TEK HECE AŞK (TAMAMLANDI)

...BELKİ BİR UMUT...

     Sabah uyandığımda yanımda sadece annem vardı.Can neredeydi ki?

"Anne Can nerede?"

"Kızım Can'ı Rüzgar götürdü.Gece beraber kaldılar."

"Rüzgar ne zaman geldi ki?"

"Sen uyuyordun.Kızım bu arada sana bir şey söylemek istiyorum.Rüzgar çok iyi bir çocuk kıymetini bil."

"Evet çok iyi biri." dedim.

Çok utanıyorum.Başıma ilk defa böyle bir şey geliyor.İlk defa aşık oluyorum.Rüzgar onu sevdiğimi bilse bütün bu iyilikleri bana yapar mıydı bilmem.Hastanede elimi tuttuğunu hatırlıyorum.Benim için elinden geleni yaptı.Kardeşimi evine götürdü.O da beni mi seviyordu acaba? Küçücük bir şey bile hissedemez mi? Saçmalama Bahar.O neden sana baksın ki? Onun için sadece bir arkadaşsın.Ben bunları düşünürken annem,Rüzgar'ı aradı;

"Alo oğlum..." Daha cümlesini tamamlamadan odadan çıktı.Rüzgar'ın benimle bu kadar çok ilgilenmesi beni ona daha çok bağladı.O olmasa ben bu durumun altından asla tek başıma kalkamazdım.

Annem odaya girdi.

"Bahar; Rüzgar ve Can lunaparka gidiyorlarmış."

"Tamam annecim.Can bu gece de mi Rüzgar'da kalacak?"

"Evet tatlım.Kızım seninle biraz konuşmak istiyorum."

"Ne hakkında annecim?"

"Rüzgar hakkında."

"Annee."

"Nasıl başladı her şey anlat bakalım nazlı kızım."

Biraz utanarak her şeyi anlattım.En ufak ayrıntısını bile.Onların evinde kaldığımı bile.Annem tepki göstermemişti.Normalde kızardı böyle aşk konularına ama bu sefer ne oldu bilmiyorum.

"Rüzgar o kadar havalı bir çocuk mu?"

"Aslında havalı demek doğru olmaz anne.Varlıklı bir ailenin çocuğu.Okulda da çok seviliyor.Peşinden çok kız koşuyor."

"Çok da terbiyeli biri gibi kızım öyle değil mi?"

"Terbiye konusunda bir sıkıntımız yok zaten.O kadar varlıklı bir ailenin çocuğu olmasına rağmen gözü asla hiçbir şeyin fazlasında değil.Kız kardeşi gibi."

"Ne zaman konuşacaksın onunla?"

"Onun gibi birinin benim gibi sıradan birine bakacağını düşünmüyorum."

"Öyle deme kızım.Nasipte varsa olur.Aslında sana boştan yere umut vermek istemem ama bu çocukta bir şeyler var.Sana çok yakın davranıyor.Hep yanında."

"Duymak istediğim en güzel şeylerden diyebilirim anne."

"Kızım bugün taburcu olacaksın.Az sonra gidip işlemleri tamamlayacağım.Çantanı topladıktan sonra gideriz."

"Tamam annecim."

Annem odadan çıktı.Yaklaşık yarım saat sonra yanıma geldi.İşleri halletmiş.O sırada annemin telefonu çaldı.

"Rüzgar arıyor kızım."

Yani ne ara telefon numaralarını aldılar?

"Efendim oğlum?" dedi ve odadan çıktı.Konuşmaları bittikten sonra annem tekrar odaya girdi.

"Kızım Rüzgar bizi almaya gelecekmiş."

"Anne biz gidebiliriz.Zaten çocuk kaç gündür benimle uğraşıyor."

"Yavrum çocuk gelmek istedi işte.Israr etmeme rağmen gelmek istediğini söyledi."

"Neyse tamam anne."

Biz konuştuktan yaklaşık yirmi dakika sonra kapı açıldı.İçeriye Rüzgar girdi.Bir gecede özlemişim onu.

"Hoş geldin Rüzgar."

"Hoş buldum Bahar.Merhaba Leyla teyze."

"Merhaba oğlum."

"Bu arada Can'ı Müjgan anneye bıraktım.Müjgan anne beni büyüten teyze.İkizim Betül'e ve bana o bakıyordu."

"Tamam oğlum iyi yapmışsın."

"Hazırsanız gidelim."

"Hazırız Rüzgar." dedim ve aniden yerimden kalktım.Ani hareket yaptığım için başım döndü ve başımı tuttum.Daha fazla ayakta kalamadım.Kendimi yatağa attım.

Rüzgar;

"Bahar!" dedi ve hemen kolumdan yakaladı beni.

"Tamam iyiyim.Bir anda kalkınca oldum böyle."

"Annecim korkutuyorsun beni."

"Bahar tekerlekli sandalye getireyim mi?"

"Hayır Rüzgar yürüyebilirim."

"Leyla teyzenin de izni olursa koluna gireyim bari."

"Tabii ki oğlum."

"Peki Rüzgar."

Rüzgar çantamı eline aldı.Daha sonra koluma girdi.

Hastaneden çıktık.Rüzgar arabayı yanımıza getirdi.Ardından arabaya binip evimize doğru yol aldık.

Sonunda evimize geldik.Annem evin anahtarlarını alıp kapıyı açtı.Rüzgar ile kol kola eve girdik.Koltuğa oturdum.

"Leyla teyze ben artık gideyim."

"Oğlum biraz otursaydın.Çay demlerdim."

"Zahmet etme teyzecim."

"Her şey için teşekkür ederim Rüzgar."

"Rica ederim Bahar.Kendini fazla yorma.Bir ihtiyacınız olursa hemen arayın."

"Tamam oğlum güle güle..."