Nachtwacht: Verder Als Mens?

Deel 5: Een vervelend telefoontje

"Dankjewel en misschien zeg ik het niet zo vaak, maar ik houd echt heel erg veel van jullie en ik had me echt geen betere vrienden kunnen wensen." "En wij heen betere beste vriendin" zegt Wilko. Ze gaan nog dichter bij elkaar zitten, met de armen om elkaar heen, totdat dit mooie momentje wordt verstoord door een telefoon geluid. Het is Vladimir die gebelt wordt. "O nee, daar zul je het al hebben" zegt hij een beetje geschrokken als hij ziet wie hem probeert te bellen. "Wie is het?" vraagt Wilko nieuwsgierig. "Het is mijn vader en dat kan niet veel goeds betekenen. Vega zal de hoge raad, inclusief hem dus, al wel ingelicht hebben over de hele situatie en vooral hebben gezegd dat we nu ontslagen zijn. Hij is vast erg woedend." Na nog een kort moment te hebben getwijfeld besluit hij om toch het telefoongesprek maar te beantwoorden. Voordat hij daadwerkelijk opneemt door op het groene telefoontje te klikken, vraagt Wilko nog: "Wil je hem op de luidspreker zetten, zodat wij mee kunnen luisteren?" Hij knikt en drukt het icoontje van de luidspreker in en begint met praten.

"Hallo vader, met Vladimir." "Vladimir, je zult valst al wel een groot vermoeden hebben waarom ik je bel en ik kan je alvast wel mededelen dat ik er niet trots op ben op hetgene dat jullie hebben aangericht" zegt Roman op een boze toon. "Vader daar kunnen wij helemaal niets aan doen. Het is die safnari die..." Maar verder komt hij al niet meer, omdat hij wordt onderbroken. "Nee jullie hadden beter voor elkaar moeten zorgen. Toen jij weer een normale hartslag kreeg, zoals een mens, hadden jullie al gelijk actie moeten ondernemen. Vega heeft me alles verteld over het verloop van deze verschrikkelijke dag. Toen Wilko zijn krachten ook was verloren hadden jullie geen ruzie moeten maken, maar Keelin moeten beschermen met alles wat jullie in je hadden. Julie hadden je als echte mannen moeten gedragen en niet zo dom en naïef weglopen. Dan was alles misschien anders afgelopen en hadden jullie het wezen gezamelijk kunnen verslaan." "Vader we hadden gewoon even de tijd nodig om alles te bevatten en ja het was misschien niet zo slim om een kleine ruzie te ontketenen, maar we kunnen er nu niets meer aan veranderen." "Nee, dat klopt. Jullie zijn te laat en zijn net zo zwak geworden als de gewone mens. Die jullie jaren hebben proberen te beschermen." "Mensen zijn helemaal niet zwak vader" gaat Vladimir er tegen in. "Je beseft je toch wel dat jullie geen een van allen meer terug kunnen naar jullie eigen rijk? Jullie hebben je eigen soort ten schande gemaakt en niemand wil jullie meer hebben. Dat ik je nu eigenlijk aan het bellen ben mag eigenlijk al helemaal niet. De hoge raad heeft het me namelijk al verboden."

"En waarom bel je me dan alsnog op? Om me de les te lezen? Om te zeggen dat ik dom ben geweest? Nou dat wisten we zonder dit telefoontje ook al wel, maar we proberen er het beste van te maken en we zijn er juist voor elkaar" Vladimir kan zijn woede nu echt niet meer beheersen. Keelin en Wilko wisselen een blik. Ze hebben Vlad nog nooit zo tekeer horen gaan en al zeker niet tegen zijn bloedeigen vader, waar hij normaal zoveel respect voor heeft. Hij is juist normaal degene die zich goed weet te beheersen in dit soort situaties.

"Deze toon ben ik niet van je gewend Vladimir, ik probeer je alleen maar te helpen" zegt Roman. "En hoe dacht je dat dan te gaan doen? Wij redden ons wel." "Sorry dat ik misschien zo bot uitval, maar ik ben gewoon geschrokken van de hele situatie. Je blijft wel mijn zoon en ben nog steeds bezorgd om je en om Keelin en Wilko ook. Ik wil niet dat jullie verkeerd terechtkomen. De mensenwereld is een harde wereld. Bovendien zullen er zat wezens zijn die julkie nog iets willen aandoen en jullie hebben nu geen krachten meer om jezelf te beschermen." "We redden ons wel vader en beschermen elkaar, we gaan okk weg uit Schemermeer. Zodat de kans wat kleiner is dat we ooit nog wezens tegen het lijf lopen. Voor nu blijven we voorlopig bij elkaar. Maak u maar geen zorgen."

"We zullen goed op elkaar letten" mengt Wilko zich in het gesprek. "O ehm konden jullie meeluisteren?" vraagt Roman verbaasd en een tikkeltje geschrokken. "Ja, we hebben die uitbarsting wel gehoord" zegt Wilko. "Sorry jongens, weet dat ik het alleen maar goed bedoel en het beste met jullie voor heb. Alleen kan ik niet zo veel voor julkie betekenen, omdat het me is verboden. Ik kan ook niet zo lang meer met jullie praten, want ik ben bang dat ze het door gaan hebben." "Geen probleem vader, we houden we stiekem contact en houden je op de hoogte als er wat gebeurd."

"Fijn. En met Keelin ook alles goed?" vraagt hij met een zachte toon. Hij heeft haar namelijk nog helemaal niet horen praten. De jongens kijken haar aan, wat haar aan het praten zet. "Ja hoor meneer, ik heb Vlad en Wilko dus het komt wel goed" Ze liegt een beetje, want eigenlijk zit ze er helemaal doorheen. Toch wil de dit niet echt laten merken. Aan Roman niet, maar ook aan Vlad en Wilko niet. Zij zouden er immers niets aan hebben als zij de hele tijd loopt te huilen.

"Nou ik spreek jullie nog wel eens. Houdt me op de hoogte" zegt Roman en ze beëindigen het gesprek.

"Wow die was even heel boos" zegt Wilko. "Ja zeg dat wel, maar ik denk dat hij zelf ook wel gestrest is over de hele situatie. Hij moet ook stiekem contact met ons opnemen terwijl de hoge raad in zijn nek zit te hijgen de hele tijd" zegt Vladimir. "Ja, dat klopt denk ik ook wel, maar toch vind ik dat hij wel iets liever had kunnen zijn. Alsof de situatie al niet erg genoeg was."