სკოლისკენ მივდივარ და მხოლოდ ერთ რაღაცაზე ვფიქრობ...... (გავასაიდუმლებ 🤫🙊🤣)
მაგრამ აღფრთოვანებული ვარ, რადგან დღეს ვგეგმავ მისტერ ფლაფსს საყელო და სათამაშოები ვუყიდო რომლითაც გაერთობა ხოლმე, მაგრამ ამავე დროს ვნერვიულობ რადგან სახლში მარტო დავტოვე...
ბოლოს სკოლაში მივაღწიე და ჩემი კარადისკენ დავიწყე სვლა, მგონი თქვენთვის არ მითქვამს რომ იუნგის კარადა ჩემს კარადასთან ძალიან ახლოსაა, ეს რაღაც მხრივ კარგია რადგან ახლო მეგობარი მყავს გვერდით მაგრამ რაღაც მხრივ, უცნაური რადგან....
ჩემს თვალწინ ჯიმინმა იუნგი დაიჭირა და კარადაზე ააკრო, ჯიმინს იუნგის ხელები ეჭირა და მაღლა ჰქონდა აწეული (ნუ ხო ხვდებით რა სცენაა არა)
ჩემს კარადასთან, მივედი და ვცდილობდი ყურადღება არ მიექცია მათთვის მაგრამ შემდეგ იუნგიმ კვნესა დაიწყო ამიტომ. სასწრაფოდ ავიღე ჩემი ნივთები და კარადა ჩავკეტე რამაც მათი ყურადღება მიიქცია.
ორივემ მე შემომხედეს, ჯიმინი იღიმოდა ისე თითქოს არაფერი მომხდარიყო, იუნგი კი ჯიმინის ზურგს უკან იმალებოდა და წითლდებოდა, ჯიმინს კი ამაზე უბრალოდ ეღიმებოდა
-ბოდიში, რომ შეგაწუხეთ, - ვუთხარი უხერხულად, მაგრამ დავინახე, რომ ჯონქუქი სადღაც მიდიოდა ამიტომ ეს უხერხული სიტუაცია საბაბად გამოვიყენე და ბიჭები დავტოვე.
სირბილით მივედი იქ სადაც ჯონქუქი იყო, მაგრამ მან ვერ შემამჩნია სანამ არ დავუძახე.
"ჰეი ქუქი" ჯონგუკმა შემომხედა და გამიღიმა თბილი ღიმილით, რომელიც არ იყო ისეთი ჩვეულებრივი ღიმილი.
"რატომ მორბოდი?"
"იმიტომ, რომ რაღაც საყვარლობა ვნახე მაგრამ ამავე დროს უხერხული" - ვუთხარი, მე კონკრეტულად არ ვამბობდი, რა ვნახე მაგრამ რატომღაც ჯონგუკმა ჩაიცინა.
"კარგი მოდი გავმოვიცნობ, შენ ნახეთ ჯიმინისა და იუნგის პატარა სიყვარულის სცენა"
"ჰეი საიდან იცოდი? " ცნობისმოყვარეობით შევხედე მას და ახლახანს შევამჩნიე რომ ის ჩემზე მაღალია, მაგრამ მხოლოდ ოდნავ რადგან ნიკაპამდე ვწვდები.
”ისინი ყოველთვის გამოხატავენ ერთმანეთის მიმართ სიყვარულს, არ აქვს მნიშვნელობა სად და როდის მაგრამ უფრო ჯიმინი გამოხატავს რადგან იუნგი მორცხვია მაგრამ ძალიან საყვარელი ”- ღიმილით მითხრა ეს ყველაფერი, ამასობაში კი საკლასო ოთახში მივედით, ჯიმინის უკვე იქ დაგვხვდა ამიტომ მე და ჯონქუქი ერთმანეთს დავშორდით და ჩვენ ჩვენი ადგილები დავიკავეთ.
როცა დავჯექი ვცდილობდი ჯიმინისთვის არ მიმეხედა, იმის შიშით, რომ კიდევ უფრო უხერხულად ვიგრძნიბდი ამ ვაგრძნობინებდი თავს.
"ჰეი ბოდიში დერეფანში მომხდარის გამო, თუ არაკომფორტულად გრძნობს თავს ამ ყველაფრის გამო შევწყვეტ ამის კეთებას იქ სადაც შენ ხარ"
"არა ეს არაა საჭირო უბრალოდ მე შოკში ვიყავი რადგანე პირველად ვნახე ასეთი რამ", - ვუთხარი და გავუღიმე.
მანაც გამიღიმა, შემდეგ კი მასწავლებელი შემოვიდა და გაკვეთილი დაიწყო.
გაკვეთილის დროს მხოლოდ მისტერ ფლაფის საყელოს ფერზე ვფიქრობდი და ასევე იმაზე თუ როგორ დამეპატიჟებინა ჯონქუქი ჩემთან.....
____________________________________
Kiisss yoooou guyss 🙊💗😻
