HATE ME | Rosékook

2.6

Listen Before I Go - Billie Eilish

- "Zor olan ne biliyor musun? Çığlık
Çıĝlığasın ama sesini
Duyan yok..." -

•••

Seul'ün soğuk rüzgarı tenime çarpıp esip geçerken tenimi, geldiğim mezarlığın girişinde olduğum yerde öylece duruyordum. İçeriye girecek cesareti bir türlü kendimde bulamamıştım. Uzun zaman sonra burada olmak yeniden canımı yakıyordu. Üzerimdeki montuma daha sıkı tutunurken adımlarım sanki beni geriye itiyordu

"Sadece içeriye gir ve arkadaşınla konuş Roséanne, yapman gereken şey oldukça basit."

İç sesim beni güçlendirmek için konuştuĝunda daha fazla beklemenin bir yararı olmadığını bilerek adımımı attım içeriye doğru. Daha attığım ilk adımda içimi muhteşem bir huzur kaplarken elimde olmadan gülümsedim. Buraya onun yanına geldiğimi hissetmişti sanki...

Birçok mezar taşının önünden geçip ezbere bildiĝim fakat yaklaşık 7 veya 8 aydır uğramaya çekindiğim mezarının başına geldiĝimde olduĝum yerde durup mezar taşına elimi uzatıp yavaşça dokundum, sanki sertçe dokunsam canı yanacaktı..

Lalisa Monabal
Ölüm tarihi : 23 haziran 2002

Titrek bir nefes verip yere yanına oturduğumda gözümden bir damla yaş usulca yanağıma doğru düşmüştü. Elimi toprağına doğru titreyek uzattığımda aynı zamanda dudaklarımın arasından bir hıçkırık sesi kaçmıştı. Bir elim toprağında dolaşırken diğer elim ağzımı örtmüş deli gibi aĝlıyordum. Sanki günlerdir tuttuğum tüm acılarım birden bire gün yüzüne çıkmıştı ve ben kendime hakim olamayıp içimi onun yanında döküyordum..

"Seni çok özledim lalisa.." hıçkırıklarımın arasında zorda olsa konuştuĝumda göremesem bile burada yanı başımda olduĝunu biliyordum. Belkide canımı en çok yakan şeyde tam olarak buydu. Buradaydı ama ben göremiyordum onu..

"Burada yanımda olmana ne kadar çok ihtiyacım var bilemezsin.."

Elimin altında ki toprağı daha sıkı tuttum.

"Keşke burada tam şimdi yanımda olsan ve bana bir yol göstersen, çünkü ben ne yapmam gerektıĝi her zaman ki gibi bilmiyorum." Aĝlamamın arasında burukça güldüm. "Bilseydim eğer, şimdi sen burada olmazdın zaten.."

"Uzun zamandır her şeyden herkesten kaçıyorum lalisa ama galiba ilk kez kaçmaktan çok yoruldum."

Güçsüz sesimle konuştuĝumda hava daha da soğudu sanki fakat üşüyen bedenim yerine ruhumdu.

"Ben aşık oldum Lalisa.. Hemde onun tabiriyle hiç aşık olmamam gereken birine." Rüzgar yüzüme esip geçerken uçuşan saçlarımı umursamadan oturduğum yerde biraz daha kayıp uzanma pozisyonuna geçip başımı toprağına yasladım.

Eğer toprağın altında uyuyan kişi canımızdan çok sevdiğiniz kişiyse mezarlıklar korkutmazdı

"Birkaç gündür unuttuğum eski anılar düşüyor aklıma yapboz henüz tamamlanmadı fakat hatırladığım küçücük anılar bile canımı yakmaya yetiyor." Sesim kısık konuşmaya devam ederken burnumu çekip elimi toprağında gezdirmeye devam ediyordum. " o bana bakarken gözünde sadece nedenini bilmediğim saf bir nefret görüyorum lalisa ve bu nefret sanırım beni gün geçtikçe öldürüyor.."