დღეს ჩემი მშობლები გაემგზავრნენ, ამის გამო კი ძალიან მოწყენილი ვარ.
ახლა საწოლში ვწევარ და ჯონქუქის მძიმარე სახეს ვუყურებ ის ისეთი სრულყოფილია...
ხანდახან მინდა დრო გაჩერდეს და მხოლოდ მე და ჯონქუქი ვიყოთ მხოლოდ და მხოლოდ ჩვენ ერთ სივრცეში...
ჯონქუქის შევყურებდი რომელსაც ტკბილად ეძინა და მის სახეზე დავატარებდი ხელს.
რამოდენიმე წამის შემდეგ ხელზე შეხებას ვგრძნობ და ვხედავ რომ ჯონქუქს ღვიძავს.
-დილა მშვიდობის პატარავ *ამბობს და ნაზად მკოცნის ტუჩებზე მეც ნაზად ვეხები მის ტუჩებს*
-დილა მშვიდობის ქუქ *ვამბობ და მის მკლავებში ვექცევი*
-თავს როგორ გრძნობ? *მეკითხება მისი მოტყუება საშინლად ამიტომ ამიტომ თქვე ვუქნევ*
-შემომხედე პატარავ *ამბობს და თავს მაწევინებს* არ იდარდო შენი მშობელბის წასვლაზე მე შენს გვერდით ვარ და ვიქნები.
-მადლობა ქუქ *ვეუბნები და მის ყელში ვრგავ თავს*
-თეჰი გინდა ჩემთან გადავიდეთ?
ვგულისხმობ ახლა ხომ მარტო მოგიწევს სახლში ყოფნა ჰო და შეგიძლია ჩემთან ერთად იცხოვრო ჩემს სახლში *ამბობს ჯონქუქი მე კი მისი ყელიდან თავს ვყოფ და გაოცებული ვუყურებ არ ვიცი რა უნდა ვთქვა*
-ამას სერიოზულად მეუბნები ჯონქუქ? *ვეკითხები და სადაცაა ტირილი დავიწყო*
-რა თქმა უნდა შენ ხომ ჩემი ომეგა ხარ? ვის არ მოუნდება თავის ომეგასთან ერთად ცხოვრება? *ამბობს ჯონქუქი და უკვე ამღვრეული თვალებით შევყურებ მას*
-ჰეი პატარავ რა გატირებს? *მეუბნება და სახეზე რბილად მეხება*
-არაფერში მე უბრალოდ ბედნიერი ვარ *ვამბობ და მთელი ძალით ვეხუტები*
-რახან ასეა კარგი *ამბობს და საპასუხოდ ისიც მეხუტება რამოდენიმე წამში კი ჩემს ტუჩებს აცხრება და ვნებიანად მკოცნის*
___________________________
მოვედი ცოცხალი ვარ (მგონი)
ესეიგი გადავწყვიტე აღარ ვთარგმნო საშინლად დამღლელია ამიტომ ჩემით გავაგრძელებ 😉 იმედია ისევ წაიკითხავთ 🥹
შემდეგ თავში საინტერესო რამ გელით 🤭
