ახლა ყველაზე ბედნიერი ადამიანი ვარ რადგან მივდივარ ზოო მაღაზიაში კნუტის საყიდლად, როგორც იქნა დავითანხმე ჩემი მშობლები ამაზე, თავიდან უარზე იყვნენ მაგრამ იმის გამო რომ ისინი მიდიან 2 თვით სამუშაოს გამო ნება დამრთეს რომ კნუტი მეყიდა 😻
საბოლოოდ მივედი მაღაზიაში და შესვლის თანავე, გავიგონე კატების და ძაღლების ხმები.
აქეთ-იქით მიმოიხედა და შემდეგ გავიგონე ნაცნობი ხმა , შემდეგ კი დავინახე ჯონქუქი რომელიც ერთ-ერთ პერსონალს ესაუბრებოდა, ამიტომ გადავწყვიტე სასწრაფოდ დამეტოვებინა იქაურობა მაგრამ რაღაცას დავეჯახე და ყველამ მე შემომხედა... ეს ძალიან ძალიან შემარცხვენელი იყო.
ფეხზე წამოვდექი და მაშინვე ჯონქუქის სახე დავინახე რომელიც იღიმოდა ყველაზე ლამაზი ღიმილით.
"რაიყო, ასეთი სილამაზის გამო დაბრმავდა? ჰა ჰა ვიცი რომ ძალიან ლამაზი ვარ" (აბა ბიჭო 💅 )
"არა, პირიქით ვიღაც საზიზღარმა დამაბრმავა" ვუთხარი მე
"ჰაჰ შენს ანარეკლს შეხედე ანუ" -თქვან მან
"კარგი და რას აკეთებ აქ?"
"მე კნუტის ასაყვანად მოვედი"-ვუთხსრი აღფრთოვანებულმა "და შენ?"
"ჩემი ძაღლი მოვიყვანე თმის შესაჭრელად"
"ოჰ, გინდა დამეხმარო ჩემი კნუტის შერჩევაში?" ვკითხე იმ იმედით რომ დამთანხმდებოდა
"რათქმაუნდა, ჯერ მაქვს დრო" -თქვა და კნუტების სექციაში წავედით. "კარგი აბა რომელს ყიდულობ? "
ჩაფიქრებულმა გადავათვარიელე და დავინახე პატარა კნუტი რომელიც კუთხეში სრულიად მარტო იჯდა.
"მე ის მინდა" ვუთხსრი და კნუტზე მივანიშნემ
"რატომ"
"რადგან მარტოსულად გამოიყურება და მეგობარი სჭირდება," - ვთქვი გაბუტული სახით, ჯონქუქმა კი ყურება დამიწყო რის გამოც შევიშნუშნე.
"თუ ოდესმე რამე დაგჭირდეს შეგიძლია მითხრა მე. ვიქნები შენი კომპანიონი" შოკში ვიყავი და ვერ ვიჯერებდი რომ ეს ქუქმა თქვა, მაგრამ სანამ რამეს ვეტყოდი ის წავიდა, მე კი ისევ კნუტს დავუწყე ყურება და თან ჯონქუქზე ვფიქრობდი.
ვფიქრობ ჯონქუქი არ არის ისეთი ცუდი როგორი. მე მგონია და ვფიქრობ მომწონს....
________________________________
ბოდიში ასე გვიან რომ ვდებ
