TEK HECE AŞK (TAMAMLANDI)

-HASTANE/SONRASI-

RÜZGAR'DAN...

Lavaboya gidip yüzümü yıkadım.Bahar'a bir şey olacak diye çok korktum.Aradığı zaman gözüm hiçbir şey görmedi.Sadece onu hastaneye yetiştirmeliydim.Onun için ağladığım doğrudur.Hayatım boyunca sadece onun için ağladım ben.O uyurken elini tuttum.O anki duygum her şeye bedeldi.Ona karşı boş değilim.Ona aşık oldum.Ama açılmaktan,duygularımı tam anlamıyla ifade etmekten korkuyorum.Sonuçta beni herkes çok havalı görüyor...

BAHAR'DAN...

Elimi tutmuştu! Benim için ağlamış bile olabilirdi! Acaba beni seviyor olabilir mi?Dünyada en çok istediğim şeylerden biri diyebilirim ama imkansız olduğunu biliyorum.Eli elimin üzerindeydi.Heyecandan gözlerimi bir anda açtım.Açmasaydım keşke belki daha uzun süre o şekilde kalabilirdi.Tüm bunları düşünürken Rüzgar yanımdaydı.Burnunu çeke çeke oturuyordu.Sevdiğim ve seveceğim.Zamanla daha çok bağlandım ona.İçeri doktor girdi.Tüm sessizlik bozuldu.Midemi yıkadıklarını söyledi.Meğer tezgahın üzerine bıraktığım çamaşır suyunu içmişim.Tamamen dikkatsizlik.Ama böyle olması çok normal değil mi? Onun için bu kadar acı çekiyorum.Dikkatsiz olmam normal.Sonuçta kafamda o kadar dert var.Rüzgar bana "şapşal kız" dermişcesine bir bakış attı.Çok utandım.Resmen bana gülüyordu! Onu çok seviyorum ve bugün yanımda.♥

O gülüşü bir daha görmek için nelerimi vermezdim.Kendimi çok yorgun hissediyordum.Uyumanın iyi geleceğini düşündüm.Rüzgar'a alındığımı belli ederek bakış attım ve arkamı dönüp uyumaya çalıştım.Doktor çoktan odadan çıkmıştı.Yüzümü Rüzgar'a döndüm;

"Betül neden gelmedi? Ona ulaşamadım."

"O tatile gitti birkaç haftalığına." dedi telaşlı bir halde.Doktor odadan çıkmadan önce bugün taburcu olabileceğimi söylemişti.

"Taburcu işlemlerini halletmeye gidiyorum.Sende hazırlansan iyi edersin."dedi ve odadan çıktı.Bende kalkıp hazırlanmaya başladım.Biraz sonra Rüzgar işlemleri halledip yanıma geldi.

Hastaneden çıkarken koluma girdi.Koluma girdiği için çok heyecanlandım.Hatta bir ara ellerim titremeye başladı.Arabaya binerken bana yardım etti.Yola koyulduk.Yolda bir markete uğrayıp birkaç şey aldı ama bana göstermeden bagaja attı.

Eve geldik.Kapıyı açtım.O da içeriye girdi.

"Hadi bakalım sen şöyle uzan.Hemen geliyorum." dedi ve mutfağa gitti.Dakikalar sonra güzel çorba kokusu geldi.Evet evet! Şehriye çorbası yapıyordu.Yaptığı çorbayı tepsiye koyup yanıma getirdi.Hamarat sevdiğim benim.

"Sana çorba yaptım,ellerimle yedireceğim."

Başımla onayladım aynı zamanda onu hayranlıkla seyrediyordum.Yedirmeye başladı.Çorbanın tadı harikaydı.Erkek olmasına rağmen mutfak işlerinde gayet başarılıydı.Çorbayı bitirdikten sonra mutfağa götürdü.Bulaşıkları makineye koydu.Yanıma geldi ve yüzünde tatlı bir gülümseme oluştu.

"Ben artık gideyim küçük hanım." dedi ve göz kırptı.

"Güle güle.Dur ben sana kapıya kadar eşlik edeyim." dedim ama "Gitme kal." diyemedim.

"Hayır sen yerinden kalkma ben çıkarım.Kendine iyi bak..."