Kelebeğin Doğuşu • Stiles Stilinski

KD| İntikam

Dün gece hastaneden sürü ile birlikte ayrılıp evlerimize dağılmıştık, herkes bir sonucundan peşindeydi ama daha girişindeydik. Bir kadın, insanları kurban ediyor ve bunu neden yapıyor bilmiyoruz. Anneme sorduğumda cevap vermiyor ya da geçiştiriyor yani aynı şekilde babam da, ben de Rachel isem bunu öğrenirim. Öğrenmenin tek yolu; Annemin çalışma odası, her şeyi orda. Bugün ikisinin de nöbeti var, şanslı günümdeyim.

Masa da mısır gevreğini yerken bir yandan bugün temsil edeceğim tarih ödevini tamamlıyordum, Saat 6:30 ve ben delirdiğim için bu saatte ayaktayım.

Ders için.

Ben ve bu saatte ayakta olmak dünyada bir ilk ama uyku tutmadı. Annem ve babam şuan mışıl mışıl uyuyorlar ve ben ödev yapıyorum, hocaya not mu yazsam fazla puan vermesi için? Yok be, daha da kırar.

Gıcık şey.

Okulda öğle saatlerinde uyurum zaten başıma üşüşücek arkadaşım da yok, bunu kendime hatırlatınca gözlerim dolmaya başlıyor. Kafamı iki yana sallayıp derin bir nefes verdim, hayır hayır. Neden aklıma getirdim ki? Unutmalıyım, aklından çıkar.
Derin bir nefes alıp ödevime döndüm, ödevimi bitirmiş ve çantama koymuştum. Mısır gevreğimi önüme çekip yemeye devam ettim, o sırada merdivenden gelen ayak sesleriyle kafamı çevirdim.

Annem hazırlanmış bir şekilde aşağıya iniyordu, onu baştan aşağıya süzüp kafamı çevirdim. Erkek olsaydım net annemle çıkardım, kadına bak hiç yaşını göstermiyor zaten yaşlı da değil. 44 yaşında bir kadın ama mükemmel bir kadın, annemle beni görenler arkadaş sanıyor. Bu yüzden annemin evli olduğunu anlamayıp yürüyen abazalar oluyor, annemden uzak durun lan.

O benim best mommy.

Babam duysa adamı cehennem ateşinde mangal niyetine pişirirdi, öyle fantazileri var. Annem neşeli bir ses ama dışardan bir o kadar hayattan keyif almayan görüntüsüyle " Günaydın kızım" dedi. Dedektif olmak zor iş, bu kadın o yüzden depresif. " Günaydın anne." dedim. Annem dolaptan birkaç bir şey çıkarıp kendine kahvaltı hazırladı, mısır gevreğimin son lokmalarını ağzıma attım ve masadan kalkıp bulaşık makinesine yerleştirdim.

Annelerimize yardım edelim kamu spotu.

Annem yeterince insanların davalarında kafa yorarak bir de ev işinde kafayı yemesin diye yardım ediyorum ama ona sorsanız yan gelip yatıyorum, beni seviyor ama naz yapıyor gönlümün sultanı. Neyse saate baktığımda yedi olmuştu, okula geç gidicektim çünkü öğrenmem gereken bir hikaye vardı. Annem kahvaltı masasını kurarken ben koltuğa oturmuştum, o sırada telefonumdan bir bildirim sesi gelmişti. Mesajlaşma yerini açıp mesajı okumaya başladım.

✉️ Lydia: Rachel, Allison ile okula geçerken istersen seni de alalım.

Ekrana bakarak mesajın gerçekliğini sorguladım, gerçekten mi? İşim olmasa seve seve kabul ederdim ama bir şeyleri öğrenmem lazım.

✉️ Rachel: Üzgünüm lydia, bugün okula geç geleceğim. Beni beklemeyin.

✉️ Lydia: Bir sorun yoktur umarım.

✉️ Rachel: Okul için bir şeyler almam gerek, o yüzden geç kalacağım.

✉️ Lydia: Tamam.

Mesajı beğenip ekranı kapattım, azıcık yalandan kim ölmüş? Matematik projesi için malzeme almayı unutmuştum, ordan kırtasiyeye geçerim. Çantamı alıp omzuma geçirdim, annemin yanına gelip yanağına öpücük kondurdum. " Anne, ben okula gidiyorum. " dedim, annem ağızındaki yemek ile bana öpücük yolladı. Dış kapıya doğru yürüdüm, ayakkabılarımı giyip evden çıktım. Büyükannemin evine doğru yola çıktım.