Giz~ [Hyunholix]

9

İyi okumalar..

Yazar'dan

Jisung sabah yanında uyuyan bedenle gözleirini araladı. Küçük civcivinin bu halde hala acı çekiyor oluşu onunda canını yakıyordu. Uyandırmamak için yataktan yavaşça çıktı. Aşağıya inip kahvaltı hazırlayacaktı. Lavabodaki işlerini hallettikten sonra yavaş adımlara aşağıya mutfağa indi. Felix krep çok severdi. Onun için krep yapmak üzere neyin nerede olduğunu bilmediği mutfağı araştırıp malzemeleri bulduktan sonra işe koyuldu.

Bir kaç dakikanın ardından herşeyin hazır olduğundan emin olduktan sonra sıra Felixi uyandırmaya gelmişti.

Yanına gidip küçük bedenin saçlarını okşayarak sakin ses tonuyla konuştu.

"Bebeğim hadi kalk öğlen oldu nerdeyse."

Felix küçük kıpırdanışlarla uykulu gözlerini araladağında karşısındaki bedene döndü.

"Sen ne zaman kalktın Jis?"

"1 saat olmuştur. Kahvaltı hazırladım senin için hadi kalk uykucu bebek."

Felix gülümseyerek yerinden doğruldu.

"Evime gelen sensin ve kahvaltıyı hazırlayanda sensin, ne kadar umursamaz bir insanım."

"Saçmalama ben bilerek erken kalktım, çünkü kendim hazırlamak istedim ellerimle sana krep yaptımm. En sevdiğinden."

Felix genişçe gülümseyerek

"Teşekkür ederim iyiki senin gibi dostum var. Yanımda olduğun için beni dinlediğin için sağol."

"Biz bunun için varız. Hadi neyse tekrar duygusallaşmak istemiyorum. Elini yüzünü yıkada gel aşağıya."

Felix kafasını sallayıp yatakatan kalktığında jisungta aşağıya inmişti.

Kahvaltılarını ettikten sonra ikili bara gitmek üzere anlaşmışlar evden çıkmak üzere hazırlanmaya başlamışlardı.

"Seni diğerleriyle tanıştırayım Jis. Emin ol seveceksin arkadaşlarımı."

"Belli belli seveceğim azar işittikten sonra pek sanmıyorum." Dedi gülerek

"Seni tanımadığı için davranmıştır Seungmin. Yoksa yapmaz öyle merak etme tanışınca anlarsın."

İkili evden çıktıklarında garajdaki arabaya binip evin bahçesinden çıkmışlardı, takip edildiklerinden haberi olmadan.

Bir 20 dakikanın sonunda vardıklarında barın önünde durup arabadan inmişler, kendisini izleyen bedenlerden habersiz bara adımlamışlardı.

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Yazar'dan

Hyunjin çalan telefonunun ardında açıp kulağına götürdüğünde güzel bir haber gelmesi için içinden dualar ediyordu.

"Hyunjin söyleyeceğime hazırmısın?"

Gittikçe artan heyecanına karşın titreyen sesiyle sabırsızca konuştu.

"Bana o olduğunu söyle Chang."

"Telefonuna attığım fotolara bak."

Hyunjin stresten terleyen ve titreyen elleriyle gelen bildirime bastığında gördüğü kişiyle sevinçten tutmuş olduğu nefesiyle şoku atlatmaya çalışıyordu. Kalbinin sanki maraton koşusundan çıkmış gibi atmasına ve vücuduna ani bir ateş basmasıyla titrek sesiyle konuştu.

"O Changbin benim bebeğim olan Felix onu buldum sonunda."

"Şimdi ne yapmayı planlıyorsun?"

"Oraya gelicem."