Bol acılı, Ayrılık, Çaresizlik, Hüzün Dolu bir Bölüm Bizi Bekliyor..
Daha fazla uzatmadan Sizleri bölümle Baş başa bırakıyorum♡
❤️🩹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
Ne söyleyeceğimi bilmiyordum Duygularım artık canımı çok yakıyordu. Benim tek bir suçum vardı. Yamana aşık olmak. Kantini saran derin sessizlik Son bulurken ben hala ne yapacağımı bilmiyor sadece dolu gözlerle Defneye bakıyordum.
"Yeter Defne! Sen Ne Saçmalıyorsun Derin neyi sana söylememiş?" Dedi. Emir
Benim gözlerimden yaşlar Artık bir bir yere akarken zorlukla yutkunmuştum. Şuan kendime çok kızıyordum ve Defneye hak veriyordum. Ben bu yaşına kadar babası tarafından bir kere saçı okşanmamiş. Sarılıp öpüp koklanmadim.
En ağırı olanda neydi "Baba" Kelimesini hiçbir zaman içimden gelerek mutlu olarak söylemedim. Hep bir yerimde ukte kalan geçmişin izi yarası vardı.
Ben o gün Yamanın bakışlarında, gülüşünde, Kendime ev buldum. Bana sıcak bir yuva nasıl olur onu gösterdi. kırık bir kalbin parçaları nasıl yapboz gibi tamamlanır. İçimde çığlık çığlığa bağıran İç sesimi susturdu. Karanlığıma ışık oldu. Geceleri sıçrayarak uyandığım Rüyalarıma Nefes oldu Rüyalarımı Güzelleştirdi.
"Derin. Sen abimden mi hoşlanıyordun Lise yıllarından bu zamana kadar?"
Çakılmıştım Onuncu katın Terasında yaşamak için Cebeleşen Bir mucize arayan biri gibi hissediyordum kendimi. Defne meraklı gözlerle Yüzüme bakıyordu. Bir cevap bekliyordu. Benim ise verecek bir cevabım bile yoktu.
"Merak etme Sen benim Kardeşimsin Abimi elimden aldın diye sana kızmam yada Darılmam."
"Bana bunu söylemedin onda sana ufacık kızmış olabilirim. Ama tabiki isterim Abimle kardeşimin Birlikte bir ilişkisi olsun mutlu olsunlar."
Sesindeki tondan anlamış olmalıyım Bu habere çok mutlu olmuştu. Kafasındaki deli sorular gitmişti bitmişti. Defne Yamanın ellerini gözlerimin önünde tutarak. "Bizim gibi güzel ve Masum seven bir çift olun isterim tabiki." Dedi Gülümseyerek Yamana bakarak
Kalbime bir hançer defalarca kez saplanıyor ama ben ölmüyordum. Kan kaybediyordum. Boğazıma kadar dibe batmıştım. Belki diyordum hep kendime Belki Bir mucize olurdu. Ben sadece yorulmuş ama güzel günler için sabrediyordum. Masallar hep mutlu sonla biterdi. Belki benim masalım mutlu sonsuz olucakdi.
Şimdi bir cevap vermem gerekiyordu. Defnenin bana umutla bakan hayallerini yıkıp geçemezdim. Emir oturduğu yerden kalkarak yanıma gelmişti. Bir cevap vermemi bekliyordu. Uzun bir iç çekmiştim. Nefesim bana yetersiz geliyordu artık Uzak olmak istiyorum, gitmek istiyorum, Acı çekmek istemiyorum.
