SUSPENDED LOVE《Taekook》

Whispers of conflict.

Medyadaki şarkı sizce de tam olarak Tae'yi anlatmıyor mu?

"If I knew it all then, would I do it again? Would I do it all over?"

☆

Ameliyathane koridorlarında sessizlik hâkimdi. Asansörde yaşananların ardından Taehyung, zihnindeki karmaşayı susturmak için elinden geleni yapıyordu. Jungkook'un onu sakinleştirmek için söylediği kelimeler hâlâ zihninde yankılanıyordu. Ama şimdi ameliyata odaklanmak zorundaydı. Jungkook'un liderlik ettiği bu operasyonda hiçbir şeyin yanlış gitmesine izin veremezdi.

Taehyung, ameliyat öncesi hazırlıklarını yaparken Lydia çoktan yanında belirmişti. Gergin ama alaycı bir sesle, "Umarım bugün bizi utandırmazsın, Taehyung," dedi. Sözleri, üzerindeki baskıyı artırmaya yetmişti. Ancak Taehyung, Lydia'ya dönüp yalnızca yüzeysel bir gülümsemeyle karşılık verdi. Bu tür sözler artık onu sarsmıyordu. Özellikle az önce yaşadığı duygusal fırtınadan sonra.

Jungkook içeri girdiğinde, odanın havası bir anda değişti. Soğukkanlı ve kararlı duruşuyla herkesin dikkatini çekmeyi başarmıştı. Gözleri kısa bir an Taehyung'un üzerinde durdu ve o an, Taehyung kalbindeki küçük ritm değişikliğini hissetti. Ama hemen ardından kendini toparladı.

"Başlayalım," dedi Jungkook sakin ama otoriter bir sesle.
Ameliyat başladığında odadaki hava tamamen değişti. Taehyung, Jungkook'un hareketlerini dikkatle izliyor, henüz istemeden önce neye ihtiyacı olacağını sezgisel bir şekilde tahmin ediyordu. Her bir cerrahi alet, Jungkook'un eline tam zamanında ulaşıyordu. Lydia da onların yanında yer alıyordu ama onun hareketlerinde Taehyung'unki kadar akıcılık yoktu.

"Retraktör," dedi Jungkook. Ama Taehyung çoktan uzatmıştı. Bu, Jungkook'un gözlerinde belli belirsiz bir onaylamaya neden oldu.

Taehyung'un yetenekleri, ameliyat boyunca kendini daha fazla göstermeye başladı. Lydia'nın aksine Taehyung, kriz anlarında bile soğukkanlı kalabiliyordu. Aniden hastanın kalp ritmi düzensizleştiğinde, Taehyung hemen müdahale etti. "Epinefrin dozunu ayarlamamız gerekiyor," dedi kararlı bir sesle. Jungkook, bir an duraksadı ama ardından başını sallayarak Taehyung'un önerisini onayladı.

Ameliyatın sonlarına doğru herkes sessiz bir uyum içindeydi. Lydia'nın yüzündeki hafif rahatsızlık ifadesini fark etmek zor değildi; Taehyung, ameliyatın büyük kısmını kontrol altında tutmayı başarmıştı ve bu, Lydia'nın açıkca onun gölgesinde kalmasına neden olmuştu.

Son dikiş atıldığında Jungkook sessizce derin bir nefes aldı ve sonunda, "Herkes iyi iş çıkardı," dedi. Ancak bakışları, doğrudan Taehyung'a kaydı ve birkaç saniye daha uzun sürdü.

Bu an, Taehyung için oldukça yoğundu. O maskenin ardında Jungkook'un ne düşündüğünü tam olarak bilemese de, bu bakışta bir şeyler vardı. Belki hayranlık, belki de takdir. Ama bu, Taehyung'un yüzünde belli belirsiz bir sıcaklık hissetmesine neden oldu.

***

Taehyung'un ismi son bir kaç gündür gölge gibi hastane koridorlarında dolaşıyordu. MR odasında o gölgenin etkileri şimdi kendini bir başka şekilde hissettiriyordu. James ve Daniel, monitörde dönen görüntülerin arasına sıkışmıştı. Sessizlik, Daniel'in alaycı sesiyle bozuldu.

"İlginç bir adamsın, James," dedi Daniel, çapraz kollarıyla monitörün yanında durarak. "Taehyung'la bu kadar iyi geçinmen beni şaşırtıyor. Oysa tamamen farklı dünyaların insanlarısınız."

James gözlerini ekrandan ayırmadan konuştu. "Ne demek istiyorsun, Daniel?"

Daniel kaşlarını kaldırdı, yüzünde hafif bir alaycılık belirdi. "Biliyorsun işte, onun gibiler. Mükemmel olduklarını düşündüren o midebulandırıcı tavırları... Ama farkında mısın, onun yüzünden Alice burada değil artık."