MASKE

Bölüm 12 "Özür Dilerim"

Defne'nin anlatımından;

Demir şu an beni öpüyordu...

Resmen beni öpüyordu?!

Ne yapmalıyım? İtmeli miyim?
Karşılık mı vermeliyim? Ama neden karşılık vereyim?

BENİ NEDEN ÖPÜYOR Ki?!

Ben bunları düşünürken bir anda benden ayrıldı ve suratıma baktı.
Yüz ifadesi şaşkındı.

"Defne, ben.. ne yaptığımı bilmiyorum özür dilerim."

Ağzımı açmaya fırsat vermeden apar topar evden çıkmıştı.

Bende arkasından sadece bakmakla yetinmiştim.

Demir'in anlatımından;

Evden çıkar çıkmaz kendimi sahile attım, az önce ne sikime öptüm lan ben bu kızı? Sanki hayatımda başka derdim yok gibi bir de aşık oldum.
Hem de beni her yerde içeri tıkmak belki de öldürmek için arayan bir kadına. Ne kadar ironik.

Ne yaptığımı bilmiyorum, bilincim yok gibi, ama kendimdeyim. Kendimde miyim?

Yerde duran parçasını elime aldım.
Şimdi burada bu camı gırtlağıma dayasam, hayat belki bu kadar karmaşık olmaz. Ama hayır. Yaptığım şeylerden böyle kaçamam öyle değil mi?

Kendimden nefret ediyorum.

Cam ile koluma bir kaç kesik attım, her kesikte gözümde bir anım canlanıyor adeta.
Şu an sağlıklı düşünemiyorum, durmam lazım, durmam lazım , duramıyorum. Ölmeden de durmayacağım.

Dizlerimi kendime çektim, başımı kollarım arasına aldım, sallanmadan edemiyorum, bedenim benden bağımsız hareket ediyor.

Kendimi öldürmek istiyorum.

"Demir, oğlum."

Duyduğum ses ile kafamı o yöne çevirdim.

"Anne."

Deliriyorum.

Yanıma oturdu, o çok güzeldi, yüzünde hiç yara bere yoktu. Üzerinde güzel, beyaz bir elbise vardı.
Ona sarıldım, kafamı boynuna gömdüm. Kokusu her zaman aynıydı.

anne kokuyordu.

Başımı okşamaya, saçlarımla oynamaya başladı. Tıpkı eski zamanlardaki gibi.

"Neden yapıyorsun bunu Demir? İnsanları neden öldürüyorsun."

"Anne, ben-"

Bir hışımla yüzüme baktı.

"Kes çeneni, sen de mi baban gibi oldun Demir. Sende mi!"

Ne babası, ne benzemesi.

"Anne sus."

"Sen de canavarsın!"

"Anne!"

"Bizi neden kurtarmadın! Ablan tecavüze uğrarken neden öylece izledin!"

"Sus! Sus!"

Titremeye başladım, sinirimi kontrol etmeliyim.
Olmuyor, olmuyor!

"İşe yaramazın tekisin sen, keşke bizim yerimize sen ölseydin! Nasıl evlatsın sen! Senin yüzünden öldük korumadın bizi! Katilsin sen!"

"Katilsin Demir, anneni ben öldürmedim, sen öldürdün."

Bir anda babamın sesini duymamla neye uğradığımı şaşırdım. Annem yok, annem nerede?

"Annem nerede."

Sorduğum soruya karşılık gülerek başı ile karşımızda duran bedeni işaret etti, annem yerde kanlar içindeydi, o beyaz elbisesi artık kırmızıydı,kan içinde, yüzü seçilmez haldeydi.