Bol acılı, Ayrılık, Çaresizlik, Hüzün Dolu bir Bölüm Bizi Bekliyor..
Daha fazla uzatmadan Sizleri bölümle Baş başa bırakıyorum♡
Bir yandan şarkı dinlerken Okuyun lütfen!
...
PERA~SENI KAYBETTİĞİMDE
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Neredeyse günler geçmiş, Herseyden ümiti kesmiştim. Günlerdir bu Rutubetli, duvarları boyalarla Karalanmış, Eski püskü Terk edilmiş bu evde Geçen Kaç gun olmuştu? Kaç zaman geçmişti? bilmiyordum.
Artık hiçbir şeye karşı Ümitim yoktu, Buradan kurtulamayacakdim Bu artık kesindi.
Günlerdir kaçmayı Neredeyse Bir çok kez Denemiştim, Ama Emirin Çevresi O kadar genişti ki. Beni gördükleri anda nerede olduğumu, Haber veriyorlardı.
Hem kurtulsam hersey eskisi gibi saf ve temiz kalacak mıydı? Kalmayacaktı.
Ne ben Yamanı affedecekdim, Nede hersey Eskisi gibi olacaktı..
Ağlamaktan bitap Düşmüş göz kapaklarım artık ağlayamıyordu bile.. Gözlerim Ağlamaktan Kızarmışti, Şişmişti,En kötüsüde artık yaşamak için Bir sebebe ihtiyacım Yoktu..
Kaç gündür Mideme, yemek yada Su girmemişti. Öyle böyle Hissediyordum Belkide ölüm bir nefes kadar yakınımdaydi.
Emir dediği gibi verilen uyuşturucu etkili İğneleri yapmayı kesmişti, En azından ayağa kalkacak gücüm vardı.
Vücudumda yaralar kabuk bağlamışken. Her geçen gün daha kötüsü ekleniyordu. Ayaklarımdaki Demir zincir izleri artık canımı çok yakıyor, ayağa kalkmama Engel Oluyordu..
Şu son üç gündür Emirle aramı yapmaya gayret ediyordum Ki bunu başarmıştım. Bana olan Takıntılı Aşkı Kolayıma gelmişti.
Buradan kaçmak için son çarem buydu, Emirle aramı düzeltip Bulabildiğim ilk Telefonla Sinyal gönderecektim.
Duvarın dipinden kalkıp Ayağa kalkmaya çalışmıştım, Başta ne kadar başarısız olsamda. Bir kez daha denememle, Ayağa kalkmayı Başarmıştım.
Demir kapının kulpunu Açıp dışarı çıktım, Emir Halimi biliyordu. Artık hem normal enerjim, hemde hayat enerjim kalmamıştı. Bu yüzden Esaret yaşadığım odanın kapısını kitlemiyordu.
