TEK HECE AŞK (TAMAMLANDI)

-FİNAL-

 Rüzgar'dan...

(2 YIL SONRA)

Bugün sevdiğim,hayatımı adadığım,eski nişanlımın düğünü var.Hem de yeni sevgilisiyle.Yatağımdan kalktım.Çizim masama oturdum.Daha doğrusu karalama masam.Odamın kapısı çaldı ve içeriye Betül girdi.

"Rüzgar kahvaltı hazır."

"Yemeyeceğim."

"Son zamanlarda hiçbir şey yemedin,çok zayıfladın."

"İstemiyorum dedim,zorlama." Betül hiçbir şey demeden odadan çıktı.

Kalktım.Aynanın karşısına geçtim.Zayıflığıma,çaresizliğime baktım.Bir kere daha acıdım kendime.Masama tekrar oturdum.Aklıma ne geldiyse çizdim.Anlamlı,anlamsız.Onca yaşadığımız şeylerin sonucu böyle mi olacaktı?Biz evlenecektik,hayallerimiz vardı.Neden böyle oldu? Her şeyin karşılığı bu mu? Hayatım boyunca hep terk edildim.Önce babam,sonra annem,son olarak da sevdiğim kız tarafından.O kadar şey yaşadık.Beni nasıl unuttu böyle? Hadi unuttu kendi elinde olan bir şey değil ama neden hemen evleniyor? Geçici hafıza kaybı bu kadar uzun sürmemeliydi.Ben olmadan nasıl yaşayabilir? Onu bilmem ama ben o olmadan yaşayamam.

"Rüzgar." Arkamı dönüp baktım.Berk gelmişti.Kalemimle oynamaya başladım.

"Rüzgar seni görmeye geldim."

" 'Halini görüp acımaya geldim' desen daha doğru olur."

"Saçmalama."

"Düğüne gitmiyor musun?"

"Hayır."

"Neden? Çok sevgili gelin hanım üzülmesin sonra."

"Beni de hatırlamıyor."

"Umurumda bile değil."

"Kendini hatırlatman gerek.Birlikte gideceğiz."

"İki yıldır kendimi hatırlatmaya çalışıyorum.O düğüne asla gitmeyeceğim."

"Leyla teyze evlenmesini istemiş.Selin anlattı.Bahar'a kazadan önce o çocukla evlilik kararı aldıklarını söylemiş."

"Nasıl olur böyle bir şey?"

"Yalan söylemiyorum,inan bana."

"Benden hiç bahsetmemiş mi?"

"Bilmiyorum."

"Oraya gitmek istiyorum.Son bir kez görüşmek için."

"Hazırlan aşağıda bekliyorum."

Berk'le birlikte düğünün olduğu mekana gittik.Arabadan indim.Derin bir nefes alıp karşıdan karşıya geçerken sol tarafımdan bir sıcaklık geldi.Yere yığıldım.Gözlerim karardı.Zaman durmuş gibiydi.Etrafımdan sesler duyuyordum.Sadece birinin "Bahar!" dediğini anladım.Nefes almam zorlaşıyordu,yavaş yavaş.Biri kafamı kaldırıp bacaklarına yasladı.

"Rüzgar!" Bu...Bu ses...Çok tanıdık geliyordu.

"Ben geldim! Her şeyi hatırlıyorum!" Ağlıyordu.Sevdiğim kız benim için bir kez daha ağlıyordu.-Belki de son kez.- Gözlerimi açamıyordum.Hareket bile edemiyordum.Zaten sonrası...

                                                                     -KARANLIK- 

.......................................................................................................................................................................

Merhabalar sevgili okuyucularım! Sizlere ayrı ayrı teşekkür etmek istiyorum.Bu TEK HECE AŞK sürecinde yanımda oldunuz.Oylarınızı eksik etmediniz.Umarım kitabımı beğenmişsinizdir.Yorumlarınızı bekliyorum.Sizleri seviyorum. ♥♥♥♥♥