Herkes Gider mi ? [ VeyKen ]

21.Bölüm

"Yazıklar olsun sana. "

Veysel bir anda afallamıştı.Gözleri anında dolmuştu. Gözlerini kaçırıyordu sürekli.

"Özür dilerim" dedi çekinerek.

"İsteyerek olmadı, yemin ederim. Farkına bile varamadım. "

"Yalan Söyleme!" diye kükredi neredeyse Kenan. Abisinin bağırmasıyla neredeyse yerinde zıplamıştı Veysel. Abisi hiç bağırmazdı ki ona...

"Hangi kardeş abisi ölüm döşeğindeyken aşık olur ya ... Biz de sanıyoruz ki doktor bulmaya gitti. Ama beyefendi zevki sefalarda. " dedi Kenan tiksinerek bakıyordu Veysel'e.

"Abii.. Bakma bana öyle."

"Abi deme bana.! Benim senin gibi bir kardeşim yok artık."

"Sen bana layık bir kardeş olamadın zaten hiç."

"Keşke hiç kardeşim olmasaydın!"

...................................

"Abii.. Abi yapma ne olur.. Ne olur dinle beni, abi yalvarırım, yalvarırım vazgeçme benden ."

Kollarında yorgun düşmüş adamın çaresiz sayıklayışları doluyordu kulağına Cemile'nin. Saçlarını okşayıp onu sakinleştirmek istemişti sadece .

Veysel'in gözlerinden yaşlar süzülmeye başlarken sayıklamaları devam ediyordu..

...................................

"Abi.. deme öyle. ne olur. Abi ne oldur vazgeçme benden. Sen beni sevmezsen yaşayamam ki ben."

"Utanıyorum senden.."

"Abi! Abi ben seni çok seviyorum. ne olur yapma" dedi Veysel çaresiz bakışlarla abisine bakarken.

"Seviyorsun öyle mi ? O yüzden mi ben ölürken sen orada aşk yaşama peşindeydin? "

"Abi, yalvarıyorum, dinle beni ne olur.."

"BEN SENİN ABİN DEĞİLİM ARTIK. BENİM SENİN GİBİ BİR KARDEŞİM YOK!"

Veysel dudakları titreyerek bakıyordu sinirle elini havaya kaldıran abisine.

"NEFRET EDİYORUM SENDEN "

Yüzüne değen tokatı hissettiğinde her şeyin bittiğini anlamıştı. Abisi onu asla sevmeyecekti. "

...................................

"Abi!"

Nefes nefese açmıştı gözlerini Veysel. Bir kabus olduğunun farkına varamamıştı. Elini yüzüne götürdü. Gözlerinden yaşlar süzülürken o ise abisinin onu bir daha sevmeyeceğine ağlıyordu.

"Veysel.. Kabus gördün sadece.." dedi Cemile. Ama Veysel ona öyle çaresiz bakmıştı ki Cemile ne diyeceğini bilememişti.

"Ben kötü bir şey yaptım, abim haklı. Hiç iyi kardeş olmadım ki ben ona ."dedi fısıldayarak nerdeyse.

Cemile bir şey diyememişti, karşısındaki adamın çaresizliğini görüyordu.. Bir şey söylerse her şeyin daha kötü olacağını hissediyordu sanki. Veysel Cemile'den hızla uzaklaşırken kendi kendine sayıklamaya devam ediyordu. Gözleri kapıdaydı, ama içinde yanıp duran korku aynıydı..