Giz~ [Hyunholix]

3

Felix'ten

Sabah yüzüme camdan sızan güneş ışığıyla gözlerimi araladım kendimi pek iyi hissetmiyordum..

Herşey üst üste gelmeye başlamıştı.Hyunjinin yokluğu yanımdaki boşlukla beraber yüzüme bir tokat gibi inmişti yine.Acı çekiyordum..

Son kez birlikte olduğumuz gecenin sabahı yüzümün her tarafını öperek uyandırmıştı beni. Onun o güzel huzurlu dudaklarıyla o huzurun ardından gelecek olan acıdan haberim olmadan..

Dudaklarımdan ayrıldığında gözlerimin içine bakarak bana yapamayacağını artık devam edemeyeceğini içindeki bazı şeyleri oturtamadığını ayrılmak istediğini söylemişti gözleri dolmuştu bunları söylerken ama hissettiğim acıdan onu düşünemiyordum.

Şok olmuş bir vaziyette dolmuş gözlerimle sesimi dahi çıkaramıyordum.Oysa akan bir kaç göz yaşından sonra üstünü giyinip çekip gitmişti beni o an baş edemeyeceğim bir yokluğun içine atarak..

Dolmuş gözlerimle yatakta doğrulup herşeyi unutmak istercesine saçlarımı çekiştirip gözlerimdeki yaşların akmasına izin verdim.Ozamandan beri nedenini hep öğrenmek istedim ama öğrenemedim.İşte o günden sonra ona karşı aşkın yanında nefretle dolu bir kalp taşımaya başlamıştım.Şimdi ise onu çok özlemiştim bana dokunuşlarını öpüşünü birlikte olduğumuz her dakikayı..acaba oda benimle aynı acıyı yaşıyormuydu?

Kafamdaki düşünceleri silmek istercesine yataktan kalktım elime telefonumu alıp en yakın dostum olan Chan'ı aramaya karar verdim.O beni hiç bir zaman yalnız bırakmamıştı.Herzaman bir abi edasıyla bana tavsiyeler vermiş beni iyi hissettirmeye çalışmıştı.Bu bir kaç gündür yanımda olmayışının nedenide ailesinin bazı iş sorunları nedeniyle yurt dışına çıkmış olmasıydı.Yakında dönecekti ama uzakta bile beni ihmal etmez herzaman iyi olup olmadığımı sorardı ve benim için endişelenirdi.Rehberden ismini bulup tuşladığım numarayla birlikte kulağıma götürdüğüm telefon bir kaç çalıştan sonra açılmıştı.

"Kusura bakma Hyun rahatsız ettim."dedim mahçup bir ifadeyle.

"Saçmalama Felix bende seni arayacaktım seni sormak için birdaha duymamış olayım."

Dediği şeyle gülümserken konuştum.

"Nasılsın? Nezaman döneceksin Hyung özledim seni."dedim dolmuş gözlerimle ona ihtiyacım vardı.

"Felix yine sesin kötü geliyo yinemi ağladın söyle noldu yine bana o kalpsiz için ağladığını söyleme!"

"Elimde değil hergün daha çok acı çekiyormuş gibi hissediyorum Hyung.Bana neden böyle yaptığını çözmeye çalışıyorum ama bulamıyorum ve daha çok çıkmazlara giriyorum.Ben bunları hakedecek ne yaptım diye soruyorum kendime ama cevap bulamamak beni çıldırtıyor.

Sonlara doğru tamamen ağlamaya başlamamla sesim hıçkırıklara dönüşmüştü.

"Felix güzelim lütfen böyle yapma ah Tanrım keşke şuan yanında olsam en kısa sürede yanında olacağım ama lütfen böyle yapma ağlamana dayanamıyorum."

Onunda sesi titrek ve endişeli geliyordu onu daha fazla endişelendirmemek adına gözyaşlarımı silip konuştum.

"İyiyim hyung merak etme şimdi senle konuştuktan sonra kendimi daha iyi hissediyorum." Dedim zorlada olsa gülümsemeye çalışarak.

"İyi ol bebeğim lütfen hiç bişey için değmez gelince daha çok konuşacağız bunları Felix.

"Peki hyung ben ararım sonra yine seni kendine iyi bak görüşürüz."