Geçmiş yaralar Unutulur muydu? Yoksa Hergun dünkü gibi seninle miydi?
~
Halamın söyledikleri hala daha aklımdan çıkmıyorken Uyumak için sağdan sola, soldan sağa doğru dönüp duruyor Debeleniyordum.
Eniştemden kalan bir çok borç halama yıkılırken. Bu yükün omuzlarından nasıl kurtulacagini düşünüyordu Çaresizce halam.
Bu hayat benim hayatımın içine etmek için Adeta zaman kolluyor gibiydi. Bütün zorluklar Omzuma acıyla bıçakları saplayıp çıkarıyordu. Buna rağmen bile ben hala yaşıyordum.
Artık Tavanda olan Gözlerim Uykusuzluktan ağrımaya başlıyordu.
Uyuyamıyordum, Stres, Kaygı, Ve Düşünce, bu halde nasıl Uyabilirdim? Çaresizdim, Ne yapacağım bilmiyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bacaklarımı kendime çekip Saatlerce Odamda Sessizce Ağlamıştım. Odayı sessiz Çığlıklarim doldururken. İçimde hissediğim yanan Ateş artık zarar vermiyordu bile bana.
İntihar etsem herşey biterdi. Kimse ne arkamdan ağlardı nede Üzülürdü. Belki halam Üzülürdü. Hemen Unuturdu, Zor olmazdi.
Düşüncelerimi Yarıda bölen Karşımdaki Masada duran İnce uçlu Makas ile Gülümsemiştim. Makasa doğru ilerleyerek makası elime alırken "Anne artık acı çekmiyeceğim, artık seninle mutlu olucam!"
Gözlerimden akan yaşları parmağımla silip Bakışlarımı makasa çevirdim."mutlu olma vakti, Sana kavuşma Vakti!" Makası elime batırırken, Acısıyla Yüzümü buruşturmuştum.
Makas daha derine girerken artık acısını bile Hissedmiyordum. İçimdeki Yanan Ateşimi kıyasla canım yanmıyordu. Herşey benim için bitmişti. Affet beni hala. Belkide Umutum, Mutluluğum Ölmektir..
Makas Daha derine Girerken Baştan aşığa Kesmiştim. Yerler kan gölü olurken kendi kanımda boğuluyordum.
Daha Çok kanamaya başladığında Artık bilincim Tamamen Gitmek üzereydi. Makas elimde titrerken. Yeri boylamıştı Tek suçum Doğmaktı. Şimdi ise ödülüm Ölmek..
