- You drew stars around my scars But now I'm bleedin'... -
İyi okumalar :)
Yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen <3
---
Rosesarerosé:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2.5 Milyon beğenme
Rosesarerosé: It's Snowing Like it's the End of the World.
Bu gönderiye yapılan yorumlar sınırlandırıldı
••••
Bazı intiharlar için illa ilaç içilmez, bilek kesilmez ya da insan kendiniasmaz. Bazı intiharlarda insan yaşama sevinciniöldürür, umudunu keser, hayallerini asar ve kimsenin bundan haberi olmaz.
İlk kez kendime zarar verdiĝimde bunu neden yaptığımı bile bilemeyecek kadar kafayı yemiştim. Daha 16 yaşındaydım. Ellerim soğuk, bedenim üşürken yapmıştımbunu. Boynumdan astığım ip Hiçbir halta yaramamış sadece koruyucu annemin çığlıklarıyla beni çırpınırken görmesiyle sonuçlanmıştı. O gün ölmemiştim ama o günden sonra artık yaşadığımda söylenemezdi.. bir ailem ve artık en yakınım diye adlandırdığım bir arkadaşım yoktu. Hayır benim hiç kimsem yoktu. İnsanlar beni gördüğünde sadece acıyarak bakıyorlardı yüzüme. Canımın ne kadar yandıĝıyla değilde ne kadar delirdiĝimle ilgiliydiler sadece.
19, 20, 21 ve daha birçok yaşımda kendime zarar vermeye devam etmiştim. Artık bunu yapma nedenim ölmek değilde yaşamayı hissetmek istememdi. Çok çağresizdim ve bu beni günden güne daha da öldüyordu. Çünkü ben yaşadığımı zannederken aslında daha da ölüyordum. kimse bana inanmıyordu, herkesin kendince bir doğrusu vardı ve bu ben ne yaparsam yapayım değişmiyordu. Çünkü onlar için beni yargılamak bana inanmaktan daha kolaydı..
"Gerçekten hafızanı kaybettiğine inanamıyorum..." jennie kahveyi elime tutuşturup tek kaşını kaldırırken yüzüme yaklaşıp gözlerini büyüterek korkuyla bakmıştı. Bir eli beline yaslıyken parmaklarını ritimle oynatıyordu ve bu haliyle oldukça gergin duruyordu. "Beni unutup, hatırlıyormuş gibi yapmıyorsun deĝil mi Roséanne?!"
"Gerçekten saçmalamaya başlıyorsun Jennie."
Gözlerimi devirip geri çekilirken masanın üzerinde ki, benim için yaptıĝı kahvemden bir yudum aldım ve kafamı masaya yan bir şekilde yaslayıp yüzüne bakmaya devam ettim. "Doktorun dediĝine gòre sadece yakın geçmişi unutmuşum." Diye mırıldandım kahveme bakarken. Başım deli gibi ağrıyordu ve her an patlayacak gibiydi. Bu yüzden sabah uyanır uyanmaz aşağıya inip Jennie'den bana kahve yapmanı istemiştim. Fakat şimdi de hafızamı kaybettiğim için benimle uğraşıyordu ve bu oldukça sinir bozucuydu.
