Kelebeğin Doğuşu • Stiles Stilinski

KD| Aile

Veterinerin önüne gelmiştim, stiles'in jeep'i buradaydı. Yalan söylediğini anlamıştım ama neden ilk defa anlamış gibi hissediyorum? Telefonumun kilit ekranına baktığımda saat gece 12'ydi. 17 Ekim'e girmiştik ve bugün Riley'nin doğum günüydü, Riley bugün 15 yaşına girmişti ve ben onun için her yıl yıllık hazırlıyordum. Mezarına gider ve başında okurdum, mutlu olsun diye. Acaba mutlu oluyor mudur? onu ağlatıyor muydum? Mutluluktandır ama ben kardeşimi üzmem hiç.

Veterinerin bir köşesinde ki betona oturup sırt çantamdan yıllık defterini çıkardım, kalemi elime alıp boş bir sayfaya tarih attım. 17 Ekim 2014.
Kafamı kaldırıp kapıya baktım gelen giden var mı diye, kimseye bu durumu anlatmak istemiyordum açıkçası. Halime acımasınlar diye, kafamı tekrar deftere eğdim.

Sevgili Kardeşim;

Sensiz geçen 11. sene, her seferinde bir yerden çıkıp abla diyecekmişsin gibi hissetsem de sen ışıklar altında yatıyorsun birtanem. Senden alınan her şeyin hesabını sormak için bekliyorum, Ivy yüzündendi her şey. İlk onunla başladım, güçleri için seni ölüme terk eden birinin cezasını ölümle verdim. Kısasa kısas, bu sene beacon hills'e geri döndük. Sürüye yardım için babam tarafından önerilmişim, onlarda seve seve kabul etmişler. Bugün 15 yaşına girdin, yaşasaydın eminim çok güzel bir kız olurdun. Kızıl saçların ve ela gözlerinle çok güzel bir kız olurdun birtanem, bir gülüşün vardı. Her güldüğünde kalbimde çiçek bahçesi açıyordu, ilk bana bana abla dediğinde ağlamıştım. Şaka yapmıyorum, kamera kaydı bile var hala ama sen gittiğinden beri izlemedim. Sen orda huzurlusun, ağlarsam huzursuz olucaksın. Sen hep kalbimdesin, ne kadar atmasa da kalbin hisset sevgimi.

Seni çok seven ablan Rachel

Gözlerimden akan yaşlarını silip defteri kapattım, her yıl yaşanırdı bu durum. Defteri çantama koyup sırtıma takmıştım, ayağa kalkıp veterinerden içeriye girdim. Kapı sesiyle konuşma sesleri kesilmişti, içeriye girdiğimde herkesin gözleri bana dönmüştü. Göz gezdirdiğimde herkes endişeliydi, kaşlarımı çatıp" Katilin öğretmen olduğunu nerden anladınız?" diye sordum. Scott bana gülümseyip " Sen anlat, iyi biliyorsun bizden." dedi.

2 Saat Önce

Stiles'tan;

Rachel ile konuştuktan sonra sürü ile veterinere geçmiştik, ona ne kadar soğuk davransam da iç sesim ona böyle yapmamamı söylüyordu ama yapmam lazımdı. Onu daha fazla üzmek istemiyorum, lydia'nın annesi kaçırılmıştı ve lydia'nın gözünün önünde yapmıştı bunu. Jennifer Blake yani edebiyat öğretmenimiz bir katildi, ellerimi masanın üzerine koyup derin bir nefes aldım. Katil bu zamana kadar yakınımızdaydı ve biz bunu fark edemedik, " Edebiyat hocamız bir katil ve bir şey yapmalıyız, lydia bize neler olduğunu anlatıcak mısın?" diye sordu Scott.

Lydia annesi kaçırıldığı için üzgündü, akmış rimeli ve boynunda ki morluk ile berbat haldeydi. " Annemle birlikte oturuyorduk sonra annemin acil bir telefon görüşmesi yapması gerekiyordu, çıktı ve geri gelmedi. Merak edip bakmaya gittiğimde onunla karşılaştım, beni bayıltıp bir sandalyeye bağladı ve bir şeyler anlatmaya başladı." dedi, hepimiz dikkatle Lydia'yı dinliyorduk. Yutkunduktan sonra cümlesine devam etti, " Yanında bir kız vardı, küçük duruyordu ve birine çok benziyordu." dedi. " Kime benziyordu?" diye sordu Allison. " Rachel'a benziyordu, kızıl saçları ve ela gözleri vardı. " dedi.

Rachel'ın kardeşi olabilir miydi? Rachel kardeşinin vakasında gözaltına alınmıştı. Ölen biri aslında yaşıyor muydu? " Rachel'in bir kardeşi mi var?" dedi Deaton. Allison kafasını salladı, " Evet, adı Riley. Rachel 6 yaşındayken öldürüldü, Rachel bu yüzden psikiyatriye gitti. Hala atlatmış değil ama ilk zamanlarda ki gibi kriz geçirmiyor." dedi. Kardeşi aslında yaşıyor ama rachel bunu bilmiyor, öğrense bile bu gerçeği kabul edebileceğini düşünmüyorum.