Giz~ [Hyunholix]

2

Hyunjin'den

"Ne bok yediğini sanıyorsun Hyunjin?"

Üzerime gelerek sorduğu soru karşınsında yumruklarımı sıkıyordum.Ona geçirmemek için kendimi gerçekten zor tutuyordum.

"Bana hesap sormayı kes ve Felix'ten uzak dur!"

Söylediğim cümle karşında yüzündeki pis sırıtışla dalga geçer gibi konuştu.

"Bunu benim sana söylemem gerekiyor Hyunjin ne zamandan beri bana karşı geliyosun canının yandığı zamanları unuttun sanırım."

Söylediği şey karşında gözlerim istemsizce dolmaya başlamıştı.Hernekadar başkalarının yanında güçlü ve yenilmez gibi gözüksemde iş Minho'nun karşısına geçince değişiyordu.Ondan ne kadar nefret etsemde bir yanım onun yanında etkisiz kalıyomuş gibi hissediyordum.

"Sadece Felix'ten uzak dur.Görmüyormusun her dediğini yapıp ondan ayrıldım senin yüzünden 1 yıllık ilişkim bitti daha ne istiyorsun?"

" Hah 1 yıllık ilişkin benim yüzümden değil benimle yattığın için bitti Hyunjin ve Felix'in bunu öğrenmesinden korktun.Bunu öğrenince senden iğrenmesinden korktun.İki kişiyi aynı anda sevmekten korktun Hyunjin.."

Söyledikleri kalbimi bir bıçak gibi delik deşik ederken gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum. Ani gelen bunalımla haykırmaya başladım.

"Sarhoştum ve sen bunu bile bile benden faydalandın ve sonrasında beni tehtid ettin eğer ondan ayrılmazsam onun canını daha çok yakacağını söyledin hayatımı mahvettin."

"Aptal! İkinizede sadece ben sahip olabilirim asla bir araya gelmenize müsaade etmicem Hyunjin bunu o kalın kafana sok!"

Hızla çıktığı kapının arkasından dolu gözlerimle bakmaktan başka birşey elimden gelmiyordu. Sanırım herşey yeni başlalıyordu..

Felix'ten

Eve girdiğim gibi kendimi odama attım evet tek başıma yaşıyorum ailemi baskılar ve daha bir sürü nedenden ötürü terk ettim.Bir kaç ay öncesine kadar Hyunjinle birlikte yaşıyordum taki hayatımdan bir hiçmiş gibi çekip gitmesinden beri. Kafamdaki düşünceleri bir kenara atıp üstümü çıkarmaya başlayarak banyoya doğru ilerledim ılık bir duş iyi gelirdi değilmi?

Duştan çıktıktan sonra havluyla kurulamaya başladığım saçlarımla içeriye girdiğimde odamda Minho'yu görmemle korkmuştum.Tam piskopat havası veriyordu nasıl girmişti evime hiç bir fikrim yoktu.

"N-ne işin var senin burada nasıl girdin evime!"

Panikle sorduğum soru karşısında oturduğu yerden kalkıp bana doğru yürümeye başladı bense elimle durması için işaret yaptım.

"Bebeğim hadi ama benden bu kadar korkman hiç hoşuma gitmiyor."

Üstümdeki bornozumun içini görmek istercesine beni süzmesi daha da endişelenmeme ve rahatsız olmama neden oluyordu.

"Olduğun yerde kal Minho yaklaşayım deme!"

"Ah benimle uyurken öyle demiyordun ama güzelim."

"Evimi bulup aşk itirafı edip bana bir şans ver sadece bu gecelik seninle uyumama izin ver diyen sendin sadece sana acıma duygusuyla yaptım beni inandırmayı başardığını zannediyosun"

"Seni kandırmadım Felix sana karşı gerçekten beslediğim duygular beni buna itekledi ve sende bana bir şans vermeyi kabul ettiğini benimle uyumayı kabul ettiğinde gösterdin."

Ona karşı bir şans vermeyi istemişmiydim gerçekten? Sanırım hissettiğim boşluk o anda beni etkisiz hale getirerek savunmasız duruma düşürmüştü. Belki de Hyunjine olan sinirimden ve onun oluşturduğu boşluktan dolayı sevgiye muhtaç hissetmiş, bana sevgisini anlatan bu adama karşı o gece onunla sanki hyunjinmiş gibi hayal ederek uyumayı kabul etmiştim.Ama ne yazıkki başarılı olmamıştı.Minho'yu önceden tanıyordum bana yaklaşmaya çalışıyordu benimle ilgileniyordu ve benden herzaman sert yanıtlar alıyordu.Onu herzaman kendimden uzaklaştırmaya çalıştıysamda fayda vermedi en sonunda beni gerçekten sevdiğini söyledi işte..

"Herneyse Minho bu ilk ve sondu sadece artık bi ilişkiye kendimi hazır hissetmiyorum biliyosun ki sevdiğim çocuktan ayrıldım ve başkasına güvenmem şuan için imkansız."

Söylediğim cümle karşıssında sinirlenmiş derin bir nefes alarak konuşmuştu.

"Hah sen onun için yeni bir ilişkiye başlamazken belkide o şuan başkalarını becermekle meşguldür."

Söylediği şeyle sinirden yüzümden kanın çekildiğine yemin edebilirim.

"Hemen evimden defol! Ve daha fazla kendini küçültme bir dahada karşıma çıkma Lee Minho!!"

"Bu burda bitmedi Felix pişman olucaksın"

Kapıya doğru ilerleyip çıkmasıyla kendimi koltuğa bırakıvermiştim.Hayat neden bu kadar berbat olmak zorundaydı ki.Sevdiğim çocuğun 1 yıllık sorunsuz ilişkimizden sonra beni saçma bir nedenden dolayı terk etmesi yetmezmiş gibi birde sorunlu bir manyak piskopatla uğraşıyordum.

Odama geçerek üstümü giyindim ve saçlarımı kurutma ihtiyacı duymadan kendimi yatağa attım.Sadece uyumak istiyordum herşeyden ve herkesten uzaklaşarak uyumak..

Minho'dan

Kendimi anlık sinirle ara sokaktaki bi bankta otururken buldum.Gerçekten ne yaptığımı ve ne yapmak istediğimi de bilmiyordum. Duygularım karmakarışık kafamdaki sorularla savaşıyordum.Kendimi acımasız bir piskopat gibi onların canlarını yakmaya adamıştım ama neden?

Ben Lee Minho onlarla aynı okulda olduğum Hyunjin ve Felix'e karşı anlamlandıramadığın duygular yaşıyordum. İkisini bi arada görünce aynı zamanda hoşuma gider kendimide onlarla beraber hayal ederdim ama bu iğrenç fikirden dolayı kendimden daha fazla iğrendim.İkisinede aşık olmak bana hata gibi geliyordu ama onalrın yanındada olmak istiyordu bi tarafım.

İkisindende aynı anda hoslanmak.. Duygularına engel olmaya çalışmak ama olamamak.. Onların bunu öğrendiğinde benden iğrenmlerini düşündükçe kendimi acımasız hissediyordum.En sonunda onlara bu şekilde ulaşamayacağımı düşünüp onları ayırmaya karar vermiştim istemedende olsa..

Kendimi acımasızlığa verecektim.İkisinede sahip olacaktım zorlada olsa ama sonradan bu yaptıklarıma pişman olacağımada ve her ikisiylede mutlu olma özlemimin ve onlarında beni kabul edip beni sevip mutlu olma isteğimin ağır basacağınıda biliyordum.Ama nasıl başaracaktım onca şeyden sonra benden daha çok nefret etmelerinden başka birşey yapmamıştım.Donuk bir şekilde gözlerimden akan soğuk yaşlarla kafamdaki karışık düşüncelerle kaç saat kaldım o bankta bilmiyorum..