Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 4: Een nieuw plan maken

"Nou daar zitten we dan. Werkloos, krachteloos en moedeloos op een boomstam" zegt Wilko met een diepe zucht. "Misschien moeten we het een beetje anders gaan bekijken. We moeten het zien als een nieuw avontuur wat we met z'n drieën gaan beleven" zegt Vladimir. "Waarschijnlijk heb je daar wel gelijk in ja, maar toch is het niet leuk. Het is wel zo dat we nu andere dingen weer kunnen doen, omdat we nu mensen zijn. Ook hoeven we niets meer te verbergen, wat eerlijk gezegd ook wel een last van mijn schouders is" zegt Keelin. "Wat zou je dan graag willen doen?" vraagt Wilko. "Nog geen idee eigenlijk. Het maakt me trouwens ook niet zoveel uit, als ik maar met jullie ben." "Ah je bent echt heel erg lief weet je dat?" zegt Wilko terwijl hij een arm om haar heen slaat. "Het is gewoon de waarheid. Ik wil jullie niet kwijt. Nog nooit heb ik zulke goede vrienden gehad als nu. Jullie zijn voor mij als familie gaan voelen en dat gevoel wil ik echt nooit meer kwijt, want ik voel me er zo veilig bij." "Snap je nu mijn angst om jullie kwijt te raken? Ik heb namelijk precies hetzelfde" zegt Wilko. Vlad glimlacht en zegt: "Stelletje softies dat jullie ook zijn." "Haha jij moet veel zeggen Pierenmans, jij kan er ook wel wat van hoor" grapt Wilko. "Echt Fifi? Wie ging er nu ook al weer bijna dood van angst door de Domevoj? Volgens mij was ik dat niet hoor, maar wel een zekere weerwolf."

"Weet je ik geef het niet graag toe, maar stel dat ik jullie nooit meer had mogen zien, dan had ik dat gekibbel van jullie op een gegeven moment ook wel gemist" zegt Keelin. "Nou dat scheelt weer dat wij daar heel erg goed in zijn, dus dat je het niet hoeft te missen" lacht Wilko. "Ja dat doen we namelijk het liefste van allemaal" zegt Vlad instemmend. "Ach jullie twee zijn echt onverbeterlijk." Lacht ze hoofdschuddend. "Tja dat is ons beide op het lijf geschreven Keelin, daar ben je de afgelopen jaren al wel achter gekomen." "Zeg dat wel ja. Dat hoef je mij echt niet te vertellen."

"Dus even alles op een rijtje, we kunnen niet terug naar Schemermeer en ook niet naar een van onze vroegere huizen. Hoe gaan we nu verder?" vraagt Vladimir. "Ehm jongens ik weet dat we het hier eigenlijk nooit over hebben en het gaat me ook niets aan, maar hoeveel hebben jullie op je bankrekening staan?" vraagt Keelin. "Hoezo vraag je dat eigenlijk?" "Nou ik zat zo te denken. Stel we hebben genoeg geld bij elkaar verzameld om een lening aan te vragen. Dan kunnen we misschien een huis kopen met z'n drieën. Het is maar een idee hoor en als jullie niet samen willen blijven en zelf een eigen leven op willen bouwen is dit ook helemaal prima. Ook is het misschien niet een optimaal idee om al ons geld elkaar te delen, maar vertel maar wat jullie ervan denken." "Nee, ik vind het een super idee en ik wil ook graag met jullie samen gaan wonen. Wat jij Vlad?" vraagt Wilko. "Ja, dit lijkt me ook best wel een goed idee en daarbij kunnen we later alsnog verhuizen als we ons eigen pad op willen."

"Ja tuurlijk kan dat, als we allemaal ons eigen gezin op willen bouwen bijvoorbeeld. Maar bij mij staat het nog niet echt op de planning zegmaar" zegt Keelin. "Om op je vraag terug te komen. Ik heb wel redelijk wat gespaard en een gezin zit bij mij er okk nog niet echt aan te komen dus ik vind het echt een goed idee" zegt Vladimir. Wilko en Keelin geven ook beide aan dit te hebben. "Zullen we dit morgen maar gaan doen en vanavond iets anders doen, wan thet is al best laat?" vraagt Vlad. "Ja, is goed. Ik heb nog een tent meegenomen vanuit Schemermeer die we wel kunnen opzetten. Die was al van mijzelf dus ik heb hem niet gestolen hoor. Het is wel eigenlijk een tweepersoons tent dus moeten we maar dicht op elkaar liggen" zegt Wilko. "Of zie je dat niet zitten Keelin?"

"Tuurlijk wel, hoezo zou dat niet zo zijn?" "Nou ehm, je bent wel een meisje dus misschien vind je het niet zo fijn om zo dicht naast ons te slapen." "O dat maakt helemaal niks uit hoor, ik vind het juist erg fijn als ik jullie zo dicht bij me heb. Dat geeft juist wel een beschermend gevoel en al helemaal nu we zonder krachten in een bos moeten overnachten" zegt ze. "Krachten of geen krachten, we zullen je altijd beschermen hoor" zegt Wilko lief. "We hebben eigenlijk nog nooit met z'n drieën gekampeerd in een tent" zegt Vladimir. "Nee vind je het ook heel gek, we hebben ook nooit echt vakantie gehad hè. We moesten altijd werken in de herberg, schoonmaken, wezens verjagen en dan alles weer herhalen, maar dan in een andere volgorde" klaagt Wilko een beetje. "Ik denk inderdaad dat we nu wat meer rust en vrije tijd krijgen. Het was wel leuk werk, maar ook enorm druk en chaotisch" zegt Vladimir.

"Misschien is mens zijn dan inderdaad niet zo slecht als dat je zei Vlad en wat vind jij Keelin?" "Ik denk ook wel dat daar een kern van waarheid in zit, alleen ga ik iedereen uit Schemermeer wel heel erg missen. Ik voel me ook heel erg schuldig tegenover Sascha. We hebben vroeger wel eens aan elkaar beloofd dat we voor altijd vriendinnen zouden blijven, wat er ook zou gebeuren. Nu voelt het alsof ik haar in de steek aan het  laten ben. Als er iets was dan kon ik altijd naar haar toe gaan om te praten en andersom ook." "Wij gaan Schemermeer en Sascha ook missen, maar we hebben geen andere keuze nu en Sascha is echt een heel sociaal mens die vindt echt wel een andere hartsvriendin" zegt Vladimir om haar gerust te stellen. "Het zal misschien niet helemaal hetzelfde zijn, maar je kunt ook altijd bij ons terecht met van alles en nog wat" zegt Wilko lief.