TEK HECE AŞK (TAMAMLANDI)

THA-34

    Sabah kardeşimin sesiyle uyandım.

"Abla,kahvaltı hazır hadi kalk."

Gözlerimi ovalayıp kalktım.Banyoya gidip dün geceden kalan makyajımı temizledim.Elimdeki yüzüğe baktım,gülümsedim.Dün geceden beri Rüzgar'la hiç konuşmamıştık.

Telefonuma baktığımda ne mesaj vardı ne de çağrı.

GÖNDERİLEN:Mühendis Bey.

"Nişanlım günaydın.Artık resmen nişanlıyız hihu!"

Mesajı attıktan sonra mutfağa koştum.O koca misafir topluluğundan sadece teyzem ve Batu kalmıştı.

"Günaydın benim güzel ailem!"

"Kuzen ne uykucu çıktın ya."

"Dün çok yoruldum ne yapayım."

"Tamam gelin hanım." dedi kıkırdayarak.

Gülümsedim ve teyzemin yanına oturdum.Kahvaltı yapmaya başladık.Annemin çayını doldurdum ve;

"Ben doydum.Size afiyet olsun." dedikten sonra odama gittim.

Kitaplığıma göz gezdirdim.Küçükken içini doldurduğum hatıra kutuma baktım.Elime alıp içini bir merakla açtım.Bebeklik ayakkabılarımı alıp kokusunu içime çektim.Mis gibi kokuyordu.

Telefonumun mesaj sesiyle onu yerine bırakıp mesaja baktım.

GÖNDEREN:Mühendis Bey.

"Evet nişanlıyız.Günaydın."

GÖNDERİLEN:Mühendis Bey.

"Hayatım kahvaltı yaptın mı?"

GÖNDEREN:Mühendis Bey.

"Daha yapmadım canım."

GÖNDERİLEN:Mühendis Bey.

"Peki.Bizimkilere haber verelim birlikte kahvaltı yaparız.Batu'ya da değişiklik olur."

GÖNDEREN:Mühendis Bey.

"Tamam canım.Berk yanımda zaten Betül de gelirim diyor.Berk Selin'e haber verir gideriz."

GÖNDERİLEN:Mühendis Bey.

"Tamam canım.Bence o da gelir.Yarım saate her zamanki mekanımızda buluşalım."

GÖNDEREN:Mühendis Bey.

"Canım sizi almaya gelebilirim."

GÖNDERİLEN:Mühendis Bey.

"Gerek yok canım.Benim arabamla geliriz biz."

Telefonu yatağıma fırlatıp Batu'nun yanına koştum.

"Batu bizimkilerle kahvaltı yapmaya gideceğiz hazırlan hadi."

"Kuzen daha yeni kahvaltı yaptık ama."

"Olsun kuzen çay içeriz.İtiraz istemiyorum." dedim ve odama gidip dolabımı açtım.Mavi çiçek desenli beyaz elbisemi giydim.Saçlarımı dalgalandırıp odamdan çıktım.Batu'nun hazırlanmasını bekledikten sonra aşağıya indik.

Arabaya bindik.Çok geçmeden bizimkilerle aynı anda mekana geldik.

"Merhabalar!" dedim gülerek.

"Merhaba!" dedi Betül.

Batu bizimkilerle sohbet ederken Rüzgar'ın yanına gittim.

"Canım nasılsın?"

"İyiyim hayatım." dedi.Daha sonra hep beraber bir masaya geçtik.

Berk ve Batu kendi aralarında sohbet etmeye başladılar.Selin dayanamayıp;

"Hey siz! Sohbete bizi de dahil edecek misiniz polis mi çağırayım?" dedi.Bu saçma espriden sonra herkes yıkıldı.Daha sora hep bir ağızdan gülmeye başladık.

Çaylarımızı içmeye başladık.Rüzgar'a dikkatli bir şekilde baktım.Sürekli gözü telefonundaydı.Yapılan esprilere gülmüyordu sohbete girmiyordu.Ters giden bir şeyler vardı.

Telefonu çalmaya başlayınca masadan uzaklaşıp konuşmaya başladı.

"Betül,Rüzgar'ın neyi var?" dedim.

"Bilmiyorum.Dün geceden beri böyle.Hiç gülmüyor.Canı bir şeye sıkkın gibi."

Rüzgar'a bakıyordum.Kaşlarını çatarak konuşuyordu.Kesinlikle ortada çok garip şeyler dönüyordu.Yanımıza geldi.

"Gençler benden bu kadar.Siz takılın görüşürüz."

"Hayatım nereye?"

"İşim var canım."

"Rüzgar iki dakika gelebilir misin?" dedim ve onu kenara çektim.

"Senin neyin var?"

"Ne olmuş bana Bahar?"

"Sabahtan beri seni izliyorum.Varlığınla yokluğun bir.Yokmuşsun gibi."

"Yok bir şey."

"Yok bir şey deme.Seni çok iyi tanıyorum."

"Boş ver senin de canın sıkılmasın."

"Rüzgar biz artık nişanlıyız.Birkaç ay sonra evleneceğiz.Sorunlarımızı birlikte çözmeliyiz."

"Biliyorum ama bunu kendim çözmem gerek.Zamana ihtiyacım var." dedi kırıcı bir ses tonuyla.

"Tamam sana zaman veriyorum.Otur düşün.Seni rahatsız etmem." dedim ve masaya doğru yürümeye başladım.

"Bahar!"  Bağırışını umursamadan masadan çantamı aldım.

"Batu ben gidiyorum,geliyor musun? Eve gitmeyeceğim."

"Biraz daha kalayım.Ne oldu kuzen?"

"Yok bir şey.Devam edin siz."

Adımlarımı hızlandırıp arabama bindim.

...................................................................................................................................

Bacaklarımı iskeleden sarkıttım.Kendimi denizin ve gökyüzünün maviliğine bıraktım.Huzuru kokladım.

Yanıma birinin oturmasıyla irkilip gözlerimi açtım.

"Bahar."

"Senin ne işin var burada Rüzgar?"

"Seninle konuşmaya ihtiyacım var."

"Asıl ihtiyacın olan zaman değil miydi?"

"Özür dilerim.Nişandan sonra yine geldi."

"Kim?"

"Annem."

"Ne dedi?"

"Babamı bulduğunu söyledi.Onu görmem gerektiğini söyleyip adresini bıraktı."

"Görmeye gidecek misin?"

"Hazır değilim."

"İstersen birlikte gidebiliriz."

"O, biz çok küçükken gitti.Onu unutmam çok zor oldu.Onu yine görürsem hayatım alt üst olur,eski halime dönerim diye korkuyorum." Bakışlarını yumruk yaptığı ellerine indirdi.

Ellerini tutup;

"Ben yanındayım.Eskisi gibi olmana asla izin vermem."

"Çok fazla zamanım yokmuş."

"Neden?"

"Bilmiyorum."

"Ne zaman gitmek istersen beni de unutma."

"Şimdi gitmem gerek.İstersen seni de evine bırakayım."

"Biraz daha kalsam iyi olacak.Kendine iyi bak,görüşürüz."

"Görüşürüz."