Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 10: Het uithouden met de jongens?

Vladimir haalt dertig euro uit zijn broekzak en geeft het aan de medewerker, die hem vervolgens zijn wisselgeld terug geeft. "Had echt niet gehoeven Vlad" zegt Keelin. "Weet ik, maar je hebt het maar te accepteren" lacht hij. Ze krijgt ook een glimlach op haar gezicht. "Goed, dan ga ik jullie bestelling bereiden. Als jullie daar plaats willen nemen. Dan komt het er zometeen aan." "Helemaal goed" antwoord Vladimir.

De twee nemen plaats. "Het is eigenlijk best wel rustig hier" fluistert Keelin terwijl de het tentje rondkijkt. "Tja, nu je het zegt. Hopelijk betekent dat niet dat de pizza's niet lekker zijn." "Laten we maar hopen dat het hier nu stilte voor de storm is. Die man was tenminste wel aardig, dus als de pizza's er zo uit zien als zijn persoonlijkheid. Dan zit het wel goed" antwoord ze. Na een klein half uurtje is de bestelling klaar. De twee bedanken de man nog eens vriendelijk en maken vervolgens hun weg terug naar Wilko in het bos.

"Nu maar te hopen dat Fifi niet het hele bos in de brand heeft gezet, anders kunnen we er vannacht helemaal niet slapen" grapt Vladimir. "Ach dat zal wel niet. Trouwens je moet echt een andere bijnaam voor hem gaan verzinnen, hij is immers geen weerwolf meer of zoals jij altijd zegt geen hond meer." "Wees maar niet bang dat ik niet iets nieuws verzin hoor. In mijn hersenen zijn al volop radertjes aan het werk om een naam te produceren die nog beter is dan de oude." "Ik houd mijn hart maar alvast vast voor Wilko's reactie als hij het hoort." "Jouw hart of de zijne?" "Haha, houd eens op." Ze geeft hem een klein duwtje in zijn zij. "Pas maar op, anders vliegen de pizza's om onze oren."

"Hehe zijn jullie daar nu eindelijk. Ik begon al reuze honger te krijgen van al dat wachten" is het eerste dat Wilko zegt als hij zijn twee beste vrienden in zijn gezichtsveld ziet verschijnen. "Het duurde even, maar dan heb je ook wat" zegt Keelin terwijl ze de milkshakes die ze droeg omhoog houdt. "Lekker, zet hier maar neer." Wilko klopt op een grote boomstam dat nu als tafel gebruikt kan worden. Terwijl Keelin doet wat haar is gezegd, kan Vladimir het niet laten om nog een opmerking te maken naar Wilko toe.

"Heel erg knap van je hoor dat het bos er nog staat. Ik dacht echt dat we vanavond nog even zouden moeten praten met de brandweer." "Hahaha, wat zijn we toch weer grappig" antwoord Wilko met volle sarcasme in zijn stem. Keelin slaakt een kleine zucht. "Die twee weten echt niet van ophouden, hoe ga ik dat ooit uithouden met hun in die tent vannacht. Ze zullen wel de hele tijd zitten zeuren op elkaar dat de ander te hard aan het snurken is. Of dat ze geen leefruimte hebben in de te kleine tent" denkt ze.

Voordat het weer uit de hand gaat lopen zegt ze: "Wilko ik heb extra vlees op je pizza besteld, hopelijk vindt je dat lekker." "Echt? O je bent echt een topper" antwoord hij best blij. Keelin kijkt met een verliefde glimlach naar hem, terwijl hij de pizzadozen uit het tasje, die ze gekregen hadden, haalt.

Vladimir kijkt hen van een kleine afstand aan en denkt: "Dit komt echt helemaal goed tussen die twee, dat weet ik duizend procent zeker. Misschien gebeurt het niet gelijk morgen, maar ooit komt er een dag dat ze het aan elkaar zullen toegeven."

"Kom zitten jongens. Ik heb boomstammen gezocht en ook gevonden. Nu kunnen we deze als een stoel gebruiken." "Goed idee Wilko en met dat lekker warme vuur erbij komt het zeker goed vanavond" antwoord Keelin. Alle drie nemen ze plaats op een boomstam met een pizzadoos op hun schoot. "Ik hoop maar dat ze lekker smaken" zegt Vladimir. "Hoezo dat dan?" vraagt Wilko. "Nou wij zijn daar ongeveer een half uur binnen geweest en in dat half uur is er niemand geweest om iets de bestekken en ik heb de telefoon ook niet horen overgaan. Het zag er best wel uitgestorven uit. Nu kan dat dus betekenen dat ze pizza's zo slecht smaken dat niemand meer naar dat pizza tentje toe wil." "Ze zien er in ieder geval heel erg lekker uit" mengt Keelin zich in het gesprek.

"Ja, maar uiterlijk zegt ook niet alles. Dat is eigenlijk niet als bij mensen. Het uiterlijk van iemand kan heel erg mooi zijn, maar als je die persoon echt leert kennen in hoe hij of zij daadwerkelijk is, dan valt dat soms heel erg tegen" constateert Wilko. "Zo die raakt me wel diep. Dan ben ik benieuwd naar wat je over ons dacht toen je ons voor het eerst zag en of dat ook zo tegen is gevallen" zegt Vladimir lachend. "Ehm oké geen probleem. Nou Keelin vond ik van het begin af aan al een hele knappe verschijning en het innerlijk was en is nog mooier. Dat viel zeker weten niet tegen. Vlad jij daarin tegen hebt blijde dingen niet en ook nooit gehad." Keelin moet voor de zoveelste keer vandaag blozen door de woorden van Wilko. Vladimir moet lachen om zijn woorden.

"Krijg ik geen comeback vanuit jou?" vraagt Wilko verbaasd. "Nee, ik had het gewoon al kunnen verwachten dat je niets positiefs over mij zou kunnen zeggen. Daarbij weet ik dat je het niet echt meent." "Ja, dat klopt." Keelin, die inmiddels weer bij de bewoonde wereld is in plaats van in haar gedachten zegt: "Soms snap ik jullie twee en trouwens ook mannen in het algemeen echt niet. De ene keer zitten jullie elkaar de huid vol te schelden en de andere keer zijn jullie opeens heel erg lief naar elkaar." "Haha Keelin ik zal het als ik jou was ook niet proberen te begrijpen. Wij doen ook maar wat" antwoord Wilko.

Ze lachen nog even en beginnen vervolgens alle drie aan hun pizza en ook de milkshakes worden daarbij niet achterwegen gelaten.