Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 7: Ingewikkeld

"Ja ik ook. Heel erg blij zelfs" antwoord Wilko. "Zullen we maar weer terug naar Vlad gaan, om te helpen om de tent op te zetten?" "Ja, dat klinkt als een goed idee. Die zal zich vast wel afvragen wat we aan het doen zijn." Ze lopen met z'n tweeën terug naar de plaats waar ze hun tent zouden opzetten, maar daar is Vladimir nergens meer te bekennen. "Vlad, waar ben je?" vraagt Keelin. "Hier" krijgen ze als antwoord. Zijn stem klinkt dof en ver weg. "Ja vleermuis waar is hier?" vraagt Wilko. "Hier, in de tent." Tegelijkertijd kijken Wilko en Keelin naar de grond en barsten in lachen uit. Ze zien namelijk dat Vladimir in de tent zit gewikkeld.

"Hoe kom je nu weer in deze positie terecht?" "Ja ehm dat leek me een fantastisch idee ik dacht dat het super comfortabel zou liggen, nee tuurlijk niet ik probeerde de tent op te zetten, maar dat liep anders uit dan ik van tevoren had bedacht. Er zit ook helemaal geen handleiding bij dit ding en jullie lieten mij ook helemaal alleen achter." "Wij waren juist achter de handleiding aangerend die weg gevlogen was, want ik wist dat deze tent geen makkie was en dat we echt die handleiding erbij nodig zullen hebben" zegt Wilko lachend.

Ondertussen is Keelin op haar knieën gaan zitten om Vlad uit de tent te halen. Nou ja ze doet in ieder geval een poging hiertoe. Als ze zijn gezicht onder het tentzeil vandaan haalt glimlacht ze naar hem als ze hem zo ziet liggen en doet haar best om hem niet uit te lachen. Vladimir schiet nu ook in de lach. "Zie je wel Keelin we hebben elkaar nodig om dingen te doen, want in mijn eentje zal het me nooit lukken" zegt hij. "Ja en zeker als je een tent op probeert te zetten. Dat blijkt hier maar weer uit" zegt Wilko terwijl hij de handleiding bestudeerd. "Tja, ik heb ook nog nooit gekampeerd, dus ik heb er ook niet zoveel verstand van. Ik dacht dat het heel makkelijk zou zijn om zo'n ding om te zetten, maar blijkbaar dus niet. Geen wonder trouwens dat je altijd van die verhalen hoort over stellen die ruziën bij het opzetten van de tent en gelijk geen leuke vakantie meer hebben" zegt Vladimir. "Nou ik mag hopen dat wij niet zo'n familie zijn" zegt Keelin terwijl ze de tent die om hem heen zit probeert los te maken. De jongens wisselen even een blik met elkaar, ze weten namelijk allebei dat ze voor Keelin niet alleen als vrienden voelen, maar ook als een familie.

"Maar echt Vlad, hoe heb je dit nou weer  gedaan. Je zit er echt helemaal in. Je zit echt ingewikkeld ingewikkeld" zegt ze. "Haha, alvast sorry jongens voor als de tent kapot is" lacht hij. "Ik mag hopen van niet, anders mag jij een hotel gaan betalen" zegt Wilko die nog steeds met zijn neus in het papier geroken zit. "O ja, met een bubbelbad en een heel groot bed en dan de roomservice bellen die dan heel erg lekker eten komen brengen wat je lekker in je bed kunt opeten. Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk dat ik dan echt een dagje in mijn bed zou blijven liggen. Wel met jullie erbij, want dat is wel zo gezellig. In mijn eentje wordt het op een gegeven moment wat saai." Keelin ziet het al helemaal voor zich. Wilko kijkt even naar haar, hij is blij dat ze weer even lacht, ook al komt het door de domme actie van Vlad.

Na eventjes proberen heeft Keelin Vladimir los gekregen van de eigenwijze tent. "Dankjewel Keelin. En jij ook bedankt om te helpen hé Wilko." Dat laatste zegt hij met een hele duidelijke sarcastische toon, want hij heeft namelijk geen een vinger uitgestoken om zijn beste vriend proberen te bevrijden uit de tentdoeken. "Waarom zit je steeds naar die handleiding te kijken? Is dat soms belangrijker dan dat ik voor je ben?" "Ik zit zo te kijken naar die tekeningen, maar volgens mij klopt er iets niet. Ik heb een paar jaar geleden ook gekampeerd in deze tent en als ik het me goed kan herinneren was alles compleet, maar als ik naar alle tentstokken kijk dan zie ik dat het er twee te weinig zijn." "Dat meen je toch niet Wilko?" vraagt Vladimir die zijn glimlach meteen weer kwijt is. "Ja, sorry jongens wees in ieder geval blij dat ik het idee had om een tent mee te nemen." "Nou dan mag jij dat hotel gaan betalen hoor."

In tussen kijkt Keelin om zich heen en speurt de grond af. Iets verder op de grond ziet ze iets liggen en ja hoor, als ze dichterbij komt ziet ze dat het inderdaad twee verdwaalde tentstokken zijn. "Jongens, laat die reservering in het hotel maar zitten. We gaan gewoon gezellig kamperen met z'n drieën" zegt ze terwijl ze de tentstokken in de lucht houdt. "O Keelin je bent echt geweldig, wat zouden we toch zonder jou moeten doen?" zegt Wilko blij en rent, ineens weer enthousiast, op haar af. "Ik denk dat jullie zonder mij super veel geld kwijt waren geweest aan een duur hotel, omdat anders die ten niet zou blijven staan." De jongens moet er beide om lachen.

"Laten we maar vlug aan het opzetten beginnen, voordat het donker wordt en we niets meer kunnen zien" zegt Vladimir. Keelin en Wilko stemmen ermee in. Binnen een half uur hebben ze de tent opgezet. Gelukkig waren alle onderdelen er nu wel en staat er een complete tent. "Hij is wel wat krap voor drie personen" constateert Vladimir. "Ach dat maakt helemaal niets uit, we liggen tenminste droog en lekker warm als we dicht tegen elkaar aan liggen." "Dat is waar, ik houd er echt van als je alles zo positief bekijkt Keelin" zegt Wilko. "Tja we moeten het beste maar van de situatie maken en bovendien heb ik wel zin om te gaan kamperen met jullie."