Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 6: De tent opzetten

"Zullen we de tent hier ergens maar op gaan zetten?" vraagt Wilko. "Ja dat lijkt me een goed idee. Als we het straks pas doen als het donker wordt kunnen we niets meer zien. Laten we het wel ergens op een grasveldje zetten, want hier op die boomwortels in het bos ligt het niet zo lekker denk ik" zegt Vladimir. "Dat klinkt inderdaad wel wat beter, laten we wat verder lopen op zoek naar een stukje gras of een andere gladde ondergrond" zegt Wilko instemmend. Ze pakken hun tassen en andere spullen op en beginnen te lopen.

"Goed idee van je om die tent ook mee te nemen, dan slapen we vannacht, of misschien de komende nachten, wel lekker droog" zegt Keelin tegen Wilko. "Tja het is niet veel, maar het is wel beter dan niets. Toch had ik liever in mijn eigen bedje in Schemermeer gelegen" zegt Wilko. "Wij allemaal Wilko, maar we maken er maar het beste van. O ja nog één ding, je gaat toch niet de hele nacht zo lopen snurken hè?" zegt Vlad. "Snurken ik? Tuurlijk niet." Keelin moet erom lachen, want als ze iets te weten is gekomen de afgelopen jaren, dan is dat dat je als je een goede nachtrust wilt niet naast Wilko moet gaan liggen. Het lijkt dan net alsof je naast een boomzaag ligt te slapen. "Ja ja Fifi dat zal wel" zegt Vlad. "Je zal toch een ander bijnaampje voor me moeten verzinnen hoor, want deze klopt niet meer. Hoe vaak ik het trouwens nog moet zeggen ik ben en was nooit een hond. Dus het heeft nooit echt geklopt" gaat Wilko er tegen in. "Nou hoe jij in je mandje altijd lag te snurken, lijkt verdacht veel op een hond" geeft Vlad als tegenreactie. "En jij dan? Jij slaapt altijd op z'n kop in een kast."

"Jongens alsjeblieft niet weer hé?" zegt Keelin zachtjes. "Sorry Keelin" zegt Wilko. "Jullie moeten geen sorry tegen mij zeggen, maar tegen elkaar." "Keelin je weet toch dat we dit doen om elkaar te plagen?" vraagt Vladimir. "Ja, dat weet ik ook wel, maar toch. Ik denk gewoon dat ik een beetje in de stress ben over dit alles en vooral over hoe het nu verder moet." "Dat is helemaal niet zo gek Keelin daar hebben wij ook last van, maar ik weet zeker dat we eruit komen met elkaar en dat iedere van samen een huis kopen is helemaal nog niet zo slecht hoor" zegt Wilko met een poging om haar wat op te beuren.

"Zullen we anders gewoon beginnen met het opzetten van de tent, dan hebben we voor de komende nacht of komende nachten in ieder geval een soort van huis" zegt Vladimir. De andere twee stemmen ermee in. Wilko houdt de zak met de tent op z'n kop en laat de inhoud eruit vallen waardoor het op de grond terecht komt. Dan komt er een klein, maar toch redelijk sterke, windvlaag die ervoor zorgt dat er een papiertje wegwaait die tussen alle tentspullen zat. "O nee de handleiding" zegt Keelin en ze rent er heel snel achter aan. Terwijl Vlad zich nog niet echt beseft waarom ze nou precies gaat rennen, omdat hij niet goed had gehoord war ze zei, gaat Wilko ook razendsnel achter haar en de handleiding aan. "Keelin heb je hem?" schreeuwt hij als hij ziet dat ze stil is gaan staan. Als hij naast haar staat antwoord ze pas: "Nee, hij zit in die boom, daar tussen de bladeren en de takken." "Kom we klimmen erin, ik hoop dat ik nog net zo goed kan klimmen zonder mijn weerwolven krachten." "Tuurlijk wel, je bent je kracht om te klimmen in bomen echt niet verloren hoor. Ik bedoel heb je die spieren van je al wel eens bekeken. O nee wacht, ja die heb je al wel eens gezien. Je keek er altijd stiekem naar als je dacht dat wij weg waren, in de spiegel van de kast die in ons privé vertrek stond" lacht ze. "Ehm nee, dat is helemaal niet waar" probeert hij te ontkennen. "Hahaha echt wel. Heel erg vaak zelfs." "O dus mevrouwtje heeft mij zitten te bespioneren al die keren, zonder naar binnen te lopen." "Ehm nou Ehm nee. Haal die handleiding nou maar uit de boom" zegt Keelin om het op een ander onderwerp te brengen, want ze begint iets rood aan te lopen."

"Weet je dat je heel erg schattig bent als je bloost" is het laatste wat hij zegt voordat hij de boom in klimt. Keelin schut haar hoofd en zegt in zichzelf: "Waar ben je nu allemaal mee bezig, doe eens normaal." Omdat ze nog zo in haar gedachtes zit ziet ze niet dat Wilko inmiddels al weer voor haar staat inclusief een handleiding. Wilko ziet dit en begint zich een beetje schuldig te voelen, want misschien moest ze ook gewoon blozen omdat ze er ongemakkelijk van wordt en niet omdat hij hoopt dat ze verliefd op hem is. De laatste tijd is hij gaan merken dat ze meer is dan een collega en een beste vriendin. Hij vindt haar veel meer dan gewoon leuk en aardig. Nu beseft hij dat zijn opmerking niet al te goed is gevallen bij haar. Waarschijnlijk is het voor haar alleen maar goede vriendschap en ja dan is deze opmerking wel wat aan de rare kant. "Sorry Keelin, ik bedoelde er niks mee hoor. Ik ehm dacht alleen dat... ehm." "Je dacht wat?" "Nee niets laat maar, ik maak gewoon af en toe een stomme opmerking." "Dat ben ik al wel van je gewend hoor en ik zat even in mijn eigen wereld na te denken, maar je hebt niets verkeerds gezegd hoor" ze glimlacht naar hem en geeft hem een hele dikke knuffel. Wilko doet even zijn ogen dicht. Hij zou willen dat dit moment nooit meer op zou houden. Toch na heel eventjes zo te hebben gestaan komt er een einde aan dit fijne moment. "Ik ben echt heel blij dat we nog samen zijn, met z'n drieën" zegt ze terwijl ze hem in de ogen aankijkt.