kalktı. Yanağımı okşuyordu. Elleri ıslanmıştı. Ağlıyor muydum?

Bence de haline ağlamalısın, yazık...

Ellerini ittirdim. Altay bana ne olduğunu anlamaz şekilde bana bakıyordu. Ona telefonu uzattım. Ceren merakına yenik düşüp elimden telefonu aldı. Eli yavaşça ağzına gidiyordu.

Bana baktığında sadece Altaya kitlenmiştim. Bana 'bu bir yalan, inanma' dese hemen inanacak ve konuyu kapatacak durumdaydım.

"Ya ne sikim dönüyor burda?" dedi Altay  ve cerenin elinden telefonu aldı. Yazışmaları okudu. Bana bakmıyordu. Gözlerini sıkıca kapattı. Telefonu tutan eli telefonu parçalamak ister gibiydi.

Sesim çıkmıyordu. Konuşmak istiyordum ama konuşamıyordum. Gözlerime baktı.

Allahım lütfen yalan olduğunu söylesin.

Allahım lütfen yalan olduğunu söylesin.

Allahım lütfen yalan olduğunu söylesin.

"Doğru mu?" dedim. Gözlerinde kıpırdama yoktu. Yalan olmalıydı değil mi? Altay yapmazdı çünkü, yapamazdı. Kıyamazdı bana, yani öyle söyledi. Değil mi iç ses?

Sana bağlanma demiştim. Seni elde etti, bu kadardı, üzgünüm.

Gözlerimden yaş aktığını hissediyordum. Altayın göğsüne iki elimde vurdum. Altay kıpırdamıyor sadece gözlerime bakıyordu.

Bak sana doğruları bile söyleyemeyen bir adam... Sadece susuyor, yazık.

"BİR ŞEY SÖYLESENE, BİR ŞEY SÖYLE LÜTFEN BİR ŞEYLER DE." Ağlamam şiddetleniyordu. Ceren kolumdan tuttuğunda kolumu hızlıca çektim. Kazımcan araya geçecekti ki ona baktığımda vazgeçmişti.

"Altay... Yapmadım de yalvarırım sana." dedim.

Ses yoktu.

"İnanacağım, yemin ederim ki inanacağım bana yapmadım de." demiştim bu sefer de

Yine ses yoktu.

"SENİ SEVEN, SANA GÜVENEN AKLIMI SİKEYİM! BEN... YA BEN UZUN ZAMAN SONRA İLK KEZ BİRİSİNE GÜVENDİM. YA BEN İLK KEZ BİRİSİNE DUYGULARIMI AÇTIM." Ağlamaktan konuşamadığımı fark ettim.

"İlk kez birisini öptüm..." dediğim anda göz damlalarım durmuştu. Rüyaymış ve sanki rüyadan uyanmış gibiydim. Etrafıma baktığımda endişeli bir Ceren, ne yapacağını düşünen Kazımcan, sadece susup gözlerime bakan bir Altay vardı. Bu rüya değildi. Bu benim gerçeğimdi.

" Bir daha yalvarırım karşıma çıkma. Çünkü çıkarsan kıyamam, affederim." dedim ve kendi evimden çıktım. Şu saatten sonra 'Biz' diye bir şey yoktu. O ve Ben vardık. Bitmişti.