Hyun şirketteydi..yunseo da güzel bir akşam yemeği hazırlamış hyun'u bekliyordu..
Hyuna bakalım..
Dongmin: oğlum sen git hadi evine karının yanına üzülmüştür unuttuğunu zannediyor çünkü..hem senlik bi işte kalmadı artık gerisinde benim imzalarım gerekiyor sen git..
Hyun: evet haklısın baba..ben hediyelerimi alayım o zaman..
Dongmin: al..
Hyun hediyeleri alır..biri çiçekti sadece gül vardı..
Hyun: hadi baba görüşürüz..
Dongmin: görüşürüz oğlum dikkatli ol..
Hyun: sende bay bay..
Hyun şirketten çıkıp arabasına hediyeleri koyar ve arabaya binip eve gazlar..
Yunseo'ya bakalım
Yunseonun giydiği⬇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yunseo: herşey tamam...eminim ben unutmamıştır..bilerek geç kalmıştır..
O sırada evin kapısı açılır içeriye hyun girer...
Yunseo ayakta bekliyordu..
Hyun mutfağa gelir yunseoyu görür..
Yunseo: hoşgeldin bebeğim..
Hyun: hoşbuldum da..bu hazırlıklar ne?
Yunseo'nun suratı asılır..moodu düşer..
Yunseo: h-hiç..hiç birşey..
Yunseo toplamaya başlayacakken hyun belinden tutup yunseonun d.öper..
Hyun: napıyorsun?..
Yunseo: birşey yapmıyorum..
Hyun: unuttuğumu mh zannettin evlilik yıldönümümüzü hm?
Yunseo: ama..sen eve geç geldin..?
Hyun: bilerek geç geldim..amcanlar,annengil yani sen hariç herkes benim eve geç gelip unutmuş gibi yapacağımı ve sana hediyeler ile döneceğimi biliyordu..
Diyip hediyeleri arkasından çıkarır ilk çiçeği verir..
Hyun: unutmuş gibi yapmak o kadar zordu ki..inan ki unutmadım hatırlıyorum diyecektim az daha..seni çok üzdüm affet beni
