Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 16: Waarom nu?

Wilko pakt de hand van Keelin vast, wat haar doet ontwaken uit haar gedachtes. "Sorry Keelin, ik wilde je echt niet van streek maken. Als je het niet wil vertellen is het ook prima." Plots gaat Keelin stil staan, waardoor Wilko dit ook doet. Ze verzameld al haar moed en besluit het maar te vertellen. Er is toch geen weg meer terug. Ze weet dat Wilko niet tegen geheimen kan en er op een of andere manier wel achter gaat komen.

"Ik wil het wel graag weten, maar als je je daar niet prettig bij voelt is het ook goed. Dan zal ik niet blijven aandringen, maar ik" "Ik ben verliefd op je" onderbreekt ze hem. "Ik durfde het niet te zeggen, omdat ik weet dat jij niet verliefd op mij bent en dat ik dan onze vriendschap zou verpesten." Wilko is er even stil van.

"Zie je wel dat het stom is. Snap je nu waarom ik het niet wilde zeggen?" Keelin vervolgd haar pas. Wilko die ondanks dat hij zijn weerwolven krachten kwijt is nog steeds erg snel is, is binnen enkele seconden alweer bij haar. Hij gaat voor haar staan. "Het is niet stom, integendeel zelfs. Ik kan alleen niet geloven dat je verliefd op me bent. Ik bedoel wat moet je met een gek zoals ik? Daarom durfde ik het ook niet tegen jou te zeggen." "Wow wacht even. Ben je ook verliefd op mij?" vraagt ze vol ongeloof. "Nee niet verliefd, maar mega verliefd."

Wilko wrijft over haar wang en doet aanstalten om haar te kussen, tot plots zijn telefoon af gaat. "Dit meen je niet hé? Op elk moment kunnen ze me bellen en dan kiezen ze dit moment." Keelin moet erom lachen. "Neem maar op, ik wacht wel." "Beloof je dat je blijft staan waar je staat?" grapt hij terwijl hij zijn telefoon uit zijn broekzak vist. "Tuurlijk, het kon ook maar één persoon zijn. Die pipo weet echt wat goede timing is."

"Hoi met Wilko." "Hey met Vlad hier." "Had je niet even tien minuten later kunnen bellen? Uit alle momenten die je kan kiezen bel je me nu" zegt hij een beetje geïrriteerd omdat zijn beste vriend een kans op de beste kus ooit zojuist heeft verpest. "Wat is er aan de hand dan? Staat onze tent in de brand?" "Nee dat niet, maar ik heb alleen een beetje haast. Maakt ook niet uit. Kan je even snel vertellen waarvoor je belt?" "Rhea en ik hebben net een mooi hotel gezien en daar willen we gaan slapen, dus jullie hoeven vanavond niet op ons te rekenen." "Oké nou veel plezier. Laat haar een beetje heel hé?" "Zeg, waar zie je me voor aan?" "Nou tot morgen" zegt Wilko en hij beëindigd het telefoongesprek.

"Hij drukt me echt snel weg" zegt Vladimir tegen Rhea. "Misschien belde je wel heel ongelegen. Je zei toch dat er wat speelde tussen die twee?" "Ja, Keelin heeft het me verteld en bij Wilko is het wel over duidelijk. Alleen zien die twee dat zelf niet zo in. Hopelijk is dat ook de reden dat hij me weg drukt. Ik hoop zo erg dat als wij weg zijn vandaag en vannacht er iets gaat gebeuren." "Het is wel heel schattig. Ik heb Wilko ook nog nooit zo naar iemand zien kijken. Die blikken die hij haar vanmorgen heeft gegeven spreken boekdelen" antwoord Rhea. Vladimir knikt en ze lopen weer verder de stad door.

"Goed waar waren we?" vraagt Wilko terwijl hij zijn telefoon in zijn broekzak stopt. "Wat was er met Vlad?" "Die gaat met Rhea naar een hotel, wat betekend dat wij de hele avond met z'n tweeën zijn." "Klinkt niet verkeerd." Dan zet ze het op een lopen. "Hey, je had beloofd te blijven staan waar je stond." "Ik heb helemaal niets beloofd" schreeuwt ze lachend terug. Hij rent achter haar aan, tilt haar op en hangt haar over zijn schouder.

"Pas maar op ik gooi je zo weer in het water." "Niet doen, anders heb ik bijna geen schone kleren meer over." Wilko laat haar langzaam weer met beide voeten op de grond terecht komen en kijkt in haar heldere blauwe ogen. "Misschien een beetje zonde ja, zullen we dan maar plan B uitvoeren?" "Het ligt eraan wat jij verstaat onder een plan B" antwoord Keelin. Dan leunt hij iets naar voren en plant een zachte en tedere kus op haar lippen. Keelin moet glimlachen als ze de kus lossen. "Je bent heel mooi, weet je dat" zegt Wilko tegen haar. "En jij bent echt veel te lief voor mij." "Helemaal niet, ik vertel je gewoon de keiharde waarheid." Een verdere reactie komt er niet, nou ja voor zover je een zoen een reactie kunt noemen. 

Een tiental minuten later vervolgen ze eindelijk hun pas naar het dichtstbijzijnde dorp, hand in hand wel te verstaan. "Wat zullen we gaan eten? Wil je dat ik je ergens mee naartoe neem?" vraagt Wilko aan haar. "Nee dat is niet nodig hoor. De plek maakt me echt niet uit, als het maar met zeer goed gezelschap is. Daarbij is het misschien ook niet verstandig om onze tent inclusief al onze spullen zo lang onbewaakt achter te laten. Wie weet loopt er wel opeens een of andere gek die al onze spullen steelt en dan zijn we nog meer van ons leven kwijt." 

Die laatste zin doet Wilko gewoon pijn. Niet zo zeer omdat hij het zelf zo erg vindt, maar voor Keelin vindt hij het het aller ergst. Hij weet hoeveel moeite ze er mee heeft. Om niet weer in een negatieve sfeer te komen zegt hij: "Is helemaal goed, ik denk dat je daar wel gelijk in kunt hebben. Daarbij zitten we meer privé in de tent dan in een restaurant." Keelin knikt. "Wat zullen we dan gaan eten, heb je een idee? Wel iets met vlees mag ik hopen toch?" vraagt Wilko. "Prima we halen wel iets met vlees als jij dat zo graag wil. Ik haal in ieder geval iets vegetarisch. Even denken hoor. Zullen we anders pasta gaan halen?" "Top klinkt als een plan." Hij geeft haar nog een kusje op haar voorhoofd.