BUZDAN MERMİ

4. Bölüm: Gizli Dosya

Saatler önce...

Babam düne göre daha iyiydi. İşten döndükten sonra beni çok endişelendirmişti. Annemde görevi nedeniyle şehir dışındaydı. Yüzü çok solgun. Beti benzi atmış bir halde kapıda karşılamıştım babamı. İlk başta ne yapacağımı bilememiştim. Ne olduğunu sorduğumda gününün çok yoğun geçmesinden kaynaklı bir bitkinlik yaşadığını söylemişti. Açıklaması beni tatmin etmiş olmasa da onu fazla bunaltmak istemedim.

Şimdi ise babamla akşam yemeği yiyorduk.

Pelin, "Babacığım ellerine sağlık."

Profesör, "Seninde kızım. Afiyet olsun."

Pelin, "Baba, annem ne zaman dönecekti?"

Profesör, "Kızım şu anda annenin işinin ne zaman biteceğini bilemiyorum."

Babamla birlikte sofrayı topladık. Ben bulaşıkları makineye yerleştirirken babam çalışma odasına geçti. Yerleştirmem bitince biraz televizyonda film izlemek için salona geçtim. Televizyonu açtım. 2 saatlik film maratonum başlıyordu. Koltukta ayaklarımı uzatmış rahatıma bakıyordum. Bu sırada dışarıdan bir aracın evimize yaklaştığını duydum ama evimizin önünden geçip gitmek yerine durmuştu. Salonun bağlantılı odasının kapısı açıktı. Çalışma odasında olan babama baktım, ne yapacak diye.

"Bugün kimseyi beklemiyorduk." dedi, düz bir ses tonuyla babam.

Ayağa kalktım. Çalışma odasının kapısına doğru yöneldim.

"Kim geldi acaba?" diye sordum şaşkınlıkla.

Masasından kalkan babam çalışma odasının penceresinden perdeyi aralayarak dışarıya baktı. Bulunduğum konumdan göz ucuyla dışarıda siyah bir aracın evimizin önünde durduğunu gördüm. Babam o an beti benzi atmış bir halde odadan çıktı. Elime bir dosya tutuşturdu.

Pelin, "Ne oluyor baba? Bu dosya nedir?"

Babamın paniklemesi sonucu fazla dert etmeyeceğim bu durumdan artık fazlasıyla endişe duyuyordum. Babamsa beni endişelendirmeye devam ediyordu.

Profesör, "Ne olursa olsun ne duyarsan duy odandan çıkmayacaksın."

Pelin, "Baba..."

Şaşırmıştım.

Profesör, "Bana güvenmek zorundasın. Bu dosya çok önemli. Az sonra gelecek adamlar bu evden gittikten sonra aşağı bodrum kata in. Bu dosyayı orada saklamalısın. Ardından evden gerekli eşyalarını al ve bu evi terk et."

Gözlerim doluyor.

Pelin, "Anlamıyorum. Neler oluyor? Onlar kim? Kim geliyor?"

Profesör, "Pelin burayı terk etmek zorundasın. Araştırmak için tekrar geleceklerdir."

Pelin, "Peki sen..."

Cümlemi tamamlamama izin vermedi.

Profesör, "Güzel kızım, fazla zamanımız yok. Bu dosyayı koruduğun sürece bende korunuyor olacağım."

Babam saliselik bir duraksadı.

Profesör, "Arka bahçedeki çınar ağacının hemen arkasında çalıların arasında yerde kapıyı andıran bir tahta var. Oraya gidip bu dosyayı saklamalısın. Fazla zamanımız yok, geliyorlar. Odana çık, şimdi!"

Kalp atışlarım hızlandı. Hızlıca merdiven basamaklarını çıkıyordum. Odama girdiğim an kapıyı kilitledim. Ardından kapıya yaslandım. Derin derin nefes alıyorum. Nefesim kesilecekmiş gibi... Soluklanıyorum. Evet, annemi aramalıyım. Telefonun klavyesinde numaraları tuşladım ama annemin telefonu meşgul.