Βγήκε από την πόρτα και όταν βέβαια βεβαιώθηκε ότι έχει φύγει από το σπίτι μπήκε αμέσως στο μπάνιο. Άνοιξε την βρύση και έτριβε με το σαπούνι το κορμί της. Ήθελε να βγάλει από πάνω της το άγγιγμα του Γιώργη. Ήταν σαν κάποιος να την είχε πετάξει στις λάσπες και να έχει λερωθεί σε όλο της το σώμα. Έτριβε με μανία. Τα μάτια της δεν είχαν σταματήσει να τρέχουν ούτε μια στιγμή. Στο μυαλό της έρχονταν εικόνες από το παρελθόν με τον Στέφανο, μετά με τον Γιώργη, με τον γιο της τον Ιάσωνα (όλα γι αυτόν τα ανέχτηκε). Και τώρα η πιο πρόσφατη εικόνα. Την είδε πολλές φορές. Όσο προσπαθούσε να την ξεχάσει, τόσο συχνά εμφανιζόταν. «Να σου γνωρίσουμε την κυρία Παράσχου». Αυτές οι λέξεις καρφιτσωθήκαν στο μυαλό της.
Ξημέρωσε...
Η Μαργετα δεν κοιμήθηκε καθόλου. Ο Γιώργης δεν είχε επιστρέψει ακόμα. Προφανώς θα πήγαινε στο γραφείο και θα γυρνούσε το μεσημέρι όταν έφευγε από την Ουρανία. Η Ουρανία. Η μόνιμη ερωμένη του Γιώργη. Είχε πολλές. Αλλά αυτή ήταν κάτι μόνιμο. Διατηρούσαν σχέση πολυ καιρό, ίσως και πριν παντρευτεί την Μαργετα. Ανακουφιζόταν όταν πήγαινε να επισκεφθεί αυτήν και γλίτωνε κάποια βράδια από εκείνον. Άλλες γυναίκες ζηλεύουν, φωνάζουν, απειλούν! Η Μαργετα δεν ένιωθε ούτε καν θυμό. Χαρά ένιωθε όταν έλειπε ο Γιώργης από το σπίτι. Έτσι και τώρα...
Η Μαργετα κατέβηκε στην τραπεζαρία. Εκεί καθόταν η μητέρα της και έπαιρνε το πρωινό της.
-Καλημέρα.
-Καλημέρα κόρη μου. Πως είσαι σήμερα;
-Καλύτερα είμαι. Ο πονοκέφαλος πέρασε.
-Χθες το βράδυ όλα καλά; Κάποια στιγμή σε άκουσα να φωνάζεις αλλά δεν ήρθα να δω γιατί εκείνη την ώρα έφτασε ο άντρας σου και μετά δεν ακούστηκε κάτι.
-Ναι όλα καλά.
-Είσαι καλά Μαργετα μου;
-Ναι δεν φαίνεται;
-Να σου πω την αλήθεια όχι. Ο Γιώργης δε θα κατέβει;
-Ο Γιώργης έφυγε.
-Έφυγε; Αξημέρωτα;
-Όχι από χθες το βράδυ έχει φύγει.
-Μα καλά και που πήγε;
-Στην ερωμένη του!
-Εε βέβαια. Αφού δεν κάνεις κάτι κι εσυ. Αναγκάστηκε να πάει αλλού.
-Τι να κάνω εγώ;
-Να του φερθείς λίγο πιο γλυκά.
-Δε μπορώ να το κάνω και το ξέρεις. Ξέρεις ότι η καρδιά μου και το σώμα μου ανήκουν αλλού. Πάντα το ήξερες! Αλλά αυτό δεν σε εμπόδισε να με παντρέψεις με ένα παιδί στην κοιλιά με αυτόν!
-Σταματα! Θα σε ακούσουν!
-Δε με νοιάζει! Δεν αντέχω άλλο! Ας με ακούσουν. Να καταλάβουν επιτέλους ότι μου καταστρέψατε την ζωή! Και εσυ, κι ο πατέρας και αυτός! Το ξέρεις ότι χθες το βράδυ με βίασε πάλι. Όπως τόσα χρόνια. Αλλά φυσικά δεν του έκανα εγώ και πήγε στην Ουρανία του! Όταν έπεφτε πάνω μου αηδιαζα τόσα χρόνια. Το καταλαβαίνεις;
-Κλείσε το στόμα σου, γιατί αν ακούσει τίποτα το προσωπικό, τρέχα να κρυφτείς!
Η Αθηνά σηκώθηκε από το τραπέζι και βγήκε έξω. Ήταν στολισμένη μάλλον θα πήγαινε στην λέσχη. Η Μαργετα καθόταν σκεφτική στο τραπέζι μέχρι που μπήκε μέσα η Γεωργία. Η Γεωργία ήταν ένα καλό πλάσμα. Είχε πολύ αγάπη μέσα της. Με αυτούς που το άξιζαν όμως. Την Μαργετα πάντα την πρόσεχε. Την αγαπούσε.
-Κυρία, θέλετε να σας φέρω να φάτε κάτι;
-Όχι Γεωργία μου είμαι καλά.
-Δεν είστε! Σας παρακαλώ όμως πρέπει να φάτε. Έχετε αδυνατίσει πολύ. Θα σας πάρει καμία αδυναμία κάτω και θα τρέχουμε!
-Γεωργία μου. Σου είπα!
-Συγνώμη κυρία αλλά σας βλέπω έτσι πολύ καιρό τώρα. Τι σας συμβαίνει;
-Αχ τίποτα Γεωργία μου.
-Κυρία...
-Πες μου
-Χθες το βράδυ...
-Χθες το βράδυ τι;
-Να... είχα πάει στο πλυσταριό να πλύνω κάτι ρούχα και σας άκουσα να ουρλιάζετε. Δε θέλω να γίνομαι κουτσομπόλα, αλλά...
-Γεωργία μου απλώς κάτι είδα και τρόμαξα. Δεν έγινε κάτι.
-Αυτό το κάτι ήταν αυτό το τέρας που είχε πέσει πάνω σας κυρία.
-Γεωργία σε παρακαλώ πολύ! Πως σου ήρθε αυτό; Τι είναι αυτά που λες;
-Εγώ... εγώ... Συγνώμη. Δεν ήθελα να...
-Γεωργία... αλήθεια είναι! Εγώ φώναζα χθες. Έπεσε πάνω μου και με βίασε. Όπως τόσα χρόνια. Έχω καταλάβει ότι ξέρεις πολλά πράγματα. Γι αυτό και άου ανοίγομαι.
Η Γεωργία δε μιλούσε. Είχε μείνει άφωνη. Τι να έλεγε; Η Μαργετα της αποκάλυψε κάτι πολύ φριχτό. Πως μπορούσε να την παρηγορήσει;
-Δε μιλάς εε! Τι να πεις!
-Κυρία... θέλω να ξέρετε πως εγώ σας αγαπάω και σας νοιάζομαι. Και να πάτε στην αστυνομία να το πείτε.
-Όχι, όχι Γεωργία μου. Δε πρέπει να μάθει κανείς τι έγινε! Εντάξει;
-Εντάξει!
-Ορκισου το!
-Σας το ορκίζομαι κυρία! Αλλά αν ξανά γίνει...
-Θα ξανά γίνει.
-Τι;
-Πολλές φορές είπα ότι δεν θα το αφήσω να ξανά συμβεί αλλά δεν τα κατάφερα.
-Κυρία τώρα μπορείτε να...
-Τίποτα δεν μπορώ. Σε παρακαλώ αυτό μεταξύ μας έτσι;
-Ναι κυρία!
Οι δυο γυναίκες αγκαλιάστηκαν με στοργή.
Στο μεταξύ ο Στέφανος, είχε αρχίσει τις επαγγελματικές του δραστηριότητες στην Καλαμάτα. Ο Γιώργης το είχε πάρει χαμπάρι και έτσι θέλησε να «συνεργαστεί» μαζί του. Στην πραγματικότητα ήθελε να του πάρει τα λεφτά. Όπως άλλωστε έκανε χρόνια τώρα στους ανθρώπους.
Αφού κανόνισαν ένα ραντεβού, συζήτησαν και ο Γιώργης ήταν ένα βήμα πριν πείσει τον Στέφανο να κλείσουν συμφωνία. Άραγε αυτή η συμφωνία θα γινόταν; Κι αν γινόταν, μετά τι;
