SUSPENDED LOVE《Taekook》

Regret.

"I wish i didn't know now that i never knew then."

☆

Pişmanlık.

Son 5 yıldır besleyip büyüttüğüm, benliğimi saran o duygunun ismi tam olarak bu.

5 yıl önce atdığım adımdan deli gibi pişmanım ama bunu telafi edecek hiç bir şey yapmıyorum. Hiç bir şeyi düzeltemem çünki.

Pişmanlık geç gelen bir tren ve istasyonda o treni bekleyen kimse yok artık.

Gelen mesaj sesiyle gözlerimi ovuşturup hızla yerimden fırladım. Uyku düzenimi mahveden karanlık nöbetlerden birindeydim yine.

Gelen mesaj acil durum çağrısıydı. Gecenin 3ünde kimseler rahatça uyurken kimseler de canı için mücadele veriyordu.

Hayat gerçekten garipti.

Acilin kapılarından içeri girdiğimde ortalık her zamankinden daha karışıktı.
Büyük bir kaza olmuştu muhtemelen.

Bakışlarım sedyeyle kapıdan giren hastaya kaydığında hızla ona doğru koştum.

"Durumu nedir?"

" 35 yaşında erkek! kemeri takılı olmadığı için camdan fırlamış, kaburgalarında kırıklar var, solunumda sıkıntı yaşıyor! Yolda 2 kere kalbi durdu, CPR yapmak zorunda kaldık!"

"Tamam, tamam. Yavaşça yatağa yatırın, sakın sarsmayın! Kırıklar iç organlara zarar vere bilir. "

Stetoskop ile hastanın nefeslerini kontrol ederken hemşire de EKG cihazına bağlıyordu.

"Kalp atışları çok hızlı, Tansiyonu ne durumda?"

"Çok yüksek!"

" Nefes alamıyor, hemen Trakeostomi yapmam lazım. "

" Doktor Kim, bu riskli bir işlem.uzman bir doktorun izni olmadan bunu yapamazsınız!"

"Etrafına bak! Uzman doktor görüyor musun? Hastane birbirine girmiş durumda."

"Doktor Jackson'u beklemeliyiz"

"Vaktimiz yok anlamıyor musun?! Beklersek Hastayı kaybedeceğiz!"

"A-ama-"

Hastanın hırıltılı sesi ile sınırına ulaştığını anlamıştım, eğer işlemi hemen yapmazsam, 5 dakika bile dayanamazdı.

"Tüpü hazırla, hemen!"

Ellerime hızla steril eldiveni geçirip tentürdiyotla hastanın boğazını dezenfekte ettim. Daha sonra hızla neşteri elime aldım.

Elim titriyordu. Bunu daha önce hiç yapmadım. Tabii ki nasıl yapılacağını teorik olarak biliyordum ama daha önce deneme fırsatım olmamıştı.

Yapmam gerekiyor, yoksa ölecek. Yersiz tedirginliğim birinin ölümüne sebep olmamalı.

Gözümü kırpmadan kararlılıkla deriye bir kesik attım.

"Trakeostomi bıçağı."

Trakeanı kestikten sonra dikkatlice tüpü yerleştirmeye çalıştım. Ardından hemen solunum cihazına bağladım.

Nefes al, hadi, hadi, hadi...

Eğer kesik yanlışsa ve ya tiroid beze  hasar vermişsem, işim biterdi.

Belki de tamamen doktorluk kariyerim.

"Nefes alıyor! Tansiyonu normale döndü, Satürasyon 94. Başardınız Doktor Kim!"

Hemşirenin sevinç dolu sesi kulağıma dolduğunda nefesimi rahatlıkla dışarı verebilmiştim.

Ah, Tanrım. Hayatımın en stressli anlarından biriydi kesinlikle.

...

" Kurallara karşı geldin, Stajyer Kim. Uzman doktorun izni ve kontrolü olmadan Trakeostomi yapamazsın."

Şaşkınlıkla karşımda oturan yönetim kurulunu izliyordum. Ölüm eşiğinde olan bir hastayı hayatta tutdum diye suçlanıyordum resmen.

" Hastayla ilgilenen uzman bir doktor yoktu. Herkes meşgüldü, ve o hastanın bekleyecek zamanı yoktu."

"Yaptığın şey yasak, ya yanlış yapsaydın ve hasta ölseydi?"

"Ama ikisi de olmadı, değil mi?"

" Bu senin yaptığının üstünü kapatmıyor ama."

"Bakın, hasta bekleyemezdi diyorum, eğer 5 dakika daha müdahale edilmezse ölecekti!"

"Bahane üretmeyi kes!"

"Bahane üretmiyorum, bunlar gerçekler! Ah cidden, hastanenizin ismini kirlenmekten kurtardım ve gördüğüm müamele bu mu? O hasta ölse ne olacaktı biliyor musunuz? Hemen söyleyeyim.' Amerikanın en öncü hastanelerinden biri olan John Hopkins hospital yeterli doktor kadrosuna sahip değil!' 'Hastanede doktor eksikliği yüzünden hasta öldü!' Ne kadar dikkatçekici haber başlıkları değil mi?"

"Haddini aşma Stajyer Kim!"

Hastane sahibi muhtemel gerçeklerden pek hoşlanmamıştı sanırım, sinirden kızaran yüzü bunu  oldukça belli ediyordu. Duruşumu bozmadan sakince cevap verdim.

"Gerçekler, Bay Hawkins, sadece gerçekler.."

"Yeter bu kadar ukalalık! Kovuldunuz, Bay Kim! Lütfen hastaneyi terk edin."

"Ohh, memnuniyyetle. Kaybetdiğim bir şeyin olmadığını belirtmek isterim Bay Hawkins. Cv'mi gören herhangi bir hastane beni anında işe alır. Ama size küçük bir tavsiye. Hemen doktor arayışına çıksanız iyi olur çünki yetersiz kadronuzdan biri daha eksildi."

Arkamı dönüp kararlı adımlarla çıkışa doğru ilerlemeye başladım.

Ah cidden..olayın böyle sonuçlanacağını tahmin etmeliydim. Ama pişman değildim. Bu sefer değil.

☆

Selam, ben Blue. Aklımda bir kaç gündür dolanan bu senaryoya bir şeyler karalamak istedim. Bu konuda kendimden emin değilim. Umarım batırmam.

Lütfen yorum yapın, düşüncelerinize ihtiyacım var💗