Bol acılı, Ayrılık, Çaresizlik, Hüzün Dolu bir Bölüm Bizi Bekliyor..
Daha fazla uzatmadan Sizleri bölümle Baş başa bırakıyorum♡
Bir yandan şarkı dinlerken Okuyun lütfen!
...
NİL İPEK~ GÖMÜLÜR..
Bölümün Sonunda Görüşmek Üzere Seviliyorsunuz;))
Bol acılı, Ayrılık, Çaresizlik, Hüzün Dolu bir Bölüm Bizi Bekliyor..
Daha fazla uzatmadan Sizleri bölümle Baş başa bırakıyorum♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neredeyse Burada, Bu ıssız kimsessiz, Sessiz Karanlık.. Yerde kaldığım kaçıncı gündü artık hatırlamıyordum..
Sanki heran yamanın benden vazgeçmiş olması düşüncesi yüreğime İndiriyordu.. Bunu düşünmek bile Canımı öyle çok yakıyordu ki Bilmesi Nasıl acıdırdi İnanın bilmiyorum..
Artık hayatımdan ümiti belkide kesmek üzereydim, Ben ışık olmadan, Yağmur olmadan, Dışardaki kuşların sesleri, toprağın kokusu olmadan nasıl yaşardım bilmiyordum..
Hayatım artık başkalarının elindeydi, Özgürlüğüm Bir kafese hapis edilmişti.. ve bu hapisten kurtuluşum Beyaz atlı prensimdi..
Evet sizinde tahmin ettiğiniz gibi Yamandı..
Artık kendimi bile geçmiştim. Benim korktuğum tek sey Sevdiklerimdi, Benim yüzümden onlara yaşattığım acıydı..
Halam kim bilir şuan ne haldeydi? Belkide onuda esir almışlardı şuan Neredeydi? ne yapıyordu?
Karnı aç mıydı? Tok muydu? Bilmiyordum Ve bilmemek canımı çok yakıyordu..
Peki ya Rüya, Daha en başta tanıştığımız anda Onu kendi kardeşimden ayirmadigim, her zaman yanında olacağıma Söz verdiğim meleğim. Bensiz yemek yiyor muydu? Uyuyabiliyor muydu ?
Yaman ve Deniz. Yaman bensiz Kahrolmus kendini odalara kapatmıştı belkide.. Deniz ise kesin Ona moral olmaya çalışıyor ama bir yandan Duygularıni gizlemeye çalışıyordu, Her zaman bir şey olduğunda Deniz içine haps ederdi Duygularıni. Dışarıya yansitmazdi..
Bedenim öyle yorgundu, Ruhumdan bir parçayı kaybetmiş gibiydim. Sanki yaşıyordum ama Kolumdan Vücuduma enjekte edilen ilaç yüzünden Hareket edemiyordum..
Bedenim onların esiri altındaydı, Aynı şekilde Bende.. Kendimi Ölmeye mahkum bırakılmış biri gibi hissediyordum.
